Het AD steunde in de lijsttrekkersstrijd binnen de PvdA Diederik Samsom. Maar Asscher won. Nu lijkt er wat te worden goedgemaakt met een frontale aanval op de SP. Politiek en journalistiek vermengen steeds meer.

Subtiel kun je deze aanval op Roemer niet noemen. Dat hij geen sterke leider is mag algemeen als bekend worden verondersteld. Dat er geen duidelijke leider klaarstaat om het stokje van hem over te nemen eveneens. Zo kort voor de verkiezinge lijkt het daarom waanzin om de partijleider al voor 15 maart een mes in de rug te steken, maar het AD beweert er twee te hebben gevonden.

Het rommelt binnen de Socialistische Partij. De aanhoudend slechte peilingen en de onwrikbare koers van de top zaaien verdeeldheid bij het partijkader en binnen de Tweede Kamerfractie. Meerdere Kamerleden betwijfelen of Emile Roemer wel moet aanblijven als lijsttrekker. Hun vrees is dat de verkiezingen voor de SP weer zullen uitdraaien op een fiasco.
De onvrede is blijkbaar zo hoog opgelopen dat meerdere SP-Kamerleden op eigen initiatief contact zoeken met deze krant.

Dat eigen initiatief, zou dat circa drie maanden voor nieuwe verkiezingen gekomen zijn? Electorale zelfmoord kun je niet beter orchestreren. Die Kamerleden kunnen hun LBO-diploma beter gelijk inleveren en elders in het land putjes gaan leegscheppen. Doen ze nog wat nuttigs. De belangrijkste reden lijkt echter de samenstelling van de kieslijst:

Elders binnen de partij zijn geluiden te horen over de onevenwichtige kieslijst. De vrees is dat de SP bij de stembusgang in maart niet verder komt dan tien zetels, misschien nog wel minder. ,,En er zitten maar een paar mensen van kwaliteit bij de eerste tien.” De rest zouden ‘vriendjes’ zijn van Meyer, mokken deze critici.

Het vereist weinig fantasie om deze klagers te zoeken in de afvallers voor de hoge plekken. Dat anoniem is dus maar betrekkelijk.

Piepen en zuchten in de media over de plek op de lijst van de verliezers van een intern debat? De SP wordt nog eens een gewone politieke partij. En inderdaad is de laatste maanden gesignaleerd dat de SP van haar oude wortels losraakt en er binnen de partij een soort nieuwe generatie opstaat. Jonger, iets anders, maar nog steeds SP. En de koers die zij zoeken sterk lijkt op de manier waarop de PvdA eind jaren tachtig opereerde.

Waarom het AD dit nú brengt? Het is nieuws, vanzelfsprekend. Maar er is meer. Vorig jaar startte AD-verslaggever Hoedeman (medeauteur van het SP-artikel) eigenhandig een ondergrondse mediacampagne ten bate van Diederik Samsom, en werd daarvoor te kijk gezet. Nu Samsom leider af is, heeft Hoedeman even geen patroon binnen de PvdA, en bovendien wat goed te maken. Heel veel zetels zal de PvdA de SP niet kunnen ontfutselen, maar in de uitzichtloze situatie waarin die partij nu verkeert is elk zeteltje er één. Het zal in ieder geval de aantrekkinsgkracht van de SP voor de resterende PvdA’ers verminderen. Voor sommige media lijkt dat al een belangrijk winstpunt te zijn.