Professionaliteit van de media
Een tijd geleden had de ontbijt TV een Amerika kenner uitgenodigd in haar programma. Ik heb zijn naam niet onthouden, maar dat doet er ook niet veel toe.
Er is in Nederland een handvol Amerika kenners, die regelmatig op de televisie verschijnen en hij was er een van. Behalve Van Rossem is er niet een die er erg uitspringt. Ze waren indertijd allemaal tegen Bush en ze zijn eigenlijk ook allemaal tegen Amerika. Dat ze anti Bush zijn is logisch, want zouden ze zich voor de Republikeinen of voor Amerika uitspreken, dan worden ze niet gevraagd voor zo’n programma. Mijn punt is dat ze zo weinig van Amerika blijken af te weten.
De man kwam een boek bespreken over de familie Bush en daarin kwamen onder meer de universiteitsjaren van George W. Bush ter sprake. Die had hij doorgebracht “op gaol” zei hij. Hij bedoelde dat Bush gestudeerd had aan de Yale University in New Haven, Connecticut. Dat had hij gedaan samen met veel latere politici en diplomaten, die daar allemaal hogere scores zouden hebben gehaald dan Bush. Hij vond dat minnetjes voor een president van de U.S. In het boek werd ook vermeld dat Bush als student coke snoof en regelmatig dronken was geweest. Hij had daarbij de gewoonte om als een reptiel over de grond te schuiven. Bovendien las hij nooit boeken!
Het probleem met deze en andere Amerika kenners in Nederland is dat ze waarschijnlijk wel veel lezen over Amerika, maar er niet zo vaak geweest zijn en ook niet te vaak met Amerikanen spreken, in elk geval niet met mensen die in Yale of andere Ivy league universiteiten hebben gestudeerd. Als ze nu toch hun kennis vergaren uit de tweede hand, wat lezen de Nederlandse Amerika kenners dan?
Foreign Affairs of Washington Quarterly? Je hoort ze dat soort tijdschriften nooit noemen, al leest in Amerika iedere kenner van de political scene dat soort bladen wel. Lezen ze de publicaties van al die Amerikaanse instituten en thinktanks, die de wetenschappelijke resources vormen voor Amerika kenners in de rest van de wereld? Ik denk het niet.
Ze lezen de New York Times, een krant waarvan de hoofdredacteur ooit ruiterlijk bekende dat de objectiviteit nogal te wensen overlaat, of ze lezen de Washington Post. Als ze naar Amerikaanse televisie kijken, dan is het naar Fox News of naar CNN en wat er tussen in ligt slaan ze over. Dat de journalistieke resources tegenwoordig niet meer de verouderde nieuwsbladen, maar de internet sites zijn en de gespecialiseerde bladen, is de Nederlandse Amerika kenners niet zo opgevallen. Als je toch vanuit Nederland een Amerikaanse verkiezingscampagne wil volgen begin dan met cfr.org/campaign, die links geeft naar alle interessante bronnen, inclusief de NY Times en de Post als je die per se lezen wilt.
Ik denk soms dat Nederlandse journalisten niet in de een en twintigste eeuw leven maar in de negentiende. Als er belangrijke journalistieke gebeurtenissen zijn, zoals bij voorbeeld een paar jaar geleden de publicatie van het ontwerp voor de Europese grondwet of het Hutton-rapport, dan is er hier praktisch niemand die het stuk van het internet afhaalt en van a tot z leest. Ze volstaan met te lezen wat andere journalisten er over schrijven, bij voorkeur de publicaties van Nederlandse collega’s. Voor zover ik heb kunnen zien heeft geen krant hier ooit de kern van het Hutton-rapport weergegeven, te weten dat de BBC niet meer beschikt over een systeem waarmee systematisch de kwaliteit van de door deze omroep gepubliceerde kritiek op de overheid wordt gecontroleerd. Niet de fout van de betrokken journalisten, want fouten gebeuren, dat is onvermijdelijk, maar het ontbreken van een deugdelijke kwaliteitscontrole was het hoofdverwijt van Hutton en niemand heeft dat opgepikt.
Een soortgelijke misser was de reactie van de kranten toen Piet Hein Donner, toen nog minister, aan de hand van voorbeelden aantoonde dat zij niet het nieuws brengen, maar de opinies over dat nieuws van hen zelf en hun collega’s. Dit verwijt en de gegeven voorbeelden werden genegeerd en in plaats daarvan werd hem verweten dat hij een voorstander zou zijn van censuur, wat een absurde beschuldiging was.
Dat soort zelfingenomen fouten worden in Amerika maar zelden gemaakt. Ook media die pal achter Bush stonden zorgden er meestal wel voor dat ze de zaken waarover ze publiceerden behoorlijk rechercheerden. Vooringenomenheid kun je hun evenzeer verwijten als hun Nederlandse collega’s, maar niet een zelfde soort gebrek aan professionaliteit.
Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp
Ik erger mezelf groen en geel aan Amerika expert Twan Huys. Natuurlijk mag je als presentator een voorkeur voor iemand hebben, zolang deze presentator objectief blijft. Dit lukt Twan niet wanneer het over de US gaat.
@Johnny
Twan Huys is nooit objectief. Bovendien is hij bepaald geen Amerika-expert. Wel van Duitsland overigens, zijn Duits is beter dan wie dan ook bij de MSM.
Toine Huys komt uit Noord Limburg en het dialect dat ze daar spreken is een vorm van Rijnlands. In Duitsland zelf vinden ze dat het nogal plat klinkt.
Heh. Ik nam een proef abbonnement op de lokale krant toen de EU Griekenland aan het afpersen was. Een week in de (gratis) proef opgezet. De krant nam niet eens de moeite om zijn journalisten op het onderwerp te werken en presenteerde vertaalde EU persberichten over de status tussen de EU en Griekenland, zonder deze op de waarheid te controleren, als nieuws.