De Amerikaanse media en vooral de twee oude kranten, de NY Times en de Washington Post, doen weinig om de positie van de hoogste machthebber van de VS te beschermen.

Natuurlijk maakt Trump het er ook wel naar, maar veel van de schandalen die dagelijks naar buiten komen zijn niet op harde feiten gebaseerd, maar op vermoedens en in zulke gevallen geef je normaal gesproken een president de benefit of the doubt.

Beide kranten vertegenwoordigen het establishment en Trump is gekozen door het deel van de Amerikaanse bevolking dat anti establishment is. In een democratie, die de V.S. toch altijd geweest zijn, is het een must om een oppositie te hebben. Als er één ding wel duidelijk is geworden de laatste maanden, dan is het dat in Amerika net als bij ons in Nederland de politieke partijen niet het volk maar het establishment vertegenwoordigen. Er was in beide landen dus in wezen geen oppositie meer.

Trump voorziet, ondanks zijn onaangename kanten, in een democratische behoefte. Uit enquêtes blijkt dan ook dat, ondanks alle kritiek, zijn aanhang hem blijft steunen.

Trump heeft net als Geert Wilders bij ons en Marine Le Pen in Frankrijk geen aanhang omdat hij met zulke goed uitgewerkte plannen komt waar het volk op zit te wachten. Zij hebben alle drie hun aanhang omdat de mensen vinden dat het establishment te kort schiet en niet naar de kiezers luistert.

Bij ons betekent dit dat de groei van de PVV de andere partijen ombuigt in de richting die de aanhang van Wilders wil. In Amerika kan dat niet. Het politieke systeem is daar zo dat je maar twee keuzes hebt bij een presidentsverkiezing en degene die gekozen wordt is vier jaar lang in heel veel opzichten de baas in het land. Een stem op Trump was een stem tegen Clinton en tegen het establishment. Heel weinig mensen wilden werkelijk Trump als de machtigste man in het land. Daar had hij niet de opleiding en de ervaring voor. Hun stem op Trump betekende eigenlijk alleen dat ze Clinton niet wilden. Dat alles of niets karakter van het Amerikaanse systeem heeft hier dus niet zo goed gewerkt.

Een overheid kan zich niet veroorloven om al te lang de wensen van de kiezers te negeren. Democratie betekent niet dat een overheid precies doet wat de meerderheid in het land op ieder moment wil, maar het betekent wel dat er niet over een langere periode tegen de wil van de mensen in geregeerd kan worden, of in elk geval niet, zonder dat het systeem stuk loopt.

In Nederland gebeurt dat nu doordat onze overheid al een generatie lang een veel te grote immigratie toelaat uit Arabische en Afrikaanse landen. In de VS komt de immigratie uit Mexico. Die immigratie heeft daar veel minder dan hier het effect dat de samenleving in vijandige groepen wordt opgedeeld, maar wel dat de lonen van laag opgeleide Amerikanen sterk onder druk zijn komen te staan.

De progressieve overheden in beide landen worden gesteund door de media in hun opvatting dat de immigranten tot de minder bedeelden behoren. En minder bedeelden hebben in hun visie eerder dan gesettelde burgers recht op steun en opvang door de overheid. Hun humanistische ideologie ziet alle mensen als burgers van dezelfde wereld en weigert te erkennen dat de eerste verantwoordelijkheid van iedere overheid bij de zorg voor de eigen burgers ligt en niet bij de zorg voor vreemden.

Jezus van Nazareth in Mattheüs 15:21-28 zag dat anders. Het is niet goed het brood van je kinderen te nemen en het de honden voor te werpen, zei hij daartegen de kanaänitische vrouw die hem hulp vroeg voor haar zieke dochter. Dat is duidelijk. Je eerste zorg is voor wie je het naast staan en zorg voor anderen mag niet gaan ten koste van de eigen burgers. In casu hielp hij die vrouw toch, maar die uitspraak trok hij niet terug. Humanisme en christendoom lopen op dit punt uiteen en persoonlijk kies ik op dit punt voor de christenen.

---

Dit artikel verscheen eerder vandaag ook op het Blog van Toon Kasdorp