Het huwelijk tussen Wens & Overtuiging in de discussie over racisme levert nu nooit eens iets moois op waarmee iedereen iets kan. Niet omdat dat niet mogelijk zou zijn. Maar omdat dàt niet is, waarom het gaat. Dat maakt de discussie krom, en veel vermeende excessen deplorabel.

Om het statement hierboven alvast iets toe te lichten: er is genoeg over racisme waar tussen vrijwel alle links en vrijwel alle rechts geen verschil van mening bestaat. Racisme op kleur bestaat, maar er is in de Nederlandse politiek – afgezien van minuscuul kleine rechtse splinters – niemand die je er serieus van beschuldigen kunt. Maar aan dat probleem wordt door linkse partijen voortdurend gewerkt – je moet immers iets hebben als je politieke inhoud verder met één woord kan worden samengevat: mislukt.

Dat resulteerde recentelijk in de poging de islam tot ras te maken – en er zijn sinds de conceptie van die gedachte voldoende mensen van linkse signatuur die het zo hanteren ook. Die worden daarin bovendien gesterkt door het regelmatige opduiken van beschuldigingen aan het adres van ‘de andere kant’ van racistische tendensen. Het verhaal rond Yernaz Ramataursing van het FvD is een point in case, dat door onhandig manoeuvreren van de FvD-partijtop ook nog eens slecht werd onderdrukt. Inhoud had het verhaal dat er door ontstond echter geenszins.

Emmen
Een tweede lijn die maar al te makkelijk direct voor waar wordt aangenomen is die van losgeslagen beschuldigingen die al bij eerste uiting verdacht zouden moeten zijn, maar politiek-publicitair zo lekker uitkomen. Zoals waar Lodewijk Asscher zich dit weekend schuldig aan maakte bij een sterk voorbeeld van Wens & Overtuiging.

Dat Asscher vol op het orgel ging zal ongetwijfeld te maken hebben met de wanhopige positie waarin hij als partijleider verkeert, maar er is ook zoiets als beschaving. Is het over het algemeen niet juist de PvdA die klaagt over de verwording van het debat in Nederland? Welnu:

Ugbaad Kilincci (PvdA Emmen) haalde al eerder het nieuws vanwege discriminatie. En ook toen kreeg ze volop aandacht van … de NOS natuurlijk. De belagers zeiden toen ongeveer het zelfde, valt mij op. Alleen 'zwarte aap' is nieuw. https://t.co/TZsDwoeR7W

— Mirjam152 (@Mirjam152) March 18, 2018

Maar spaar u de moeite het aan te klikken: zodra dit verhaal van Ugbaad Kilincci begon te stinken heeft iemand het vlot verwijdert. Wat u hierboven ziet is slechts de na-ijlende schaduw er van. Bekijk wel de eveneens weggehaalde tekst die bij het Youtube-clipje  stond, maar in de tweet hierboven toch meekwam.

Toen dit bericht zondagavond via het Dagblad van het Noorden in de wereld kwam vroeg ik me op Twitter al direct af waarom iemand wel uitgebreid stampij maakte over op zijn minst onplezierige opmerkingen over haar hoofddoek, maar totaal terloops deed over de eveneens aangehaalde teksten over haar huidskleur. Dat, gevoegd bij de onwilligheid aangifte te doen, deed bij mij de alarmbel afgaan: it’s the islam, stupid. Een voorstelling van iemand die dapper maar verdrietig stil zit te snikken in een hoekje doet het in Nederland altijd goed. Niet dat ik er totaal ongevoelig voor ben, maar als doorgewinterd autist neig ik er toe ook de rest van de scène in me op te nemen.

Sindsdien werd ook bekend dat niemand van haar mede-canvassers iets heeft gehoord of gezien, en dat Ugbaad Kilincci al eerder het NOS-journaal haalde met eenzelfde voorstelling. Voorstelling? Ik vrees dat ik het zo beschouw tot er ergens enig ondersteunend bewijs opduikt. Dat de NOS er maandag het 8 uur-Journaal mee opende toonde zowel de gebrekkige journalistieke bekwaamheid van de huidige NOS dan wel/als de goede banden die de PvdA daar nog steeds mee onderhoudt. En het is verkiezingstijd, natuurlijk.

Dat allemaal omdat de PvdA ook in Emmen ten onder dreigt te gaan, en er lokaal een PVV-afdeling mee doet. Want dat de laatste dagen voor GRNL2018 woensdag voor het bashen van de PVV zijn gereserveerd was me al duidelijk geworden.

Emmeloord
Daar komt de zaak in Emmeloord nog bij. Die lijkt me geen kwestie te zijn van politieke machinaties, maar een voor het progressieve volksdeel electoraal (on)gelukkige samenloop van omstandigheden. Een meisje van 15 deed eind februari aangifte van mishandeling door twee oudere (blonde!) jongens, naar zij zei vanwege haar hoofddoek. Drie weken terug ging de NOS prompt vol aan de bak. Gisteren maakte de OVJ heel onelegant twee dagen vóór de verkiezingen bekend dat het onderzoek wordt stopgezet, omdat het OM zich er van heeft overtuigd dat het verhaal niet klopt.

Gezien de leeftijd van het meisje en haar wel degelijk aanwezige kwetsuren is het alleszins redelijk dit te beschouwen als paniekreactie over hoe thuis te verklaren dat je er zo gehavend uitziet na een dagje school. Islamitische ouders lijken door de bank genomen niet snel toe genegen een eenvoudig ongeluk als acceptabel te beschouwen. En ook al is dat laatste mogelijk projectie, het is er wel een die door ervaring wordt ondersteund. Voor het kind onprettig was in dit verband dat de politie in haar wens behulpzaam te zijn direct groot alarm sloeg. Probeer er dan nog maar eens netjes onderuit te komen.

De gehele sociologie achter deze laatste zaak verdient nader onderzoek, zowel om de reden waarom die aangifte werd gedaan, als hoe het meisje op het idee kwam dat dit een betere verklaring was dan een alledaagse val met een fiets (als dat het inderdaad was). Maar alles wijst er ook op dat dat een aantal bijzonder onplezierige waarheden over de moslimgemeenschap in Nederland aan het licht zou brengen, zodat ik het er niet snel van komen zie. Desondanks moet de vraag dringend worden gesteld, want dat hier iets niet goed zit moet ieder weldenkend en objectief buitenstaander duidelijk zijn.

Het linkse narratief blijft onveranderd
Wat dit alles zoveel onplezieriger maakt, is de wens de diepgewortelde overtuiging dat ‘rechts fout en racistisch is’ te willen bewijzen. Voor linkse mensen is dit soort gedrag al op voorhand de schuld van rechts. Altijd, en zonder voorbehoud. Hoe racistisch het exploiteren van mensen van kleur door de PvdA altijd was wil niemand weten. Maar het was goed bedoeld, in ieder geval. Daarom mogen we het er niet over hebben, want uiteindelijk moet onder de streep altijd over blijven: wij zijn goed en hullie benne fout.

Discussiëren op die basis blijkt immer weer zinloos. Maar het idee – hoe weinig verdedigbaar ook – is onuitroeibaar.