Het drama dat de Britse verkiezingen beheerst dankzij Brexit lijkt voorlopig nog niet voorbij. Vanmorgen kwam de laatste tegenstreefster van Theresa May met een verklaring dat ze zich terugtrekt uit de race.

Dat het land niet zo’n behoefte had aan een leiderschapscampagne binnen een partij met circa een kwart miljoen leden klonk dapper en eensgezind, maar op de achtergrond speelde de roddel dat zij had gesneerd naar Theresa May’s kinderloosheid (ze kàn geen kinderen krijgen). Of die sneer een feit is bleef onzeker, maar het deed er al niet meer toe: in de ogen van veel Tory’s was een onvergeeflijke situatie ontstaan, en Leadsom trok haar conclusies.

Dat zorgt er voor dat de kwestie van het leiderschap sneller dan verwacht geregeld is, zodat David Cameron al binnen een paar weken uit Downingstreet 10 verhuizen kan, in plaats van zoals gepland in oktober.

Hoe gaat Brexit er uit zien?
Doordat er nu geen campagne wordt gevoerd, krijgt May ook meer aar handen vrij over de manier waarop ze het Brexit-referendum gaat afhandelen. Leadsom had actief campagne actief vóór Brexit gevoerd, en in een leiderschapscampagne zou dat het centrale thema geworden zijn. Ook: loze beloften breken is minder makkelijker dan beloften die nooit gedaan zijn (Rutte’s zijn in een echte democratie zeldzaam).

Maar het UK zou het UK niet zijn, als er niet achter de troon nog wat andere gevechten plaats zouden vinden. De groep die uiteindelijk Brexit forceerde zal het niet fijn vinden dat May er zo makkelijk komt. Omdat de Conservatieven maar een meerderheid van 16 zetels hebben in het Lagerhuis, kan een groepje vastberaden dissidenten haar veel last bezorgen. Gevoegd bij het probleem dat ze niet als aanstaand premier campagne heeft gevoerd, maken dat ze al bijna verplicht zal zijn verkiezingen uit te schrijven voor dit najaar. Het voorbeeld van een tussentijdse troonwissel zoals Labour die beleefde na het terugtreden van Tony Blair ten gunste van Gordon Brown is in het UK weinigen bevallen. May heeft al gezegd dat de officiële aankondiging van Brexit begin 2017 moet plaatsvinden. Dat is een impliciete aankondiging van verkiezingen.

Labour en de rest
Dat brengt het volgende probleem in beeld. Labour zelf is in volkomen verwarring met de leiderschapsperikelen rond Jeremy Corbyn, van wie men verwacht dat hij in een nieuwe leiderschapsverkiezing zal worden herkozen. Hij werd dit weekend officieel uitgedaagd door zijn ex-minister van Economische Zaken, zodat de chaos binnen Labour nog wel een tijdje zal aanhouden> dat betekent echter niet dat daarmee de politieke zorgen binnen Engeland voorbij zijn. De LibDems zullen door hun eeuwige liefde voor de EU tijdens verkiezingen die Brexit als hoofdthema zullen hebben zetels terugwinnen – ook van de Conservatieven. Nog gevaarlijker is de wind in de zeilen die UKIP zal krijgen tijden verkiezingen waar twijfel over May’s enthousiasme voor Brexit er zal worden ingehamerd. En een werkelijke doorbraak van UKIP is voor de Conservatieven nog veel gevaarlijker dan een breed succes van de LibDems.