De geplande landing op Mars is mogelijk voltooid, maar door een storing hebben we er geen beeld, geluid of zelfs maar gegevens van.

De Marslander verloor 50 seconden voor touchdown het contact met de commandokamer. DE vraag die half Nederland zich nu angstig stelt is wellicht: we gaan toch nog wel? Zo lief, al die mensen die denken dat een reis naar Mars ook voor hen in het verschiet zal liggen. Het zal mijn banaantje wel duren, maar ik kan er wel om lachen.

Ik ben ervan overtuigd dat we zullen achterhalen wat er is gebeurd.
Andrea Accomazzo

Gaap, dus.

Hoogstens wordt Mars het nieuwe Australië: een strafkolonie waarheen je slechts een enkeltje krijgen kan. Om niks overigens, dus mogelijk is dit een goed idee om de islamitische voorgevel Erdogan zijn gebluf over Turks-islamitische verkenningszucht te laten waarmaken. Opgeruimd schijnt netjes te staan.

Het enige dat ik werkelijk interessant vindt aan die Marslanding is de ironie van de omgekeerde invasie van Mars door de mens. Zowel het boek van HG Wells, als het luisterspel van Orson Welles over een invasie van enge groene mannetjes of hun kosmische tegenhangers heeft veel mensen van hun slaap beroofd. Dat de Marslander nu mogelijk is neergeschoten door diezelfde enge groene mannetjes die met rust gelaten willen worden vind ik een fenomenale grap.

Dat vindt u misschien kinderachtig, maar dat is de gedachte aan het koloniseren van Mars ook.Het dient geen doel, er veel van leren zullen we niet, en op langere termijn zal een kolonie geen lang leven beschoren zijn. Dus wat gaan we er doen? Publiciteit zoeken of zo?

Buh. Ruimtevaart is op zich OK, maar het moet ergens toe leiden. Het koloniseren van Mars kan nergens toe leiden, en is dus irrelevant. Mij zal het een verrotte banaan wezen.