DE WERELD NU

PostNL groeit – hoed u voor de woonerf-jihad

PostNL

PostNL heeft haar omzet fors zien stijgen, meldt de NOS, doordat mensen tijdens de Corona-crisis meer online zijn gaan kopen.

De NOS meldde blij:

Volgens topvrouw Herna Verhagen heeft het Corona-virus het gedrag van de consument veranderd. Meer mensen zijn online gaan shoppen. Daardoor steeg niet alleen het aantal kopers dat gemiddeld of vaak online iets bestelt, maar besloten ook meer mensen voor het eerst iets via internet te kopen.

Niet onlogisch, maar deze ontwikkeling kent een paar keerzijden. Hoewel online winkelen grote voordelen kan hebben, is het heersende consumentengedrag niet per se gunstig voor het milieu en de veiligheid op straat. (Schrijver dezes heeft niets met klimaatbeleid, maar geeft wel degelijk aandacht aan het milieu.)

Wat zijn dan zoal die nadelen? Stelt u zich een woonerfzone voor, die vol ligt met verkeersdrempels. Met uw kleine Koreaan kijkt u wel uit om daar sneller dan stapvoets overheen te gaan. De bestelbus van een pakketbezorger (kleur wit, type gedeukt aan vier kanten, krap APK-gekeurd) staat hoger op de wielen en neemt zulke obstakels met minder moeite. Op een woonerf heeft alle verkeer van rechts voorrang, ook spelende kinderen. Die wezentjes hebben de eigenschap om uit alle schier onzichtbare hoeken en gaten tevoorschijn te komen en pardoes voor de wielen van zo’n meestal te snel rijdend “Wij rijden voor PostNL”-vehikel te driewieleren of dribbelen.

Volgend nadeel doet zich voor wanneer de bestuurder of zijn berijder voor uw deur springt, aanbelt en door het raam uw lege woonkamer in staart. U bent boven aan het werk — het nieuwe ‘normaal’. Het geduld van dit type harde werkers is doorgaans minimaal, net als de gemiddelde spankracht van hun humeur. Reken er dus op dat uw pakketje binnen tien seconden bij de buren ligt, die vanuit hun keuken de bezorger zagen komen en bij wijze van spreken achter de deur lagen. Daar kunt als geconcentreerd thuiswerker niet tegenop. Ga vooral niet met de bezorger in discussie over hun onvermogen om na het aanbellen gewoon net iets langer te wachten, want ook hun intelligentie lijkt begrensd.

Een gemiddeld verschil in intelligentieniveau speelt buurtbewoners ook parten als ze in discussie gaan over het rijgedrag van de bestelbusjesbrigade, uit bezorgdheid over hun kinderen. Deze heren (het is niet per se een mannelijk beroep, maar de mense krijgen overwegend (jonge) mannen aan de deur) hebben altijd haast. Het zijn ZZP’ers die per aflevering betaald worden. Hoe sneller ze de barrières op een woonerf nemen, des te beter het lijkt voor hun portemonnee. Zonder deze ‘jihad’, aangedreven door een combinatie van werkdruk (zo u wilt: uitbuiting) en gebrek aan mentaliteit, zou de werkdag van deze fast carrier cowboys ietsje langer duren.

Maar dat komt lastig tussen oren van deze “nieuwe onderklasse”, wat op zichzelf wel herkenbaar is. Wie vindt het niet blijvend prettig op de snelweg 130 km/h te mogen rijden (sinds kort alleen nog ’s avonds en ’s nachts, en lang niet overal)? Terwijl de tijdwinst op een gemiddeld traject in het kleine, dichtbevolkte Nederland hooguit enkele minuten bedraagt. Alleen, op de snelweg steken meestal weinig kleine kinderen over.

Zendingen via internet bestellen en laten afleveren bij een servicepunt — de tabaks-, medicijnen-, inlichtingen en klachtenbalie van een supermarkt bijvoorbeeld — zou al heel veel schelen. Wie zijn spullen toch het liefst online koopt én aan de deur wenst te laten afleveren, moet dat vooral blijven doen. Marktwerking en consumentenvrijheid zijn, net als vrijheid van meningsuiting een groot goed.

