De vrijheid van Godsdienst is voor de islam niet langer onbeperkt, meent Peter Louter naar aanleiding van de uitspraak van de raad van State dat het gebiedsverbod voor imam Fawaz Jneid niet onterecht is.

De omstreden imam Fawaz Jneid is een soort Volkert van der G. door maar te blijven procederen tegen alles wat hem niet bevalt. Juridische jihad is een van de middelen waarmee de orthodoxe islam probeert rechten af te dwingen die onder de Nederlandse bevolking op zijn minst omstreden zijn. Vandaag, 30 mei 2018, besliste de Raad van State, het hoogste Nederlandse rechtscollege, dat het gebiedsverbod dat de imam was opgelegd, in stand kan blijven. Fawaz Jneid mag zijn gezicht niet laten zien in de Haagse Schilderswijk en de Transvaalwijk. Een opmerkelijke uitspraak.

Fawaz Jneid was in beroep gegaan omdat hij meende dat het gebiedsverbod in strijd is met zijn vrijheid van godsdienst. De Raad van State was hiervan niet onder de indruk en stelde vast dat er “een dringende maatschappelijke behoefte bestaat om de verspreiding van jihadistisch gedachtegoed in te perken”, en dat Jneid “in verband kan worden gebracht met de ondersteuning van terroristische activiteiten”. Het gebiedsverbod is ingegeven door de kwetsbaarheid van de bevolking van de twee wijken.

Eerste beperking van de vrijheid van een grote godsdienst
In de koran vallen een groot aantal verzen aan te wijzen die aan te merken zijn als “verspreiding van jihadistisch gedachtegoed” en “oproep tot terroristische activiteiten”. Het gedachtegoed dat Fawaz Jnied verspreidt, is regelrecht te linken aan de orthodoxe leer van de islam. Het zijn de fanatieke moslims en imams die zich op de leer beroepen en ook moskeeën als As-Soennah (den Haag) en El Tawheed (Amsterdam) staan bekend om hun salafistische orthodoxie.

De uitspraak van de Raad van State betreft de activiteiten van Jawaz Jneid, maar kan als precedent van toepassing worden verklaard op iedereen die een vergelijkbaar gedachtegoed verspreidt. Het beroep op de vrijheid van godsdienst en de leer van de islam is met deze uitsprak niet langer meer geldig.

De goedkeuring van het gebiedsverbod strekt zich als precedent in feite uit tot iedere islamitische omgeving waarin het jihadistisch gedachtegoed wordt verspreid en kan in dat verband voor nagenoeg heel Nederland gelden.

Islamitische leer veroordeeld
Jihad, zo nodig gewapend, is de plicht van iedere moslim. Degenen die zich aan een oproep onttrekken worden in de koran veroordeeld. Met het verbieden van de oproep tot Jihad treft de Raad van State het hart van de islam. De uitspraak is een uitnodiging om de precedentwerking verder te onderzoeken.

Ondertussen is het natuurlijk hoogst merkwaardig dat menig orthodoxe moslim(a) de Nederlandse rechtsspraak niet erkent omdat die niet van Allah komt en de uiterst orthodoxe Fawaz Jneid de Nederlandse rechtspraak benut als hij zijn gelijk wil halen. Alleen al om die reden kan het juridische jihad worden genoemd omdat het doel van de jihad is om de wereld te onderwerpen van de wil van Allah, al zou daar eigenlijk moeten staan: de wil van orthodoxe moslims en hun (geo)politieke ambities.

Relatie met vrijheid van meningsuiting
Daar bestaan in verband met de islam nog geen uitspraken over en dat is te betreuren. De vrijheid van meningsuiting beschermt de democratie, de vrijheid van het individu en beperkt oneigenlijke machtsuitoefening. Daarmee zijn drie punten genoemd die op gespannen voet staan met de leer van de islam. Het beroep van moslims op de vrijheid van meningsuiting is een opportunistisch beroep en eveneens aan te duiden als een vorm van juridische jihad. Het doel van de orthodoxe islam is juist om de democratie af te schaffen, het individu te onderwerpen ten behoeve van het groepsbelang en oneigenlijke machtsuitoefening goed te praten zolang die maar islamitisch kan worden genoemd. De omverwerping van de democratie is niet strafbaar. Dat heeft Donner toen hij nog minister was al eens duidelijk gemaakt. Daarover zou nog eens goed moeten worden nagedacht. In Europa is de islam actief om de vrijheid van meningsuiting te onderdrukken door overheden en politici te beïnvloeden en te strijden voor de strafbaarheid van islamkritiek. Juist die islamkritiek is een van de waarborgen om het democratisch bestel levend te houden en te vrijwaren van religieuze aanvallen.

As-Soennah een keerpunt?
Het besluit om de As-Soennahmoskee aan te pakken en uit te sluiten van enige vorm van subsidie, kan gezien worden als een keerpunt in de omgang met de islam. De uitspraak van de Raad van State past in die trend. De vrijheid van godsdienst is niet meer onbeperkt als het om jihad gaat. Het is een begin. Maar langs deze weg kan de uitoefening van vijandige aspiraties die ontleend zijn aan de koran een halt worden toegeroepen.

---

Dit artikel verscheen eerder op Peter’s Blogboek