Vandaag werd me gevraagd u te onderhouden over de platgeslagen wegen van de marketing, waar mensen altijd weer in trappen omdat ze niets liever doen.

Van marketing trekt u zich niets aan. U koopt altijd wat het beste, gezondste en diervriendelijkste is. De kiloknallers van de superproleterigheid laat u braaf rechts liggen. U woont in Amsterdam, waar een filiaal van MarQt op elke straathoek zit, u drinkt geitenmelk omdat dat beter is en ezelinnenmelk niet altijd in voorraad is. En u bent heel tevreden met zichzelf en uw handelen. U bent een deugend mens op wie de marketing van het grootkapitaal geen greep heeft.

U bent – kortom – een volslagen idioot.

De marges van MarQt, zetelend in dure grachtenpanden met producten die tegen de grens van het houdbare aanzitten zijn gigantisch, en betalen kan bijna niemand ze gedachteloos. Omdat alcohol niet al te gezond is laat u de biofineerwijntjes wel eens staan en koopt een duur watertje uit een bijzondere bron – staat allemaal op het etiket – in Verweggistan. Om nog gezonder te zijn. Maar is het echt zoveel beter?

Hahahahaha? Lacht u vooral even mee. Dat vergaat u nog.

Ooit gehoord van het bijzondere watertje Ramlösa? Het is Zweeds, en als u de link volgt ziet u een schitterend blabla-verhaal, dat van A tot Z gelogen is. Wat wel klopt is dit:

Ramlösa is very common in northern Europe and is considered a high-quality mineral water.

Wat bijvoorbeeld ontbreekt is hoe dat watertje ooit op de commerciële markt verscheen. Dat verhaal is zowel verlichtend als iets dat u nooit hoort.

Ergens in de jaren 70 of 80 werd bekend dat de belangrijkste producent van premium mineraalwater ter wereld – het Franse Perrier – overwoog de Scandinavische markt op te gaan omdat daar geen premium mineraalwater werd verkocht. Toentertijd was de mineraalmarkt in Zweden een staatsmonopolie, met één merk mineraalwater. Marktaandeel circa 100%. Men vreesde echter dat de introductie van Perrier grote gaten zou slaan in dat marktaandeel.

Er werd een plan bedacht.

De marketingstrategen van de Zweedse mineraalwaterboeren introduceerden het merk Ramlösa op de Zweedse markt alvorens Perrier zo ver was. Als premium merk, met het toentertijd bekende blauwe etiket met een zilveren rand en ongeveer tweeënhalf keer zo duur als het gewone merk. Binnen een paar maanden behaalde Ramlösa een marktaandeel van circa 20%, Perrier bleef uit Zweden weg, het bedrijf had geen trek in een zwaar gevecht met een gevestigd merk. Het water van Ramlösa was overigens hetzelfde als het gewone mineraalwater, slechts het etiket verschilde. Sindsdien exporteert men het ook.

De wereld wil niet alleen bedrogen worden, maar is ook bereid daar ruimhartig voor te betalen.

Cheers!