Dwang is niet aan de orde; signaleren van problemen staat vrij. Daarnaast zou het goed zijn als PostNL en andere grote spelers hun aandacht voor het ‘opvoeden’ van contract-arbeiders zouden vergroten door ze tot vervelens toe aan te spreken op hun rijgedrag. Deze bedrijven verdienen immers aardig aan de delivery economy.

Dit artikel is ontstaan uit diverse waarnemingen in de praktijk en opvattingen van bewoners in een rustige woonwijk, zoals ons land er talloze kent en waar het leven zich juist afgelopen voorjaar zoveel meer dan andere jaren op straat afspeelde.

5 reacties

  1. carthago schreef:

    🤣heel herkenbaar Dick ,ook op doorgaande wegen .Track & Race,incl .het risico dat je je buurman met een zonnebril ziet lopen die je besteld had maar nooit hebt ontvangen.

  2. Dick Kraaij schreef:

    @carthago Nog meer schaduwzijden dus. Oef. Track & Race, die hou’en we erin!

  3. Ian schreef:

    Vergezocht. Er zitten hufters tussen, maar die vind je op elk niveau. Bij Ian’s Castle melden zich alleen keurige bezorgers aan de deur. Zal zeker te maken hebben met de regio, maar ook hier jonge (allochtone) mannen. De enigen die door de straat scheuren zijn overspannen huisvaders en -moeders die naast de dubbele baan, 4 kinderen, 4x op vakantie, tennis, zwemmen, hockey, dwarsfluitles, mountain biking en overige social events proberen 48 uur in een dag te proppen met hun verdwaasde blikken. De onbeschofte Turk met een grote bek kreeg van mij een klacht aan de broek. Dat vond hij niet leuk toen hij weer voor de deur stond, maar na het hoe en waarom was de lucht geklaard.
    Het is mevrouw Verhagen die aangeklaagd moet worden voor slavenarbeid. En de immer liegende en bedriegende overheid, die in eerste instantie weigerde deze PostNL zzp’ers als vaste werknemers van PostNL te beschouwen terwijl dit klip en klaar was. Dat vond de rechter dus ook. Moet je als janboerenlul zo’n comstructie eens proberen, dan ben je meteen het haasje.

  4. Ernie van de Wal schreef:

    Ik woon aan een doorgaande straat in een 30 km-zone. Hier rijdt veel UPS, wat post-NL, soms een AH bezorger en de bloemenman die donderdags langskomt heeft een aan alle zijden gedeukte witte bus. Maar die reed al in een gedeukte witte bus voordat de koeriers waren uitgevonden.

    Over het algemeen verzorgde auto’s en de chauffeurs gedragen zich redelijk. De klacht van die 10 seconden klopt weer wel. Afgaande op het commentaar van mijn buurman, die met zo een “ring-bel” vaak niet de gelegenheid krijgt om de bezorger aan te spreken.
    Omdat ik vanuit huis werk zie ik hier vrij veel. En zodoende spreek ik mijn buurman regelmatig; zijn pakketjes worden vaak bij mij bezorgd.

    Haal die busjes van de weg, dan gaat men massaal met de auto naar het winkelcentrum. Tel maar uit, als een busje 100 pakketjes vervoert spaart dat minstens afzonderlijke 65 autoritten uit. Ga ik nog van het positieve idee uit, dat 1 op de 3 de fiets pakt. Veel buurtbewoners springen uit hun vel als er door hun straat “te hard” gereden wordt, maar eenmaal in de auto blijken ze zelden een haar beter te zijn.

    En winkels, vroeger had je speciaalzaken. Tegenwoordig zijn teveel winkels doorgeefluiken met personeel zonder enige kennis. Overwegend onnozele vrij goedkope jongeren, die hun gebrek aan kennis vaak compenseren met neusringen, piercings en tatoeages.
    Waarmee winkels in de distributieketen hun toegevoegde waarde hebben verloren.

  5. Sebastiaan schreef:

    Misschien het “gratis verzenden” en het nog ergere “gratis retour zenden” afschaffen, dan kan je de bezorgers fatsoenlijk betalen, en beter voor het milieu.