Volgens satellietbeelden treft Noord-Korea mogelijk voorbereidingen voor een zesde kernproef. Dat drijft de verhoudingen met de USA ernstig op de spits.

Opnieuw zet dit de situatie verder onder druk. Dat Kim Jung-un niet onder de indruk lijkt van de dreigementen van de USA tot nog toe is duidelijk. Dat de USA wel degelijk een groot probleem heeft wat te doen eveneens.

Het is best mogelijk dat de USA via bombardementen de Noord-Koreaanse onderzoekingen ten einde kan brengen, maar Noord-Korea op de knieën brengen? Redelijkerwijs is de kans daarop miniem. Vanuit de lucht kun je slechts dood en vernietiging brengen, controle over een gebied uitoefenen is iets anders. Dat hebben diverse legers met een totaal gebrek aan controle over hun eigen luchtruim de afgelopen 75 jaar wel bewezen.

Maar het mobiliseren van een leger dat Noord-Korea binnenvalt is van een andere orde. Een orde die in China heel slecht vallen zou. Zou China akkoord gaan met een Amerikaanse legermacht direct aan haar grenzen? Heel onwaarschijnlijk, en dat zou de consequentie zijn van een direct Amerikaans ingrijpen door middel van grondtroepen.

Dat laat dan nog onverlet dat dergelijke grondtroepen extreem kwetsbaar zijn voor een Noord-Koreaanse aanval met een nucleaire bom. Ook al is het land nog niet volledig in staat een werkelijke nucleair arsenaal in te brengen, een ‘vuile’ bom is voor de soldaten die er tegen in moeten gaan even zo dodelijk. Het zou voor het Amerikaanse opperbevel daarom nogal een verantwoordelijkheid zijn een dergelijk besluit te nemen.

Maar de retoriek van Donald Trump van afgelopen weken was dusdanig dat een terugkeer op de gedane schreden vrijwel onmogelijk is. En een nieuwe kernproef zou daarom de ultieme uitdaging van Kim Jung-un aan de USA zijn om de eigen woorden waar te maken.

Terugkijkend kun je terecht opmerken dat dit al te ver is doorgegaan, en dat eerdere Amerikaanse regeringen China steviger onder druk hadden moeten zetten wat betreft de uitschakeling van het Noord-Koreaanse probleem. Want dat dat acuut wordt valt niet langer te ontkennen. En dat de werkelijkheid binnen het Noord-Koreaanse leiderschap minstens zo verknipt is als dat binnen het Duitse in 1945 zou iedereen ook moeten beseffen. Het wordt een gruwelijk dilemma wat nu te doen.