Russiagate, keer en wederkeer
Over Russiagate moet ik vandaag twee belangrijke feiten melden en wellicht wat kleinere van een tijde terug in het narratief inpassen. De hoeveelheid materiaal dwingt immer tot keuzes.
Over Russiagate moet ik vandaag twee belangrijke feiten melden en wellicht wat kleinere van een tijde terug in het narratief inpassen. De hoeveelheid materiaal dwingt immer tot keuzes.
De logica van dit moment is eerder: “Wir wollten es nicht gewusst haben”. Hoe rechtvaardig je nu èn later nog je struisvogelbestaan?
Het discours waaraan de linkse media zich de afgelopen dagen vasthielden, dat van rechtsradicale misdragingen rond de protesten in Chemnitz, begint steeds verder af te brokkelen.
De deconfiture MSM, die alsmaar voortschrijdt heeft goede gronden. Toon Kasdorp noemt er een paar voorbeelden van.
Gisteren en vandaag is het weer EU-getokkel dat de klok slaat. U hoort er in de media weinig over, wat men doet is duister, maar altijd zijn de gevolgen groot.
Lang heb ik me verbaasd over het mechanisme van politiek fatsoen, dat vereist dat indien een naam voortijdig uitlekt (bij een benoeming), de persoon in kwestie zich vrijwel altijd terugtrekt.
Wordt het zo onderhand niets eens tijd de Nederlandse banken te nationaliseren?