Het gedraai en geroep om de lerarensalarissen deze zomer was slechts politiek. PvdA-leider Lodewijk Asscher wilde tonen dat hij er nog is. Kabinetscrisis? Uuuhhh, nee. Het was gewoon politiek.

Dijsselbloem meldde vrijdag dat er niets gebeuren gaat, er gewoon financiële ruimte is en dat alles zal worden opgelost. Vertaling: Asscher maakte zich deze zomer alleen zo druk (vanaf zijn vakantieadres!) om een beetje aandacht te krijgen voor zijn partij, die nu wel heel erg in de vergetelheid dreigt te raken. En die lerarensalarissen? Tja. Leraren zijn zo ongeveer de enige maatschappelijke groep waarin men nog op de PvdA stemt. En ook al kun je niets meer voor ze doen, het is fijn ze het idee te geven dat ze ook bij volgende verkiezingen een reden hebben om PvdA te stemmen.

Dit najaar komt het PvdA-congres bijeen om een nieuwe voorzitter te kiezen, dat probleem wordt voor Asscher lastig genoeg. Want in elke zichzelf respecterende Nederlandse politieke partij was een leider die de vorige leider uitdaagde en onttroonde om zelf lijsttrekker te worden, om daaropvolgend ruim 80% van zijn zetels kwijt te raken subiet de deur gewezen. Zo niet binnen de PvdA, voorlopig althans. Maar het zal dit najaar geen prettige bijeenkomst worden van de voorheen geoliede baantjesmachine. Het lijkt onvermijdelijk dat de nieuwe voorzitter zal proberen veel oude rommel op te ruimen, en als het geen Amsterdamse voorzitter wordt zal de kliek die uit de hoofdstad afkomstig is een moeilijke tijd tegemoet gaan.

Overigens, als het alsnog een Amsterdamse PvdA-voorzitter wordt dan is de partij daarmee niet geholpen, omdat ze dan op het punt staat te evolueren tot het soort partij dat Leefbaar nu in Rotterdam is: lokaal sterk, landelijk niet van belang.

Dijsselbloem heeft overigens zelf redenen genoeg zich druk te maken over zijn eigen toekomst. Hij had het dan wel stoer over de PvdA opnieuw opbouwen, maar of hij daar zijn levenswerk van maken wil? In Brussel lonkt het vaste voorzitterschap van de Eurogroep, mits het Nederlandse kabinet kan worden overtuigd daarmee in te stemmen. Een vaste financiële chef binnen de EU is volgens Nederland immers nooit zo’n goed idee geweest. Dijsselbloem heeft – voor zijn eigen toekomst – nu de taak het kabinet èn Brussel zo ver te krijgen hem te accepteren als eerste autonoom benoemde voorzitter van die club.

Het is een maand voor Prinsjesdag, en alles wordt weer vloeibaar. Voor politiek Den Haag is het nooit vakantie geweest.