Dat de fractieleiders van de coalitiepartners het gisteren collectief af lieten weten in het debat over de klimaathoax was een teken van hun bereidheid tot welke verantwoording dan ook. Nul.

Da de heren fractieleiders het liever eerst onderling eens worden is begrijpelijk, maar zo werkt een parlement nu eenmaal niet. Hun afwezigheid gisteren in het debat over het Klimaatbeleid van de regering miste hen daarom node, en sloeg al op voorhand elke mogelijkheid tot parlementair overleg dood. Met infantiel wegduiken voor het eigen publicitaire geblunder.

Dat de coalitie weinig zin had om – zoals dat heet – uit elkaar gespeeld te worden, met verkiezingen en andere malheur in het vooruitzicht is begrijpelijk, maar deze vertoning was weinig intelligent. Dat ze er geen van allen waren toonde boos opzet, en een coalitie met een meerderheid van slechts één zetel kan zich dat niet veroorloven. Hierboven wordt gemeld dat de oppositie hoopt dat ze een volgende keer wel komen. Door geen reden op te geven kon men ditmaal de schijn op houden dat het toeval was (trouwe kiezers begrijpen weinig van et parlementaire werk en daarvan werd gebruik gemaakt om de enormiteit van wat men deed te maskeren). Het dedain voor het electoraat dat hieruit spreekt is niet eens onterecht, maar dat zou het electoraat ook niet verweten mogen worden.

GroenLinks-leider Klaver: “Ze duiken en ik denk dat dat niet kan, zeker niet in deze tijd.” Na deze discussie die meteen aan het begin van het debat plaatsvond, werd er voor tien minuten geschorst. Asscher wilde Dijkhoff en de anderen bellen en appen om ze over te halen om toch naar de grote vergaderzaal te komen. Maar dat was tevergeefs.

Daar is een simpele oplossing voor waarvan ik verwacht dat die volgende keer wordt ingezet: een motie van wantrouwen. Aangezien je een dergelijke motie kunt inzetten en directe stemming eisen, kan de coalitie zijn vier fractievoorzitters niet missen als die in stemming komt. Het plotselinge opdraven van de vier zou hen werkelijk op een ontzaglijke manier te kakken zetten, maar veel keus is er dan niet meer. De coalitie kan hen in een dergelijke stemming niet missen.

Het valt voor hen te hopen dat ze in ieder geval de tijd van hun afwezigheid nuttig hebben gebruikt en een schijn van eenstemmigheid hebben weten af te spreken. Gezien de flinterdunne basis van de hele Klimaathoax kan dat er ook nog wel bij, en wie weet leggen ze toch de kiezer weer in de luren?