Over en voor het opsluiten van potentiële terroristen valt veel te zeggen. Het wetsvoorstel van de PVV is begrijpelijk, maar geen goed idee.

Mijn bezwaar tegen het wetsvoorstel van de PVV is tweeledig. In de eerste plaats geeft het de overheid veel meer macht dan gebleken is dat zij aan kan. Wie denkt dat dat innerlijk tegenstrijdig is moet maar eens terugdenken aan hoe de steeds verder uitgebreide bevoegdheden van politie en AIVD worden ingezet: het zijn vooral de normale, goedwillende burgers die er de meeste last van ervaren, en potentiële risicogroepen die zich met een beroep op hun religieuze overtuigingen aan controles weten te onttrekken. Het klassieke voorbeeld zijn de scanners op Schiphol, waar iedereen doorheen moest – behalve de moslima’s die eens iets zouden kunnen onthullen dat onder hun hoogpolige tapijten verborgen zit. Waar waren die scanners ook alweer voor bedoeld? Precies.

In de tweede plaats vind ik een bezwaar dat het meegaat in het discours waarmee de politiek-correcten in de samenleving proberen – met voorbijgaan aan de veiligheid van de burger – hun opinie over het karakter van het probleem door te drukken. Ze omzeilen de essentie. Het is terreur die wel over gaat, is het adagium. Zeker, op een schaal tussen nu en de eeuwigheid is het maar een momentopname, maar dat is úw leven ook. Dat eertijds in Europa de godsdienstoorlogen – afhankelijk van je definitie – ook minstens honderd jaar duurden, en dat het er bepaald niet zachtzinnig aan toe ging vergeten we het liefst. En het christendom predikte dan nog liefde – de islam wenst wereldheerschappij. Bovendien waren de godsdienstoorlogen in Europa minstens zozeer een gevecht om vrijheid van gedachten en onderdrukking, als een strijd om welk geloof het juiste is. Dat zien we weliswaar ook terug in de strijd die de islam voert, maar die strijdt nu juist voor minder, minder, minder vrijheid van gedachten en onderdrukking.

Korter gezegd: dat het over zal gaan is bepaald niet zeker, en tevens negeren we belangrijke culturele verworvenheden die nu gedachteloos op de brandstapel belanden. De strijd van overheden tegen wat op social media gebeurt is een voorbeeld pur sang. De mogelijkheid tot preventief opsluiten is daarom een slechte gedachte, die slechts tot ellende zou kunnen leiden als men er in meegaat.

Niet dat daar veel kans op is: het informele cordon sanitaire staat het niet toe. Overigens om de verkeerde redenen.

Het AD publiceerde gisteren een stuk dat impliciet laat zien waar de wortel van het probleem zit. Meer maatregelen helpen niet. Niet echt, en garanties kan men niet geven. Exact. Omdat het bij alle maatregelen die nu worden voorgesteld alleen om symptoombestrijding gaat. En zoals de meeste mensen die brandnetels in hun tuin hadden weten: als je de wortels niet uittrekt, blijven ze terugkomen tot je overgaat tot meer fundamentele maatregelen.

Het probleem met mensen die bereid zijn te sterven voor hun godsdienst is dat je aan de buitenkant maar zelden ziet wat er binnenin gebeurt – tot het uitbarst. Vrijheid van geloof is een mooi goed, maar als je nadrukkelijk nastreeft een bepaald ras van de aardbodem te willen verwijderen is de boot aan. Kun je dan wel verdedigen dat andere geloven van de aardbodem dienen te verdwijnen? De islam heeft er geen problemen mee, en zou alleen om die reden al als maatschappelijk vergif verboden dienen te worden. Inpakken en wegwezen. Hervorming tot een polderislam klinkt heel aardig, maar gaat nooit werken, daarover zijn alle deskundigen het eens. Zoals al eens door Wilders werd gememoreerd, als je de Koran (en alle interpretaties als Hadith etc) zou ontdoen van moorddadige tendensen, dan houdt je een soort Donald Duck over. Niets daarin zal resteren dat je als geloof zou kunnen betitelen, en zeker niets dat een mohammedaan zelfs maar vaag herkennen zou. Dat betekent dat er geen middenweg is, het is islam verbieden of niets.