Sinds dit berichtje op de site van de NOS verscheen is het behoorlijk gerenoveerd. Stel je voor dat windmolens in een kwaad daglicht komen te staan! Desondanks is onmiskenbaar waar dat windmolens alleen met subsidie rendabel kunnen zijn.

In de oorspronkelijke versie van dit bericht ontbrak de nuancering dat de lage stroomprijs de belangrijkste rede is dat windmolens niet langer rendabel zijn. Maar bij welke stroomprijs die rentabiliteit voldoende hoog zou zijn om ongesubsidieerde windmolens niet af te breken en naar het buitenland te verkopen wordt nergens vermeld. Daarmee moeten we dus maar voetstoots aannemen dat er wel een punt is waar deze landschapsvervuilende ondingen waar trekvogels in grote getale het slachtoffer van worden rendabel kunnen zijn.

Dubieus daaraan, is dat windmolens onder dergelijke omstandigheden natuurlijk nog steeds interessante verkoopobjecten zouden zijn: in het buitenland is de stroomprijs niet substantieel lager dan bij ons, omdat zij is gerelateerd aan de olieprijs. Dat vermeldt de NOS dan weer niet.

En de reden daarvoor is dat voor nieuwe windmolens nog steeds aanzienlijke subsidies beschikbaar zijn. En wat was ook alweer de essentie van een subsidie? Juist: de eindigheid van de bijdragen die de overheid er in pompt. Dat oude windmolens nu worden afgebroken teneinde opnieuw de subsidiecyclus te kunnen opstarten is daarom oneigenlijk gebruik van de regels. Regels die het subsidiegeslurp tot een vorm van ondraaglijke geluidsoverlast hebben ontwikkeld.

Sat de NOS meegaat in het discours van deze subsidieslurpers, die onder aanvoering van Ed Nijpels hun eigen onmisbaarheid menen te kunnen bestendigen door te ageren tegen allerlei andere vormen van energieopwekking, is de staatsomroep eigen. Zolang iets maar een progressief imago heeft, zal de NOS het ondersteunen. Klagen over subsidieslurperitis is zinloos – zelf kan de NOS er immers ook wat van. Dat men dan ook monter meldt dat de doorverkoop van duurbetaalde windmolens – waar energiebedrijven plotsklaps meer last dan gemak van hebben – een booming business is, is een gotspe van astronomische omvang. Want het miskent grotelijks de oorspronkelijke bedoeling van die subsidies, die werden toegekend om de Nederlandse energievoorziening klimaatneutraal te maken. Niet om een stel subsidieslurpende profiteurs van een inkomen tot in de eeuwigheid te voorzien.

Wat we hier zien is een lacune waaraan de overheid zelf het meest schuldig is: door geen termijn vast te stellen waarbinnen een gesubsidieerde windmolen in ieder geval actief moet worden geëxploiteerd aleer te mogen worden vervangen, werd niet alleen het bedrijfsrisico verlaagd tot boven nul, maar is bovendien de deur opengezet voor een legale zwendel die zijn weerga niet heeft.