Pensioengerechtigden worden er niet beter van
Hebben pensioengerechtigden tegenwoordig een onbezorgde oude dag? Gezien de voortdurende kortingen is hen weinig rust beschoren.
Ouderen, gepensioneerden, zijn hun pensioeninkomen niet veilig. Via pensioenfondsen krijgen ze obligaties die sterk fluctueren door de geringe liquiditeit in de markt. De ECB pompt 1,35 biljoen euro in de markt via PEPP, het Pandemic Emergency Purchase Program.
Harry Geels, redacteur van Financial Investigator, meent dat dit opkoopprogramma de liquiditeit in de markten beperkt. Steeds meer obligaties verdwijnen uit de markt en komen op de balans van de centrale banken terecht.
Gebrek aan liquiditeit kan tijdens crises tot grote problemen leiden. Zo droogden tijdens de val van de beurzen in maart zelfs de meest liquide staatsleningenmarkten als van Duitsland op. Dit stelde pensioenfondsen, die obligaties gebruiken voor hun matching – het laten sporen van de looptijden van de verplichtingen aan die van de obligaties – als onderpand om dagelijkse liquiditeitsschommelingen op te vangen, voor grote uitdagingen. Zelfs de meest veilig geachte obligaties zwiepten op een neer alsof het speculatieve grondstoffen waren. De beweeglijkheid in defensief veronderstelde beleggingsportefeuilles is dan veel groter dan past bij het risicoprofiel van defensieve beleggers, aldus Geels.
De conclusie is dat in het nieuwe pensioenstelsel ouderen geen zeggenschap en geen eigendom hebben over hun gestorte geld, maar wel veel meer risico’s. Ouderen worden gedwongen om in obligaties beleggen die niet renderen met nul procent rente, maar wel een gigantisch risico lopen als de rente een flipje naar boven maakt. In het nieuwe pensioenstelsel krijgen onze ouderen obligaties die gigantisch in waarde fluctueren. Met dank aan de ECB opkoopprogramma’s en Zuid-Europese landen voor wie de monetaire financiering bedoeld is. Zodat zij met 62 met pensioen kunnen. Hoe morbide wil je het krijgen?
Geels wijst er op dat de markt als tuchtmechanisme niet meer werkt. Als er kopers zijn die niet op basis van waardering kopen, maar andere motieven hebben – denk aan de centrale banken die de markten willen ondersteunen – klopt de prijsvorming niet meer. Een van de belangrijkste taken van de financiële markten, namelijk bedrijven en overheden belonen met koersstijgingen als ze het goed doen en afstraffen als ze het slecht doen, functioneert niet meer. Dit leidt tot een inefficiënte allocatie van vermogen, wat de economische ontwikkeling niet ten goede komt. Hoe verder dit gaat, hoe lastiger de centrale banken de ondersteuning kunnen stoppen. Beleggers zijn volledig verslaafd geraakt aan monetaire doping. Door de lage rente is de schuldenberg enorm toegenomen. Renteverhogingen kunnen niet substantieel meer doorgevoerd worden, anders dreigt een nog grotere crisis.
Marieke Blom, hoofdeconoom ING Nederland, zegt dat “economen het er nu unaniem mee eens zijn dat de staatsschuld oploopt naar 80%”. Onzin. Economen zijn helemaal niet unaniem eens met het zó sterk oplopen van de staatsschuld en monetaire financiering. Van iemand op die positie mag je toch enige prudentie verwachten. Prof. Lex Hoogduin, ex-RvB DNB, en prof Jakob de Haan, beiden RUG, laten er in ESB geen spaan van heel. Zo ook Beetsma en Gradus bij Mejudice. We zitten in bloedlink territorium. Hoe komt het dat Blom dit niet ziet? Of is het niet zien standaard bij ING, zie de witwaspraktijken. Oh, nú snap ik het: ING staat voor “Ik Niet Gezien”!
Frits Bosch is macro-econoom en socioloog, auteur van “In Holland staat een huis, onbehagen bij de elite” en “Schaft ook Holland zich af?” “Wereld op een keerpunt” ““Feminisme op de werkvloer.
Over staatsschuld schreven we eerder. dat vindt u hier
De problemen beginnen bij het gegeven dat er belegd moet worden om een pensioen te hebben. Met dank aan het inflatoire monetaire stelsel en John Maynard Keynes. Hadden wij nog een goudstandaard gehad en een deflatoir monetair stelsel als in de 19e eeuw, dan had je ouderwets kunnen sparen voor je pensioen. Nu ben je afhankelijk van de grillen van de financiele markten en de diepere inzichten van de centrale bankiers en de pensioenfondsen. Dat is een ongeluk waar je op kunt wachten. Persoonlijk vind ik staatsobligaties hoogst riskant bij deze rentestanden. Een rente die nota bene daalt sinds de jaren 80 van de vorige eeuw en inmiddels alleen maar omhoog kan. Er zijn uiterst gerenommeerde money managers die obligaties de moeder aller bubbels noemen. Gelukkig is er bitcoin.
In allerlei opzichten leven we in gevaarlijke tijden, met als klap op de vuurpijl incompetente leiders
Als werknemer geef je je geld met bakken aan het pensioenfonds. Je hebt er dan geen enkele zeggenschap meer over. Er is geen commissie die voor je opkomt, de opeenvolgende kabinetten kunnen er niet met hun tengels afblijven, terwijl het niet van hun is, de vakbonden geven nooit thuis als er weer geroofd wordt, de EU zit al te watertanden. 50+ geeft nooit thuis.
Je kan het geld dat je uitspaart nog beter in een oude sok doen, want die berg geld trekt alleen maar aasgieren aan.
Tegenwoordig mag (?) men een leven hard werken en uiteindelijk kiezen om hetzij in armoede te belanden door ‘ met pensioen’ te gaan, hetzij door te werken tot men dood neervalt.
Maar die inmiddels miljoenen economisch immigranten moeyen hun gratis leven wel ergens van betaald krijgen natuurlijk. Daarbij betalen WIJ dankzij het nivelleringsproject EUSSR de vroegpensioenen van Italie, Frankrijk, Spanje, etc.
Een misdaad tegen ons volk.
Wat mij verbaast is dat het erop lijkt dat het ABP gezien wordt als een overheidsorgaan. Den Uijl heeft een aantal jaren geen pensioengelden afgedragen aan het ABP die wel waren ingehouden op de ambtenarensalarissen. Bij privatisering van het ABP is toen specifiek afgesproken dat dit niet terugbetaald hoefde te worden.
Hoezo heeft de overheid het dan nu blijkbaar toch weer zo voor het zeggen daar? Het is toch een privaat bedrijf?