Dat de reclassering extra beveiliging nodig heeft is een schizofrene situatie,die tegelijk heel veel zeggend is voor tekort schietende bestraffingen.

De NOS brengt het als paniekverhaal.

Reclassering Nederland komt met nieuwe veiligheidsmaatregelen om medewerkers die met zware criminelen werken te beschermen. Deze mensen lopen het risico om aangevallen te worden of bij een liquidatie betrokken te raken. In het uiterste geval worden cliënten teruggestuurd naar justitie.

Maar meer dan een schizofreen signaal van totaal falen is het niet. Dat blijkt ook uit het vervolg van het verhaal.

Met de nieuwe aanpak is een proef gedaan in een aantal regio’s en het wordt nu landelijk ingevoerd. Volgens directeur Johan Bac van Reclassering Nederland worden cliënten alleen geweigerd als noodmaatregel. “De kern van ons werk is om ze vast te pakken en niet los te laten, maar als het echt ernstige vormen aanneemt, kunnen we de zaak teruggeven aan het Openbaar Ministerie. Daar wordt dan bekeken of ze teruggaan naar de gevangenis.”

Nee maar. Werkelijk? Dus zelfs het vooruitzicht dat iemand terug moet naar de gevangenis werkt niet? Waarom kwam zo’n persoon dan ooit in aanmerking voor vervroegde vrijlating et cetera?

Ook argumenten als dit hier onder stellen niet gerust:

Jaarlijks staan zo’n 80.000 mensen onder toezicht van de reclassering. Een kleine groep van rond de 150 cliënten vormt een veiligheidsrisico. “Er komen mensen bij ons met een kogelwerend vest omdat ze op een dodenlijst staan en bang zijn om geliquideerd te worden. Of mensen worden een paar uur na een afspraak geliquideerd. Dat levert natuurlijk gevaar op voor onze medewerkers en de samenleving”, zegt Bac.

Het idee dat hiermee iets fundamenteel mis gaat is nog bij niemand opgekomen? Kogelvrije vesten zijn de logische reactie?? De politiek snapt er weer weinig van:

Volgens Van Toorenburg past de nieuwe aanpak van de reclassering in een totaalpakket. “We hebben ook een nieuw beleid binnen het gevangeniswezen waarin vanaf het begin wordt gekeken wanneer gedetineerden weer vrij kunnen komen. Dat gebeurt niet meer automatisch na twee derde van de straf.”
Van Toorenburg denkt dat de nieuwe aanpak er ook toe zal bijdragen dat de medewerkers van de reclassering durven te zeggen dat een persoon te gevaarlijk is om mee te werken. Ze vindt verder dat er duidelijke consequenties moeten zijn voor mensen die zich tijdens hun periode bij de reclassering misdragen. “Als mensen denken dat ze bij de reclassering gewoon door kunnen gaan met hun foute gedrag, wordt de samenleving niet veiliger.”

Wat hieruit blijkt zijn maar twee dingen:

• Sommige delinquenten zijn hopeloos
• Rechters straffen te kort.

Dat zijn twee heilige huisjes die in Nederland nooit worden erkend. Dat straffen mede bedoeld zijn om gevaarlijke mensen uit de samenleving te weren, en dat het prettig is als dat in de toekomst werkt als geheugensteun is mooi meegenomen, maar de bescherming van de maatschappij dient voorop te staan. Uit alles blijkt dat dáár het probleem zit. Je kunt ook tè menslievend zijn.