Dat de Nederlandse overheid volledig faalt in haar rol als handhaver van wetgeving, wordt wel bewezen door de cijfers van mensen die aangifte doen na ervaren fraude.

Volgens de staatsomroep – die de consequenties niet overziet – wordt er nauwelijks aangifte gedaan:

Slechts in 12 procent van de gevallen hebben slachtoffers de fraude bij de politie gemeld. Ook bij banken, creditcardmaatschappijen en betaaldiensten melden slachtoffers zich nauwelijks.

Duidelijk is dat niemand enig vertrouwen heeft in de Nederlandse overheid als het er om gaat misdadigers te corrigeren of aan te pakken.

Het Toeslagenschandaal gaf een aardige indicatie van wat men ‘normaal’ vindt. Het gedrag van de fiscus werd klaarblijkelijk gezien als normaal voor de Nederlandse overheid, en mede daarom duurde het vrij lang eer doordrong hoe ernstig dit wangedrag feitelijk was.

Dat ook de onderzoekers die met deze resultaten kwamen niet overzien hoe ernstig de situatie is, is al minstens zo pijnlijk:

Verder worden impulsieve mensen vaker het slachtoffer van fraude, omdat zij bijvoorbeeld te snel beslissen om iets op internet te kopen.
Volgens UT-hoogleraar Marianne Junger kunnen mensen zelf fraude zoveel mogelijk voorkomen. “Uit onze studie blijkt dat het aantal slachtoffers kan dalen als mensen beter op de hoogte zijn van de werkwijze van fraudeurs. Ook het tegengaan van snelle beslissingen kan helpen bij het verminderen van slachtoffers. Denk bijvoorbeeld aan een simpele dubbele check voordat een betaling gedaan wordt.”

Het advies dat fraude ook een leerschool is om toekomstige ellende te voorkomen laat zien dat het in niemand opkomt om fraudegedrag strafrechtelijk te gaan bestrijden. Het inzicht dat dit een taak van de overheid is ontbreekt volledig – we moeten het allemaal maar normaal vinden. Want ook de Nederlandse overheid vindt dit normaal?

Het is het oude verhaal waarmee opvoeders ooit op de proppen kwamen, dat als een vriendje in de sloot springt, het niet normaal is om dat na te doen. Dat blijkt ook wel als je als slachtoffer van fraude zelf gaat regelen dat je genoegdoening krijgt: dan is het land te klein, want je had naar de politie moeten gaan! Dat die je nog net niet in je gezicht uitlacht is dan plotseling geen argument meer. Maar een oplossing met een stevige knuppel heeft altijd mijn sympathie, boven het hypocriet gemonkel van overheidsdienaren.