Dit weekend maakte leider Asscher bekend dat de PvdA onder zijn  leiding nooit met FvD regeren zal. Had iemand dat dan voorgesteld?

Het is weliswaar een geruststelling, maar de vraag blijft: wie dacht dat dan? Hoogstens is het een demonstratie dat de PvdA haar eigen irrelevantie niet begrijpt. Wel is het een dappere poging de laatste mensen nog redelijk redenerende mensen uit zijn partij te jagen. Hoewel je daarvan zeggen moet dat wie er nu nog zit, daar al lang geen objectieve redenen meer voor heeft.

Niet dat Asscher die heeft – Asscher komt er achter dat er bedroevend weinig aandacht voor de standpunten van zijn partij bestaat. Na de poging van vorige week om een soortement Verenigd Links te entameren – de aanblik zelf was genoeg om de lachlust op te wekken – presenteerde Asscher zichzelf als de rots die de rechtse branding breken zal.

Niet erg origineel, het doet te veel denken aan Alexander Pechtold die zichzelf presenteerde als de tegenpool van Geert Wilders, en op basis daarvan het destijds ook zieltogende D66 weer ietwat op de been hielp. Destijds. Dat de PvdA nu hetzelfde trucje probeert als tegenpool van het FvD maakt hoogstens duidelijk dat de PvdA zichzelf als overbodig beschouwt – de inhoudsloosheid van D66 onder Alexander P. die weinig beter wist te doen dan ruim tien jaar tegen alles wat de PVV zegt te zijn hem tot voorbeeld is zegt veel.

En meer. Want ook zijn vertrouwen in de eigen standpunten is nihil, en hij denkt er alleen belangstelling voor te krijgen door zich af te zetten tegen een partij met standpunten die wil wat de gemiddelde Nederlandse burger wil? Asscher wil premier worden, zo noteerde de staatsomroep zaterdag plichtsgetrouw.

Lodewijk Asscher wil opnieuw de lijsttrekker van de PvdA worden. Hij zei op het ledencongres in Nieuwegein dat “we deze verkiezingen gaan winnen”. “We gaan voor goud, we gaan voor de sterren.”
Na zijn speech zei hij dat hij graag de nieuwe premier wil worden. “Ik heb de afgelopen jaren het hele land doorgereisd. Er is veel behoefte aan een fatsoenlijk, eerlijk Nederland en ik wil daar wel leiding aan geven.”

Dat de PvdA de laatste jaren in de peilingen weer ongeveer even groot werd als de meeste andere partijen lukte alleen door consequent nergens verantwoordelijkheid voor te nemen. Daarmee werd de PvdA een electorale parkeerpartij – voor de mensen die het vertrek van Marianne Thieme zo aan het hart ging dat ze tijdelijk aangaven de PvdA te overwegen, zeg maar. Maar enthousiasme voor de PvdA en haar standpunten? De belangrijkste reden dat ze in de media nog wel worden vermeld is dat het journaille de weg naar de partij instinctief nog weet te vinden.

Met Asscher als leider heeft de partij een zeldzaam inhoudsloos uithangbord behouden, dat er alleen nog zit omdat niemand in 2017 de moeite nam hem om zijn desastreuze aanpak richting de verkiezingen dat jaar het vuur na aan de schenen te leggen. En dat hij denkt – het traditionele geschommel uit de vorige eeuw indachtig – dat na een rechtsig kabinet wel weer eens een linksig kabinet aan de beurt moet komen. En daarvan wil hij premier worden.

Dat daarvan alleen politiek journalisten van de ‘staats’ nog opgewonden kunnen raken is voor Asscher voorlopig genoeg.

De PvdA beleeft vandaag een spannend congres in Nieuwegein.

Meer zal er ook niet van komen: Peil.nl liet dit weekend zien dat het niemand in beweging brengt:

Gezien de huidige verhoudingen heeft het er veel van weg dat na de verkiezingen de VVD zal proberen met CDA, PvdA en wat nog meer graag wil een kabinet te vormen. Of Rutte dat leiden zal lijkt de belangrijkste vraag te zullen worden, en alleen als het electoraat de premier plotseling zat is – het Balkenende-effect zeg maar – en wat men op links wil is volstrekt irrelevant tot het moment dat er partijen moeten worden gezocht bij een zoveelste marginale voortzetting van Regentesk beleid.

Het enige belang dat Asscher kan hebben is dat zijn kleinzielige gejammer dat ook hij belangrijk is, zo’n kabinet nog instabieler zal maken dan het huidige feitelijk al is. Zoals het er nu uitziet is ook een rustpauze buiten de regering voor de laatste restanten van de Regentenpartij na de komende verkiezingen uitgesloten. Zodat we af kunnen op het laatste bedrijf van de dominantie van de Regentenpartij in Nederland: een kabinet waarin al die partijen zich verenigen. De verkiezingen er na zal eindelijk iedereen beseffen dat er geen andere keus zal zijn dan ze definitief naar huis te sturen.