Nederlandse professionals zijn professioneel slappe zeikerds. Je kunt althans niet anders concluderen als je het rapport over de rellen vorig jaar in de Haagse Schilderswijk doorneemt.

Omroep West schreef onder andere:

[Probleemjongeren] worden niet gecorrigeerd als er sprake is van overlast gevend en crimineel gedrag. ‘Strak handhaven vinden professionals ingewikkeld, terwijl dat wel zou moeten gebeuren’, staat in het rapport [van bureau Emma].

Slappe Vaatdoek FC dat zich beklaagt over de reden van hun functie. Vanwaar die slappe vaatdoeken? Omdat de gemeente het niet anders wil. Ingrijpen? Hè? Nee. bah!! De gemeente moest wel vorig jaar, en dat was de aanleiding van dit bizarre rapport:

In augustus vorig jaar was sprake van, zoals de gemeente het zelf omschrijft, ‘felle onrust en grootschalige ongeregeldheden’ in de Haagse Schilderswijk. Het begon aanvankelijk met het opendraaien van brandkranen, maar liep daarna snel uit de hand. Auto’s en straatmeubilair werden vernield, er werd vuur gestookt op kruispunten en vuurwerk afgestoken. De politie moest een paar avonden hard ingrijpen om de rust te laten terugkeren.

Als het niet ging om groepen die men geen aanstoot wil geven, zou men zich beklagen over de trauma’s die men er van kreeg. Zodat men redeneert:

…voelt een deel van de jongeren in de wijk zich niet gehoord en gezien. Jongerenwerk corrigeert niet als er sprake is van crimineel gedrag. Verder kent de Schilderswijk sociale problemen die nog steeds niet zijn opgelost. Vanaf de jaren zeventig zijn er weliswaar veel nieuwe woningen neergezet, maar ‘stenen alleen veranderen geen gedrag’. Bovendien is er sprake van een ‘segregatieprobleem’: veel inwoners van de wijk voelen zich buitengesloten van de gewone samenleving. Daardoor heeft de overheid weinig greep op de wijk.

En het vereist weinig voorstellingsvermogen om in te zien dat de gemeente zo ook nooit greep op de wijk zal krijgen. Orde, rust en reinheid waren ooit toverwoorden om dergelijke enclaves te sensibiliseren. Maar niemand wenst daar zijn vingers nog aan te branden, dus gebeurt er niets aders dan dat men zich in rapporten als dit beklaagt over hoe moeilijk het allemaal is. Dan komt men ook met zinnen als:

Den Haag moet daarom de bewoners ‘een stip op de horizon’ bieden en zorgen dat er een wij-gevoel ontstaat, staat in het rapport.

.. als een constructieve bijdrage. Een wij-gevoel? Met dit soort tuig?? Zodat het ook slappe zeikerds worden??? Dit soort afschuiven zal geen positieve bijdrage leveren. Men verwacht bovendien te veel van anderen, en maatschappelijke manipulaties:

Een andere belangrijk element bij de rellen is de opbouw van de wijk. Die bestaat vooral uit sociale huurwoningen. Mensen die het beter krijgen, vertrekken. De mensen die niet weg kunnen, blijven achter. Terwijl die huidige bewoners wel zien dat het in de buurten vlakbij beter gaat, blijven zij hun bestaande problemen houden. Verder is er wel veel nieuwbouw neergezet, maar werd er daarbij te makkelijk vanuit gegaan dat dit ook ‘tot wensgedrag’ zou leiden. De onderzoekers: ‘Maar stenen alleen veranderen geen gedrag. Verbetering van de wijk gaat per definitie samen met verbetering van het sociaal weefsel’.

Wat hier uit spreekt is nog steeds de overtuiging dat er best iets met maakbaarheid mogelijk moet zijn, maar dat men geen idee heeft hoe. Maar alles moet volgens de Nederlandse professionals wel zo soft mogelijk gebeuren, want stel je voor dat de bewoners zich niet gerespecteerd voelen. Bovendien was het een warme zomer, zegt men dan vergoelijkend. En dan krijg je dus:

In een verklaring benadrukt het stadsbestuur wel ‘dat er veel positieve initiatieven en ontwikkelingen plaatsvinden’ en dat het ‘trots is op alle mensen uit de Schilderswijk’.

Nee zeg, stel je voor!