‘Nederland is een gaaf land’, zegt premier Rutte voortdurend om de moed erin te houden. Ondertussen kan iedereen zien dat er overal gaten vallen en er niet genoeg geld en capaciteit is om de gaten afdoende te dichten.

Het budget van de politie is te krap om de orde en veiligheid te handhaven. Zestienduizend oplosbare zaken verdwenen in de prullenmand omdat er geen capaciteit is. Die was er overigens wel toen de intocht van Sinterklaas zeshonderd agenten vergde om problemen met demonstraties te voorkomen. Agenten raken oververmoeid en gedemoraliseerd. Ook het justitieel systeem kraakt. Er zijn te weinig rechters en officieren van Justitie om het allemaal goed aan te kunnen. Het strafbeleid moet ook goedkoper. Gevangenissen worden gesloten omdat er te weinig en te soft gestraft wordt. De misdaad kan onvoldoende worden bestreden en wordt steeds brutaler. Het aantal burgemeesters dat moet worden beveiligd groeit. Het aantal integriteitsproblemen binnen politie en justitie groeit eveneens.

Ook de krappe budgetten van het UWV hebben geleid tot verwaarlozing van het opsporen van fraude. De ‘Bulgarenfraude’ en ‘Polenfraude’ waren mogelijk omdat er onvoldoende toezicht en handhaving is waardoor het misbruik, onder andere via malafide uitzendbureaus. De Bulgaren en Polen hebben ruimschoots de publiciteit gehaald, maar dat de binnenlandse fraude met uitkeringen, toeslagen en voorzieningen vele malen groter is, wordt nauwelijks zichtbaar. Malafide ondernemers storten zich op het aftappen van voorzieningen en malafide boekhoudbureaus faciliteren allerhande bedrog.

De gezondheidszorg kent nauwelijks beheersbare groei. Ziekenhuizen vallen om. Andere moeten voorzieningen als intensive care of spoedpoli sluiten wegens gebrek aan personeel. Grotere tekorten aan personeel worden verwacht. Verandering van leefstijl wordt door het kabinet in de strijd geworpen om de kosten te bedwingen. Er is echter nauwelijks een deskundige die er heil van verwacht. De gezondheidszorg kraakt ook onder de hoeveelheid bureaucratie en regelgeving die de beschikbare tijd voor feitelijke zorg aanzienlijk bekort. Ook de huisartsen klagen steen en been over hun administratieve last.

Huisvestingsbeleid schiet tekort. Er wordt te weinig gebouwd door stroperige procedures en een tekort aan personeel. De bestaande huurmarkt raakt steeds verder in handen van projectontwikkelaars, speculanten en uitbuiters. Er is zelfs een prins die daar hard aan mee doet. Waarom zou je ook voor zes procent rendement gaan als er met wat handigheid veel meer uit te halen is. De rijken worden zo steeds rijker, daar kom ik later nog op terug. Er is een groeiende behoefte aan sociale huurwoningen, terwijl de voorraad afneemt. De toewijzing wordt een steeds groter probleem omdat ‘urgenten’, waaronder statushouders, de wachtlijsten voor gewone huurders steeds langer maken.

Het onderwijs is in nood. Er dreigen personeelstekorten omdat het onderwijs steeds minder als een aantrekkelijk beroep wordt gezien. Ook in het onderwijs zucht men onder de regelgeving en bureaucratie. De handhaving van de orde in vooral het VMBO staat onder druk. Veel onderwijsgevenden voelen zich bedreigd.

De defensie is volkomen uitgekleed. Er zijn tekorten aan materieel en personeel. Door veelvuldige uitzendingen raken militairen uitgeput en gedemoraliseerd door het gebrek aan uitrusting. Het kabinet heeft anderhalf miljard extra uitgetrokken voor defensie. Volgens deskundigen is het een druppel op een gloeiende plaat en is er vele malen meer nodig om alleen al aan de NAVO-verplichtingen te voldoen.

De integratie van nieuwkomers mislukt voortdurend. Hoewel de economische participatie toeneemt, zijn er nog steeds veel te veel nieuwkomers afhankelijk van een uitkering. Ondanks de toename van die economische participatie neemt de segregatie toe. Die toenemende segregatie vormt een belasting voor de toekomst.

Het rijtje kan nog veel verder worden uitgebreid. De kunsten klagen steen en been. Mantelzorgers zijn vaak overbelast. De Jeugdzorg en reclassering kunnen het werk niet aan. De wegen raken voller, rekeningrijden dreigt. Lonen stijgen nauwelijks meer en armoede neemt toe. Polarisatie baart allerlei kloven. De landbouw moet op de schop wegens overbemesting en CO2-uitstoot. Beleidsfraude neemt toe om het onmogelijke en ongewenste mogelijk te maken. Belastingen stijgen. Burn-out wordt een volksziekte. Het vliegverkeer groeit grenzeloos, maar de kerosine blijft goedkoop. Bedrijven en rijke particulieren betalen nauwelijks belasting meer. Banken verloederen. Politici draaien om de hete brij heen. De lezer kan er ongetwijfeld nog een aantal onderwerpen aan toevoegen.

Onmacht, onbeheersbaarheid, tekorten, zinloos beleid, gebrek aan handhaving, afnemende solidariteit, demoraliseren de goedwillende burger. Die vraagt zich af waarom hij fatsoenlijk zal blijven in een wereld van toenemend onfatsoen waarvoor hij de rekening betaalt en die zijn veiligheid bedreigt.

Omvangrijke fraude op allerlei terreinen, de onwil bij bedrijven en rijken om belasting te betalen en het gebrek aan handhaving, demoraliseren de burger die instituties tekort ziet schieten. Diens onvrede wordt breed afgewezen als populistisch, extreem-rechts, racistisch, islamofoob, anti-globalistisch, onderontwikkeld, onderbuikgevoelens en zelfs fascistisch.

De vraag is hoe lang de gewone burger dat nog pikt. Hij verlangt naar het gave land dat Rutte heeft beloofd en gaat op zoek naar zijn gele hesje om daar uitdrukking aan te geven.

---

Dit artikel verscheen eerder vandaag ook op Peter’s Blogboek