De Playboy. Magische titel voor een blad dat weinig om het lijf had, maar daar desondanks heel ingewikkeld over deed.

Bij de publicatie van de eerste Nederlandse Playboy gaven we mijn vader zo’n ding cadeau: jarenlang later zwierf hij nog door zijn kantoortje in ons huis. Met de Playboy in het Nederlands probeerde men ook de reputatie die het lang in de USA had door te laten breken. In de jaren zestig was het in de USA een belangrijk publicatiemedium van SF-verhalen, en het liet zich er op voor staan van tijd tot tijd diepgravende artikelen te publiceren. De naakte waarheid in opinieland zogezegd.

Met de opkomst van internet is vrouwelijk bloot vrijwel volledig oninteressant geworden voor uitgevers, al schijnen er nog een aantal goed van te leven. In de topsegmenten en de uithoeken van wat eens een enorm veld was dat bloot lag voor wie er in wide duiken bestaan nog publicaties, maar voor Playboy viel in de oude vorm een paar jaar terug het doek.

Hoe kom ik daar nu zo op? Omdat de NOS in de van haar bekende grenzeloze onwijsheid het interessant vindt te melden dat er een moslima met een hoofddoek in het volgende nummer zal staan. Of liggen. Maar in ieder geval zal ze bedekt-plus te zien zijn. Helemaal terug naar de eerste modebladen eind 19e eeuw, dus. Daarom: voor wie vatbaar is voor suggestie.

Leuk? Meh, oordeel zelf. Een jonge Arabisch aandoende vrouw met een schaamlap om haar hoofd gewonden die vrolijk lacht en zwaait en dingen doet met gehoofddoekte zusters. Natuurlijk geheel vrijwillig en geëmancipeerd. Hoe dat gaat voelen als haar echtgenoot zich wenst voort te planten en ze in huis gehouden wordt… enfin, ik hoop voor haar dat ze dat niet mee zal maken.

Voor Playboy is het de logische stap: ze zoeken een doelgroep die moeite heeft met zaken die ze eigenlijk liever bedekt houden. Of het toekomst heeft zal de tijd uitwijzen. Misschien moeten ze het toch maar liever omdopen in
مجلة Kopvod.