In Moskou werd vandaag een herverbouwde moskee opnieuw ingewijd. Een interessante gelegenheid om eens wat mensen uit te nodigen waarmee van gedachten moet worden gewisseld, zo leek de Russische president Putin te hebben gedacht.

De Grand Mosq
De invitées bij de opening van de Grand Mosq vandaag in Moskou waren Erdogan, Abbas en de president van Kazachstan. Op het eerste gezicht een curieuze verzameling hoogwaardigheids-bekleders, ware het niet dat de Russen zojuist met een project begonnen zijn dat hun (vrijwel) volledige aandacht lijkt te gaan opeisen: de beëindiging van de Syrische burgeroorlog – via het slagveld.

Na afgelopen weekend al te hebben gesproken met de Israëlische premier Netanyahu, lijkt het inderdaad wijs ook twee andere hoofdrolspelers uit de directe regio te ontmoeten, en deze moskee-opening bood de perfecte gelegenheid. Dat Rusland alleen nog geen direct contact met de USA heeft gehad is een vernietigende belediging aan het adres van president Obama. En niet onterecht. Putin betaalt de Amerikanen hier terug voor jarenlang buitenspel zetten van Rusland. Met rente. De USA moet het vooralsnog doen met de afspraak dat men er snel over zal gaan spreken.

Zo op het eerste gezicht is de aanwezigheid van Abbas in Moskou niet geheel logisch verklaarbaar, tenzij er zondag een toezegging aan Netanyahu is gedaan om Abbas lippendienst te bewijzen – zodat hij zich koest houdt. De uitnodiging op zich zou als zodanig kunnen worden beschouwd. De aanwezigheid van de president van Kazachstan – als naaste buur van Rusland – is een beleefd gebaar, en geeft keurig het idee dat geen politieke zaken van de eerste orde deze gelegenheid veroorzaakten.

Turkije
Erdogan is vanzelfsprekend een ander verhaal. De Turkse president leek van de USA de vrije hand te krijgen om in Syrië zijn gang te gaan, maar nu de Russen zich actief met de strijd gaan bezighouden, is de situatie fundamenteel veranderd en dienen er enige puntjes op de i te worden gezet. Ik twijfel er niet aan, dat vandaag of morgen bekend zal worden gemaakt dat het contact tussen Rusland en Turkije tot gevolg heeft dat de luchtmacht van beide landen op zal passen elkaar niet te zullen bestoken als men elkaar tegenkomt boven Syrië.

Ergo, Erdogan krijgt in vriendelijke bewoordingen te horen dat hij terug moet in zijn hok. Dat zal heel, heel veel pijn doen in Turkije. Het Turkse leger leek juist met Erdogan een binnenlands pact te hebben gesloten dat het los kon gaan op de Koereden, in ruil voor abstinentie van het leger in de binnenlandse politiek. Die strategie lijkt nu in duigen te vallen. En de mogelijkheden wat betreft territoriale aspiraties die Turkije leek te hebben in Syrië en Noord-Irak kunnen gevoeglijk worden bijgezet in het hoekje met historische dromen. Welke gevolgen dit in Turkije zal hebben is anyone’s guess, maar Erdogan zal er niet wel bij varen.

Expeditieleger
De uitsmijter van vandaag komt uit Iran. Het officiële Iraanse journaal bracht vanmiddag het nieuws dat Rusland een expeditieleger van ongekende omvang naar Syrië zendt: 95.000 man, 700 tanks en 170 bommenwerpers. Rusland wil kennelijk de wereld tonen dat een veldtocht zoals bijvoorbeeld een Golfoorlog, ook tot de mogelijkheden van de Russische president behoort. Aangezien dit in zekere zin ook het opruimen van Amerikaans falen bij eerdere gelegenheden behelst, moet dit een harde klap zijn voor Pentagon en Witte Huis.

Gezien het belang dat Iran heeft bij het overleven van Bashar al-Assad, is het niet verwonderlijk dat dit groot nieuws is op de Iraanse TV. De timing is interessant – vrijwel exact op het moment dat Erdogan in het vliegtuig moet zijn gestapt. Dat wordt leuk thuiskomen.

————————————————————————————————————-

Volg ook ons Dossier Wereldpolitiek USA en Dossier Syrië