Er zijn van die berichtjes die je leest en spontaan begint mee te kreunen. ‘Zweedse studente en activiste staat op in vliegtuig en stopt uitzetting vluchteling’ was er gisteravond zo eentje. Wat moet onze maatschappij met dit soort activisme?

Wat we hier mee moeten? Zorgen dat ze weet waar ze aan begon. Dat de sympathie van de NOS voor dit wicht er letterlijk af druipt maakt het zo mogelijk nog erger. Als er genoeg gekken in een maatschappij als deze rond lopen, kun je beter de democratie af schaffen. Is het voorrecht de maatschappij af te schaffen voorbehouden aan de helft plus één? Als die ene zo’n zwakzinnige is als de 22-jarige Elin Ersson? Het is feitelijk dezelfde vraag als wanneer men zich af vraagt of je de democratie in één verkiezing mag afschaffen. Daarop luidt het antwoord immer neen. Dacht Elin Ersson soms dat de uitzetters op eigen initiatief handelden?

De Zweedse regering is nu al de meest idiotarian voorstelbaar. Maar sommige mensen is het nooit genoeg. Schrijft de NOS:

Haar actie, die was voorbereid, leidde tot irritatie bij haar medepassagiers en de bemanning, maar ze kreeg ook steun. Ersson streamde haar actie live op Facebook. Die video heeft inmiddels 1,5 miljoen views.

Actie, schrijft de NOS. Zo van: zie, zie zie mij eens deueuheugen! Ehheh, dat was lekker zeg? Nu mogen we vast gezellig samen terug naar ons Stockholmsyndroom, toch? Hijg, kreun, steun.

Vanmorgen heette het in het NOS-stukje nog spontaan te zijn gebeurd, nadat ze tot de ontdekking gekomen was…. Maar het was dus van begin tot einde voorbereid. Dat maakt het vervolg eenvoudiger. Vind ik. Spontane debiliteit moet je soms vergeven, obstructieve emoterreur moet je altijd keihard afstraffen.

Het is onduidelijk of Ersson een boete krijgt. Turkish Airlines, die door de actie gedupeerd werd, kan haar verantwoordelijk houden voor de vertraging. Ook de politie kan haar een boete geven, of arresteren, omdat ze niet naar de bevelen van de piloot luisterde.
Ersson studeert en werkt als vrijwilligers bij vluchtelingenorganisaties. In het verleden was ze vaker betrokken bij acties om uitzettingen te voorkomen, maar nog nooit op deze manier. Aanvankelijk was het de bedoeling om de uitzetting van een andere Afghaan te voorkomen. Eenmaal in het toestel bleek die niet aan boord, maar wel een andere Afghaan.

Ik zeg het niet graag, en ik zeg het niet snel. Maar voor het voortbestaan van je eigen maatschappij moet je soms zaken zeggen en doen die moeilijk verteerbaar zijn:

Hup Erdogan! Sluit haar op, en gooi de sleutel weg!

Niet dat-ie dat doen zal natuurlijk. Wat een pret voor Ankara weer.

Hoe goed voelt de maatschappij zich hier eigenlijk over?