Begin deze week publiceerde student Jesper Jansen twee stukken op TPO en Geenstijl-stijl, waarin hij – onder verwijzing naar genitale verminking van meisjes – het fenomeen besnijdenis aan de kaak stelt. In zijn ‘bio’ noemt hij zichzelf een lapzwans.

Om elke verdenking weg te nemen dat hij misschien saai is, voorbij de puberteit, of iemand met gevoel voor verantwoordelijkheid, heeft hij zowel zijn eerste als zijn tweede stukje een subtitel meegegeven: Kutidee of dickmove? Ik heb mijn best gedaan deze tekst kort te houden. Voor wie geen moeite heeft met wat langere teksten verwijs ik naar dit stuk over de geweldige mevrouw Lightfoot-Klein en de Furieuze Ann Barnhardt. Eén citaat uit dat stuk. Over Lightfoot-Klein:

Hoe oneindig ver torent het mededogen, de inzet en de integriteit van deze ex-lerares Engels uit boven die van cynische machtspolitici als Mahatma Gandhi of Barack Obama!
Eén kort citaat uit haar lange, duizelingwekkende verhaal:
“In some women, the scar tissue is so hardened and overgrown with keloidal formations that it can only be cut with very strong surgical scissors, as is reported by doctors who relate cases where they broke scalpels in the attempt.”

Ik voeg er nu aan toe: God verhoede dat mevrouw Kleinfoot een Nobelprijs krijgt. En let wel: ik schrijf dit als hardcore atheïst!

Gepast respect
Geen misverstand: dat lange stuk van mij ging over categorie III van de verschillende soorten genitale verminking van meisjes: de zogenaamde faraonische ‘besnijdenis’. Dat is de verminking waar Jansen het schijnbaar liever niet over heeft. Terloops meldt hij er wèl iets over. Luchtigjes en expliciet stelt hij in deel 2: “De meest extreme vormen van meisjesbesnijdenis komen het minst vaak voor.” Hij telt als het ware elke genitale verminking als één. Dáármee heb ik een probleem. Een groot probleem.

Let wel, ik heb er geen moeite mee dat hij dit onderwerp met gepast respect behandelt. Voor wie mij niet goed kent, met gepast respect bedoel ik meestal: zonder ongepast veel ‘respect’. Respect is immers tegenwoordig een maffia-term.
Ik zou er geen enkele moeite mee hebben wanneer hij alleen over besnijdenis schreef.

Ik deel Jansens afschuw van besnijdenissen: een term die normaliter alleen gebruikt wordt voor de kleine genitale verminking van babyjongetjes en dat moesten we beslist ook zo laten. Jansen heeft echter zijn eigen heel bijzondere reden om de genitale verminkingen van meisjes ook besnijdenissen te willen noemen. Door daar zo over te schrijven beperkt hij zich nadrukkelijk níet tot het lot van de jongetjes. Zijn gedraai gaat zo:

Ik ben net als Ahmadu voorstander van het gebruiken van dezelfde term voor het besnijden van jongens als voor het besnijden van meisjes.
Deze strategie is erg slim; er zullen ongetwijfeld hordes progressieven zijn die met de mond vol cultuurrelativistische tanden schoorvoetend zullen moeten toegeven dat het inderdaad hypocriet van ons is om onze culturele normen aan hen op te leggen, imperialistische neokolonialen die we zijn — Wij zijn immers zelf net zo erg. Well Played.
Haar conclusie is echter zowel onjuist als moreel verwerpelijk, en wel hierom: de claim dat er in de praktijk geen wezenlijk verschil bestaat tussen het besnijden van jongens en het besnijden van meisjes is juist.

Het afschuwelijke ‘eigenlijk-‘ of ‘in wezen-‘ argument. Bekend van de woorden die als onvriendelijk kunnen overkomen en daarom ‘eigenlijk’ even verwerpelijk zijn als moord. Van kritiek op een ideologie die zich presenteert als religie die ‘eigenlijk’ hetzelfde is als het inrichten van vernietigingskampen voor mensen van een bepaald ràs.

Er bestaat geen recht om gevrijwaard te worden van angsten en pijntjes en ieder weldenkend mens verzet zich tegen pogingen om zo’n recht in te voeren (of tegen zoiets als de invoering – in een rechtstaat – van het absurde concept ‘aanzetten tot onverdraagzaamheid’). Zeer pijnlijk: dat gebruik van dat ‘in wezen’. Bijna even erg als zijn slordige gebruik van het woordje ‘we’. Ik kom daar verderop op terug, maar eerst nog even over de vreemd-religieuze kant van dat snijden in piemeltjes.

