Onze premier Rutte krijgt nu ook uit het buitenland kritiek op zijn uitspraken tegen criminele allochtonen. Door zo’n duidelijk onderscheid te maken tussen criminelen van buitenlandse afkomst en andere Nederlanders creëert hij verdeeldheid in het land, meent men, en dat is niet goed.

Ik ben het daar wel mee eens eigenlijk. Een land dat verdeeld is tussen criminelen en andere mensen is geen prettig vooruitzicht. Hij zou eigenlijk òf zulke dingen niet moeten zeggen, òf de daad bij het woord voegen en gepaste maatregelen nemen om inderdaad criminelen en hun families het land uit te zetten.

Ook hun families, want vandaag bleek weer dat ook geïntegreerde buitenlanders met een niet westerse achtergrond een gevaar blijven vormen, zolang zij of hun familie deel uit blijven maken van een criminele sub-samenleving. Een bewaker van belangrijke politieke figuren met een immigranten achtergrond bleek vitale informatie, die hem beroepshalve bekend was, te leveren aan een Marokkaans misdadigersorganisatie.

Daar kun je twee opmerkingen bij maken. Wie is ooit op het bizarre idee gekomen om mensen uit misdadige milieus toe te laten tot bewakingsdiensten, het leger, de politie en andere vitale overheidsfuncties? Ik neem aan dat je Marokkaanse en andere wijken met een niet-westerse achtergrond crimineel mag noemen op basis van de cijfers die we kennen en van de ervaringen die we met die sub-samenlevingen intussen hebben opgedaan.

Ook als de betrokken bewakers, militairen of politiemensen zelf het beste met de Nederlandse samenleving voor hebben, worden ze te gemakkelijk onder druk gezet door hun omgeving en familie. Hetzelfde geldt eigenlijk voor overheidsfuncties waarin beslissingen worden genomen voor het toewijzen van woningen, het verstrekken van uitkeringen en andere overheidsfaciliteiten. Daar zouden om voor de hand liggende redenen alleen mensen voor in aanmerking moeten komen die niet uit een Marokkaanse of andere allochtone wijk komen en waar in de familie geen criminaliteit voorkomt. Door een soort positieve discriminatie hebben we een tijdlang de neiging gehad om allochtonen juist bij voorkeur dit soort banen te geven en je kunt uitrekenen wat daar van komt.

Natuurlijk zou een dergelijk wijs beleid de tweedeling in de samenleving niet wegnemen, integendeel, maar het zou een stimulans betekenen voor de immigranten die hier illegaal gekomen zijn of voor hun kinderen om het land weer te verlaten. Met name ook als we ons strafstelsel zo aanpassen dat daar niet alleen individuen maar ook samenwerkende groepen effectief mee kunnen worden aangepakt en als verbanning weer een van de straffen wordt in ons wetboek. Als straf moet dan ook worden ingevoerd het verlies van uitkering en andere overheidshulp en de uitbreiding van dit soort maatregelen tegen de naaste familie.

Het zou zeker de tweedeling vergroten, maar dat zou tijdelijk zijn. Als het criminele gedeelte van de nieuwkomers is verdwenen is er ruimte voor de anderen om te integreren en kan de rust terugkeren in de samenleving.

De belangrijkste oorzaak van de cultuurverschillen die het land nu verdeeld houden is een vijandige godsdienst, de islam, die in de migrantenwijken de normen en waarden sterker bepaalt dan het Nederlandse recht of de normen en waarden die hier vanouds gegolden hebben. Vrijheid van godsdienst is trouwens één van die Nederlandse normen en waarden en dat veroorzaakt nu het grote dilemma. Verreweg het beste zou zijn om de islam als culturele kern van de allochtone criminaliteit in Nederland te verbieden, maar dat komt in strijd met onze humanistische uitgangspunten. Die kunnen we bovendien niet op ons eentje loslaten. Ook in onze buurlanden en in de Verenigde Staten, onze belangrijkste bondgenoot, gelden die normen.

Van de andere kant zal de tweespalt in de samenleving blijven toenemen als we er niets aan doen en als we de wijken met gewelddadige en criminele allochtonen de ruimte blijven bieden om te groeien en te bloeien. Stil blijven zitten met de armen over elkaar is in elk geval het stomste wat we kunnen doen.

---

Dit artikel verscheen eerder vandaag ook op het Blog van Toon Kasdorp