“Ik ben niet naïef”, zei minister Koenders van Buitenlandse Zaken vandaag. Na te zijn uitgegrinnikt besefte ik dat hij wel een punt had. Een politiek punt.

Nu heb ik minister Koenders niet erg hoog zitten. Maar als minister mag hij dan een dweil met discutabele standpunten zijn, iemand die zich al die jaren in de slangenkuil der PvdA staande weet te houden snapt over het algemeen heel goed – desnoods instinctief – hoe in de politiek de hazen lopen. En dat de PvdA op een gigantische nederlaag af stevent is zelfs iemand als Koenders duidelijk. Voor zijn toekomstige carrière is het daarom van eminent belang te zijn weggestemd als slachtoffer van Russische manipulaties. Iets van: Ik ben zielig, terwijl ik nog zó mijn best deed. We zijn als partij weg gemanipuleerd door die gemene Russen, bah!

Klinkt een beetje idioot als je het zo opschrijft, maar is wat nu in de USA gebeurt werkelijk iets anders dan wat ik hier suggereer? Dat MSM-journalisten blijven klagen over ‘inmenging’ heeft ook alles te maken met het behoud van hun eigen baantjes, maar een politicus moet altijd vooruit denken aan zijn volgende baantje. Daarvoor is het van belang dat een nederlaag van zijn partij door het electoraat niet wordt gezien als een definitieve deconfiture, maar als een tijdelijke terugslag die kan worden gerepareerd. “Wij zullen weer terugkomen”, en dat soort kretologie.

Dat houdt ook de moraal van het partij-voetvolk hoog, en daarvan zal de PvdA het de komende jaren vooral moeten hebben. Wil zij overleven dan zal de basis moeten worden herbouwd, en toppolitici hebben nu eenmaal veel voetvolk nodig. De problemen van de PVV, die tot het uiterste is gegaan om alle nog enigszins competente medewerkers op potentieel verkiesbare plaatsen te zetten is er een goed bewijs van. Als de PVV inderdaad 50 zetels zou halen zullen de belangrijkste kaderpolitici allemaal Kamerlid geworden zijn, en moet het kader worden aangevuld. In de gegeven omstandigheden een ware Herculestaak.

Het komt Koenders daarom heel goed uit mee te praten met de hysterie in de USA. Ook om nog andere redenen, die vooral hemzelf betreffen. En dan hebben we het weer over baantjes. Nu de regering-Trump grote schoonmaak lijkt te gaan houden in het State Department, is het zaak van twee walletjes te gaan eten tot je weet hoe de vlag erbij komt te hangen. Zowel de traditionele contacten van de West-Europese atlantici als de nieuw aantredende buitenlandse elite van de USA moeten daarom gesticht worden. Want wie uiteindelijk de echt vette baantjes te vergeven zal hebben is nog niet duidelijk. Koenders geeft nu het signaal dat Nederland trouw is, niet naïef, en alert op Russische inmenging.

Dat intussen die inmenging van zowel George Soros als de Nederlandse stichting Media en Democratie volop in gang is gezet mag de pret niet drukken: dat zijn geestverwanten, en die kunnen dus geen kwaad doen.

Dat inmenging in een democratisch proces inmenging is en blijft, is in de denkwereld van Koenders slechts een detail. Het beeld dat wordt geschapen is belangrijker dan hoe het echt werkt. Voor een politicus, zeker van het type Koenders, is aan de macht blijven uiteindelijk het enige dat telt. Dat is een realiteit waarin inderdaad geen plek is voor naïviteit.