Oplichterij is een kwestie van gladde praatjes, zegt men. Dat is niet onwaar, maar de basis blijft immer eenzelfde setje eenvoudige trucs – en de inhaligheid van de slachtoffers.

Hij kon het lonken niet laten, ging het liedje niet zo? In het lied was het een zij geloof ik, maar dat doet er niet toe:

Hij had miljoenen euro’s verdiend met de verkoop van een drukkerij in België, maar had geld nodig om het geld naar Nederland te krijgen. Dat sterke verhaal vertelde een 72-jarige man meerdere keren in een café in Veldhoven.

En ja hoor:

Negen mensen trapten erin en gaven hem bedragen van 200 tot bijna 10.000 euro. In totaal kreeg hij meer dan 20.000 euro. De nepzakenman is daarom vrijdag veroordeeld tot vijf maanden celstraf voor oplichting.

Nu zult u zeggen, Dat is wel veel straf, zeker voor zo’n oude man. Haha. U bent al net zo naïef als die barbezoekers:

Het is onduidelijk of de man zijn straf ooit zal uitzitten, want hij is met de noorderzon vertrokken, zonder ooit een cent terug te betalen. Daarom is hij ook bij verstek veroordeeld.

Hoge straffen worden in Nederland alleen nog uitgedeeld als jet het justitie erg moeilijk hebt gemaakt. Al mogen deze mensen niet eens klagen:

De gedupeerden die zich hebben gemeld, krijgen ruim 2000 euro terug. De staat schiet dat bedrag voor en probeert het geld terug te krijgen bij de oplichter.

Zo ziet u maar: de staat is al minstens zo naïef als u. Al zullen ze wel proberen het van zijn AOW af te houden. Maar de beste pensioenregeling voor een oplichter blijft zijn gladde tong. Hoewel het verhaal dat werd opgedist verdacht veel deed denken aan de smoes van al die Nigeriaanse oplichters die u dagelijks lastig vallen via de email.

Maar dat inhalige barbezoekers daarvan niets leren is nu ook weer bewezen. Rondje bananen voor de hele zaak, en u kunt er nog meer krijgen als ik eindelijk de mij toekomende bananenplantage krijg. Als u me met een beetje geld helpen wilt, is het zo gepiept…