Economisch is Kroatië het zoveelste EU-drama in aanbouw. Toch heeft de Tweede Kamer gisteren – ondanks stevig tegenstribbelen van SP en PVV – haar goedkeuring gegeven aan de ratificatie van de toetreding van Kroatië tot de EU (en dus de Eurozone en het Schengenverdrag).

Voor 1 juli moeten alle EU-leden hebben toegestemd in de toetreding van Kroatië, anders gaat het feest niet door. Nou ja, feest. De Kroaten zullen wel blij zijn. En zo gauw de grenzen over enige tijd opengaan, zal ongetwijfeld een stortvloed van werkzoekenden zich in wegrottende Yugo’s en Zastava’s een weg naar West-Europa vinden. Maar waarom wil de EU dat eigenlijk? En vooral, wat moeten wij met Kroatië?

Het toetredingsverdrag werd al op 9 december 2011 getekend, wat op zichzelf genomen tamelijk verbazingwekkend is, als men bedenkt dat daarna de nationale parlementen er nog mee moesten instemmen. Het is het zoveelste bewijs dat de EU geen tegenspraak duldt, en dat de 150 goedbetaalde trekaapjes in Den Haag geacht worden netjes te doen wat hen opgedragen wordt. Het is de omgekeerde democratie: de EU stelt een wet vast, en daarna mag een handjevol gekozen marionetten er nog over debatteren, alvorens Ja te zeggen. Dat de Kroaten in hun referendum over toetreding vorig jaar tegen zouden stemmen was in ieder geval niet waarschijnlijk. Maar democratisch gezien héél belangrijk, natuurlijk. Uiteindelijk is de positieve uitslag van een referendum de laatste volksraadpleging die men nog ooit meemaken zal.

De oogmerken van de Eurocraten lijken mede ingegeven door de wens haar status als winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede waar te maken. Want (tot nog toe!!) zijn gewapende conflicten tussen EU-leden niet aan de orde. En weer een Europees landje erbij is ook van belang, natuurlijk. De grote Europese familie moet compleet zijn, voor het Laatste Oordeel ons treffen kan.

Kroatië heeft de afgelopen jaren hard gewerkt om te voldoen aan de eisen voor toelating tot de EU. Optisch althans. Zelfs leverde dit erg nationalistische land een aantal van haar ‘oorlogshelden’ uit de Joegoslavische burgeroorlog uit aan het Internationaal Gerechtshof in Den Haag, dat hen vervolgens keurig vrijsprak. Voor de verplichte toetreding tot de Eurozone (vaste eis aan alle toekomstige aspirant-leden) moest natuurlijk ook de staatsschuld op een aanvaardbaar niveau worden gebracht. Dat heeft het land dan ook vol enthousiasme aangepakt.

Economie
De staatsschuld van Kroatië zal in 2017 63,6% GDP bedragen. Natuurlijk, veel beter dan veel EU-landen. Maar in 2008 stond diezelfde staatsschuld nog pas op 29,3% GDP. Op de wereldmisèreranglijst dreigt Kroatië Spanje te zullen verdringen van de toppositie:

De Misère-index is eenvoudig de ranglijst van landen, waar men inflatie optelt bij het werkloosheidscijfer. Toegegeven, er zijn veel landen waarvan men de cijfers niet beschikbaar heeft. En bovendien heeft Zimbabwe zichzelf afgevoerd door geen inflatiecijfers meer te hebben (en feitelijk geen munteenheid). Desalniettemin: Kroatië heeft in een stagnerende economie maar een arbeidsparticipatie van 50%. Dus, wat willen wij met Kroatië in de EU? Het heeft er alles van dat het land een record zal vestigen door binnen twee jaar (huidig record: Cyprus, 3,5 jaar) na toetreding tot de Eurozone al aan het bailoutinfuus te moeten.

Heeft de Kamer deze cijfers gezien? Ik weet het eerlijk gezegd niet. Erger is dat we ons moeten afvragen of het de Kamerleden van de Regentenpartijen eigenlijk schelen kan. Natuurlijk, men herinnert zich de fouten in 2007 met Roemenië en Bulgarije nog heel goed. Natuurlijk, daar heeft men dus ook lering uit getrokken, dus dat kan niet opnieuw misgaan. Natuurlijk …, etc etc. Maar gebeuren moet het. Want de applausmachine voor Brusselse besluiten kan niet anders.

Het kabinet wil – nu het even in de luwte van de troonsafstand opereren kan – ook geen serieus woord meer wijden aan opt-outs voor Nederland ten opzichte van toekomstig EU-beleid. Teneur: aardige man die Cameron, en we moeten het allemaal inderdaad beter maken zodat de bevolking het accepteert. Maar consequenties trekken doen wij als brave meelopers natuurlijk van zijn leven niet.

 

 

Eerder verschenen op Dagelijkse Standaard.