De openingsceremonie van Parijs2024 kon weer niet zonder een artistiek verpakte verkrachtingsscene van een bijbels tafereel. Het onbenul vierde weer eens hoogtij. Maar waar was de kangoeroe?

Het vertoonde was artistiek noch origineel, hoogstens een laatste schot in een reeds verloren oorlog om wie deel mag nemen in welke sport en in welke categorie. Ook de NOS besteedde er weinig aandacht aan, en ontdekte feitelijk pas maandag dat er commotie was ontstaan die zij meende te moeten duiden.

Alsof dat nodig was:

Als het hier om een parodie ging – zoals de makers beweerden – dan toch vooral van de briljante scène die Monty Python er ooit over opnam, en in welks schaduw dit Franse gedoe niet kon staan:

Enfin, dat Fransen weinig verstand van humor hebben werd pijnlijk gedemonstreerd. Dat de Franse overheid zich niet met de invulling van deze opening bemoeide was lofwaardig, maar het resultaat toonde dat dat desalniettemin meer noodzaak had dan men vooraf verwachtte.

Dat men geen censuur-lawaai wilde is een goede zaak, maar wie wil laten zien dat dergelijke openingen geen vorm van staatspropaganda zijn – zoals die van de Spelen in Peking dat indertijd waren – dient er voor te zorgen dat ook geen propaganda van een ander soort de boventoon voeren kan.

Dat het christendom het weer eens om de oren kreeg boeide mij niet erg, al blijft het doorgaans een interessante gedachte hoe zou zijn gereageerd op het stampen op islamitische eksterogen – om maar eens wat te noemen. Christenen pesten is een vorm van artistieke zwakte geworden, we hebben het allemaal al eerder gezien, en spannend zal het voorlopig niet worden – ingewikkelder is het niet.

Dat de organisatie vol houdt dat het niet de bedoeling was mensen te kwetsen? Tsja, dan resteert niets anders dan verontwaardiging over de kennelijke aanname dat de toeschouwers wereldwijd zwakzinnig zijn. Dat dat een terechte aanname zou zijn zult u mij niet horen ontkennen, maar was het nu echt nodig dat te benadrukken? Alle sport heeft een hoge mate van zwakzinnigheid, maar weinigen willen dat weten. Zeker niet bij gelegenheid van het vierjaarlijkse spektakel waarmee we thans weer worden verveeld.