De Raad van State heeft geen goed woord over voor de aanpak van de regering van het GeenPeil-referendum en het daarin weggestemde Oekraïne-verdrag.

Gisteren werd duidelijk dat de RvS vriendelijk gezegd erg ontstemd is over het broddelwerk van de regering-Rutte – die zich al enige tijd nergens meer voor lijkt te schamen. Daaruit kun je concluderen dat een aanzienlijk percentage Nederlanders liever door hun premier wordt voorgelogen dan te stemmen op iemand van wie bekend is dat hij de bezem door Den Haag halen wil. Welbeschouwd zit de VVD op een politiek premiersminimum. Hoe dat met de partij moet als ze na 15 maart niet de volgende premier mag leveren, schijnt niemand daar te hebben overwogen. Wat zegt de RvS precies?

De Raad van State zet vraagtekens bij de juridische betekenis van het aangepaste Oekraïneverdrag. Het onafhankelijke adviesorgaan van de regering vraagt zich ook af wat precies de status is van dit verdrag. Dit blijkt uit een advies dat vandaag is gepubliceerd.

Eind december slaagde premier Rutte erin zijn Europese collega’s te overtuigen van een aanpassing van de samenwerkingsafspraken met het buurland van Rusland. Een meerderheid van de Nederlandse kiezers sprak zich in een raadgevend referendum in april uit tegen een hechtere samenwerking met Oekraïne.
Rutte bedong in Brussel een bijlage, het inlegvel genoemd, met vier belangrijke veranderingen. Het verdrag leidt niet automatisch tot een EU-lidmaatschap voor Oekraïne. Het betekent geen militaire samenwerking, verplicht ook niet tot financiële hulp en Oekraïners mogen niet vrij in de EU komen werken.
Een tevreden premier constateerde dat met zijn aanpassingen recht werd gedaan aan de kritiek van de Nederlandse nee-stemmer. Een meerderheid van de Tweede Kamer steunde eind december Rutte’s nieuwe deal.

Een meerderheid van ondemocratische woordbrekers, dat dan weer wel. En dat aan die nee-stemmer recht werd gedaan? Dat zijn de fantasieën van een premier die denkt dat hij niet gemist kan worden. Met dat type ligt de vuilnisbelt der geschiedenis bezaaid. Onze eigen Kerenski, om er maar eentje te noemen die zo in me opborrelt.

Nu gaat het ditmaal om de mening van de RvS, en zoals hierboven al gezegd: die is niet mals:

De vraag is of de kritiek van de Raad van State de mening van Eerste Kamerleden zal beïnvloeden. De Raad van State is niet overtuigd van de opvatting van het kabinet dat het nieuwe wetsvoorstel een “gezaghebbend instrument met internationaalrechtelijk gewicht’ is. Oekraïne heeft het verdrag niet getekend en dat maakt het lastig, zegt het adviesorgaan.

Ergo: prutsers, leugenaars lafbekken, dàt is de ietwat onplezierig klinkende vertaling van wat de RvS zegt.

Maar de indiening van de wet bij de Tweede Kamer impliceerde volgens Senaatwatchers dat men denkt een meerderheid in de Eerste Kamer te kunnen regelen. R-E-G-E-L-E-N. Het is in dit verband een onheilspellend woord, dat desalniettemin aardig omschrijft wat hier democratisch gezien mis gaat.

Dat die nieuwe bijsluiter bij het verdrag niet eens vermeldt dat eerder behaalde resultaten geen garantie zijn voor toekomstige successen heeft de RvS maar nagelaten te bekritiseren. Ook zo is wel duidelijk wat men zegt.