De PvdA gaat vier jaar vanuit de coulissen politiek bedrijven. De keuze voor de nieuwe voorzitter bevestigt dat.

Mevrouw Vedelaar is een apparatsjik uit de provincie. Een beschermde apparatsjik ook nog, want de enige concurrenten leek teveel op SP´ers om de goedkeuring van het partij-establishment te kunnen wegdragen, en werden door de gezagsgetrouwe leden simpel afgeserveerd. Leden, die allen tegen beter weten in nog steeds hopen ooit een vet baantje binnen te slepen. Want dat is de kern van de PvdA, tegenwoordig. Want wat kenmerkte ooit de PvdA? Bevlogen linksigheid (GL), bijna marxistische sociaal-democratie (SP) met harde economische stellingnames, aandacht voor dieren (PvdD), rode dominees (CU) en een vleugje economisch besef (D66) zijn elders verkrijgbaar. Wat resteert is een carrièregerichte basis met het gevoel dat er ‘iets’ als de PvdA moet zijn. En de mensen die nog niet door hebben dat het feest voorbij is, en het tijd wordt te vertrekken.

Getuige het nog aanwezige ledental zijn dat er nog best veel, mensen die het niet door hebben. Mevrouw Vedelaar wordt volledig betaald net als alle voltijds PvdA-voorzitters voor haar, maar als de voortekenen niet bedriegen had de partij er beter aan gedaan haar emolumenten te reserveren voor een extra secretaresse om de opzeggingen de komende vier jaar af te handelen. Waarbij ik een ware vloedgolf voorspel in de maanden na de komende Gemeenteraadsverkiezingen in maart 2018.

De klap in 2014 was al vernietigend voor een partij waarvan de bolwerken altijd in de gemeenten te vinden waren, maar een verdere achteruitgang – die er zeker komt – zal de partij definitief bij de in onbruik geraakte requisieten doen parkeren. Die wederopstanding zit er gewoon niet in, en de manier waarop men onder het bewind van Samsom politiek bedreef is de laatste nagel geweest in een al klaar staande kist gebleken. Niet dat wat Samsom deed speciaal onlogisch was, maar omdat het een arrogantie uitstraalde die niemand pikt van mensen waarvan men weet dat ze op weg zijn naar de uitgang. En de peilingen lieten dat iedereen vier jaar lang zonder twijfel weten. Dan krijg je dus dit soort dingen:

De PvdA roept linkse politieke partijen, de vakbeweging en maatschappelijke organisaties op gezamenlijk te strijden tegen de plannen van het nieuwe kabinet-Rutte III.

Typisch het gedrag van een partij die zichzelf beschouwt als de maatschappelijke voorhoede van een deel der natie. Nogal pretentieus voor een partijtje met 9 zetels in de Kamer, maar dat zal mede worden bepaald door de houding die de andere linkse partijen aan gaan nemen de komende vier jaar. Het wordt vast komisch om te zien hoe Pechtold Asscher te woord zal gaan staan – voor de tijd dat Asscher er nog zitten zal. Want na GR2018 zal zijn tijd er op zitten. Overigens zal Pechtold reeds voor die tijd vertrekken. Want na die tijd is D66 in Amsterdam niet langer de grootste partij, dus als Alexander burgemeester worden wil moeten hij en het nieuwe kabinet opschieten.

PvdA-leider Asscher hekelde op een partijcongres in Nieuwegein het rechts-liberale en christelijke karakter van het nieuwe kabinet, dat zijn regeerakkoord nog niet heeft gepresenteerd. “Het is ieder voor zich en God voor ons allen”, zei Asscher vandaag op een partijcongres.

Het blijft komisch dit soort gebral: om beurten heeft de PvdA met zowel VVD als CDA geregeerd, maar zonder argumenten wordt er nu een soort ‘angstpolitiek’ bedreven. Dat, en de nostalgie naar de goede oude tijden resteren nog, maar de vluchtigheid er van zal komende jaren de verdere ondergang van de PvdA garanderen.

PvdA congres

Niets zo vluchtig als de herinnering aan vroegere macht en roem.