Afschuw
Zoals ik al schreef: ik deel Jansens afschuw van besnijdenissen. De voorhuid als foutje in de schepping. Blasfemisch. Eigenlijk. In zekere zin is het Genesis-verhaal erover nog erger dan dat.[1] Daarin gaat het immers niet om een correctie van een fóútje van de Schepper, maar om de bizarre uitwerking van een ritueel òffer om de bànd met een specifieke, eigen god te bekrachtigen. Hoewel ik besnijdenis (van jongetjes) dus walgelijk vind, en ik zou willen dat het verschijnsel snel uitstierf, ben ik geen voorstander van een verbod, zeker niet op korte termijn. Iets afkeurenswaardig vinden, is niet hetzelfde als van mening zijn dat het van staatswege verboden dient te worden.

Die gelijkstelling is misschien wel de grootste pest voor het politieke debat (in het Westen). Het is de keuze voor populisme en tegen rationaliteit. Het is het argument voor het bombardementen van een land omdat het afkeurenswaardig is wat er in dat land gebeurt. Het is het argument voor staatsonderwijs omdat er gevaren kleven aan specifieke vormen van bijzonder onderwijs. Moet er ook een verbod komen op oorbellengaatjes bij kinderen?

De gruwelijke slordigheid van ‘ons’
Het grootste probleem in de insteek zit verborgen in het pervers-luchtige gebruik van ‘we’. Lees maar:

Maar waarom gaat deze tekst nu zo weinig over de gruwelen van meisjesbesnijdenis? Omdat we al weten dat het walgelijke barbarij is. Zij die deze procedures willen normaliseren door het gelijk te stellen aan het besnijden van jongens hebben een kapitale strategische fout gemaakt: we kunnen nu met andere ogen kijken naar het besnijden van jongens in plaats van naar het besnijden van meisjes. Dat laatste is even walgelijk als het een maand geleden, een jaar geleden, een eeuw of een aeon geleden was. Het is wellicht moeilijk om toe te geven dat we operaties hebben uitgevoerd die we nu, als we even onbevangen proberen te kijken, als onmenselijk zouden beschouwen. (…) We zijn ook gestopt met lobotomie, castratie en ijsbaden bij psychiatrische patiënten. (…)

Het is een warrig stukje tekst in de geest van Balkenendes “dat moeten we niet willen met z’n allen“. Een ongevaarlijk stukje tekst ook, indien het niet werd gevolgd door dit: “.. het couperen van de staart van je teckel of bouvier is in strijd met het wetboek van strafrecht.” En door de populistische uitsmijter: “Tijd dus voor de volgende stap. Kinderen dezelfde bescherming geven als honden“, die weer gevolgd wordt door nog meer we-slordigheid: “.. wie weet wat we allemaal kunnen bereiken als we niet de piemels van onze zoons en de schaamlippen van onze dochters met messen te lijf gaan.”

Merk op dat hij eerder in zijn betoog ervoor gekozen heeft om voor wat betreft de genitale verminking van meisjes zich te beperken tot de ingrepen die het meest lijken op (jongetjes)besnijdenissen. Hier ziet hij daar voor het gemak maar weer vanaf.

Borrelpraat
Jansen had al voorzien dat zijn inzet om discussies over jongensbesnijdenis en over genitale verminking van meisjes tot een geheel te maken, niet door iedereen gewaardeerd zou worden. Hij formuleert zelfs al een antwoord daarop:

Deze tekst is niet bezig de ernst van meisjesbesnijdenis af te zwakken, maar de ernst van jongensbesnijdenis omhoog te trekken; naar hetzelfde niveau van compassie dat we voor meisjes hebben.

Zijn inschatting is dus dat er wèl – en voldoende effectief? – geageerd wordt tegen genitale verminking van meisjes. Hoe komt hij erbij? En zit daar vooruitgang in? Ik herinner me een tweederangs cabaretier met een hazelip, die in een of andere TV-show meende Ayaan belachelijk te moeten maken door geginnegap over háár verminking. PvdA’er Wouter Bos zat erbij en keek ernaar.

En zelfs als die compassie wel bestond en er actief en effectief werd opgetreden tegen die verminkingen en het vergoelijken daarvan: dan deugde zijn insteek nog niet. Eerst noemt hij de strategie van de vergoelijkers van die verminkingen “slim” en even verderop hebben ze juist “een kapitale strategische fout gemaakt“. Die fout blijkt dan te zijn dat Jansen een maniertje bedacht heeft om die slimme insteek te gebruiken voor het winnen van een discussie over een ander onderwerp. Een truc om een denkbeeldige discussie te winnen. Een die je voert en ‘wint’ in een café. In aangeschoten toestand.

Nijmegen…

---

1. De BBC heeft op haar website een tekstje over de redenen waarom mohammedanen aan besnijden doen. Ik ben een van de meest uitgesproken islamcritici van Nederland. Toch zou ik niet zo snel opschrijven wat de BBC hierover schrijft. Ze melden dat er niets over in de Koran staat, dat mohammedanen dat het zou horen bij het willen of moeten nadoen van Mohammed. In dezelfde tekst staat dat Mohammed geboren zou zijn zonder voorhuid. Tja.