Nederland heeft er weer een wet bij die de Veiligheidsdiensten grotere bevoegdheden geeft. Maar heeft dergelijke wetgeving wel zin?

Dat ik niet de enige was die het hoofdschuddend bezag, die nieuwe aftapwet, is een prettig feit om te weten. De NOS bericht:

De kans is groot dat een groep Nederlandse organisaties naar de rechter stapt om de gisteravond in de Eerste Kamer aangenomen aftapwet van tafel te krijgen. Twaalf organisaties steunen het initiatief, zegt mensrechtenadvocaat Jelle Klaas van het Nederlandse Juristen Comité voor de Mensenrechten. Hij leidt de groep partijen.
De wet maakt het voor de geheime diensten mogelijk om op veel grotere schaal informatie af te tappen.

Dat je er een rechtszaak tegen moet aanspannen vind ik ook wel, maar ik me af of het heel acuut is. Want of men er op enige termijn aan toe gaat komen de wet uit te voeren? Deze wet is in de eerste plaats symboolpolitiek. En het bewijs daarvoor werd gisteren al door de NOS geleverd:

De Nederlandse politiedienst die verantwoordelijk is voor internationale uitwisseling van informatie slaat alarm, omdat door personeelsgebrek en falende computersystemen een achterstand is opgebouwd. Medewerkers van het Landelijk Internationaal Rechtshulpcentrum (LIRC) vrezen dat cruciale tips over terrorisme worden gemist.

Als ze hiervoor al meutes specialisten te kort komen, zal het met het aftappen ook zo’n vaart niet lopen de eerste tijd. Nog niet, want ooit aangenomen wetgeving heeft de neiging op de meest ongelegen momenten weer aan de vergetelheid ontrukt te worden. Dat is trouwens een algemeen bezwaar tegen symboolwetgeving: je weet nooit wanneer het echt werken kan. En als je dat niet weet moet je je er van weerhouden.

Nieuwe wetgeving, als je met de oude al niet in staat bent resultaten te bereiken, is erger dan waardeloos en kan alleen resulteren in meer lasten narigheid voor de modale burger.