Nederland is ernstig op weg een failed state te worden, legt Frits Bosch uit. Het multicultureel streven is daar voor een belangrijk deel debet aan.

Pal voor de finale Europese Voetbal kampioenschappen schreef de – toen nog – immens populaire coach van het Britse team Gareth Southgate aan de Britten in een open brief: “You have the opportunity to produce moments that people will remember forever”. “You can say that again, Gareth”. De wedstrijd leverde naast bittere teleurstelling ook een bende racistische oprispingen op, te walgelijk voor woorden. Zijn we daarover verbaasd? Welnee, zo zijn wij mensen blijkbaar, helaas. En niet alleen witte mensen, álle mensen.

De spelers waren gaan knielen voorafgaande aan de wedstrijd en hadden ‘Respect’ op de mouw. Dat geeft blijkbaar niets. Racisme zit in ’s mensen hoofd, het brein. Je kunt proberen het te bestrijden, maar je krijgt het er niet uit. Het deed Britten zich ook realiseren dat het land heftig verdeeld is naar kleur en herkomst. De getto’s zijn mogelijk nog erger dan andere grote steden in Europa en de VS.

Minister Stef Blok enige tijd geleden: “Suriname is een failed state, een mislukt land, en dat heeft ernstig te maken met de etnische opdeling”. Statistiek en onafhankelijke ranglijsten tonen aan dat hij gelijk heeft, maar daar gaat het hier even niet om. “Noem mij een voorbeeld van een multi-etnische of multiculturele samenleving, waar de oorspronkelijke bevolking nog woont. En waar een vreedzaam samenlevingsverband is. Ik ken hem niet”, voegde Blok er nog aan toe.

En dat nota bene van een minister! Blok kwam er mee weg. Natuurlijk, het was Blok’s vrijheid van meningsuiting. Het blijkt alweer dat in dit land met twee maten wordt gemeten als het om de juristerij en politiek gaat. De schoen wringt bij multi versus monoculturele samenleving. Laten we daarop inzoomen.

Multi versus monoculturele samenleving
Een monoculturele samenleving is een maatschappij waar binnen een bepaald gebied geen diversiteit bestaat ten aanzien van etnische, culturele en godsdienstige waarden. Japan is het voorbeeld van een verwesterde, geglobaliseerde monoculturele samenleving. Criminaliteit is laag, saamhorigheid en gemeenschapszin zijn hoog. De ooit Europese monoculturele samenlevingen met christelijk-joodse waarden als vlijt, discipline, eerlijkheid en efficiency hebben tot een hoogtepunt in de geschiedenis geleid. Het is een succesformule gebleken.

Een multiculturele samenleving is een maatschappij waar binnen een bepaald gebied diverse etnische, culturele en godsdienstige waarden samengaan en verschillende talen worden gesproken. Er is sprake van diversiteit, verscheidenheid. Het lijkt zo vanzelfsprekend: “diversiteit is goed voor een land”.

Maar om dit model goed te laten functioneren met gelijkwaardigheid voor alle groepen, is vereist dat er de nodige wederzijdse tolerantie bestaat. Dit houdt in dat bepaalde gebruiken, normen en waarden die voor de ene groep moeilijk te verdragen zijn, toch gedoogd worden. Bijvoorbeeld, autochtonen drinken alcohol, eten varkensvlees, geloven niet en hebben een losse seksuele moraal. Dat kan voor moslims moeilijk te verdragen zijn.

Omgekeerd kunnen autochtonen vele gebruiken en gewoonten van moslims soms moeilijk verdragen. Het gevolg van verschillende inzichten, normen en waarden is wederzijdse zelfsegregatie, monoculturaliteit binnen multiculturaliteit.

Europese Unie over multicultureel
Eurocommissaris Frans Timmermans in Brussel zei in zijn toespraak tot het EU Fundamental Right Colloquium in mei 2016: “Monoculturele staten moeten uitgeroeid worden en de multiculturele diversiteit moet in ieder land afzonderlijk bespoedigd worden. Geen land mag ontkomen aan de onvermijdelijke vermenging en immigranten. Men dient ertoe te worden aangespoord ook de ‘verst verwijderde plekken van de planeet te bereiken om te garanderen dat er nergens meer homogene samenlevingen blijven bestaan’.

En vervolgens in zijn onberispelijke Engels “The future of the world is diversity…. To fight is like trying to unscramble scrambled eggs. It makes a mess. Let’s enhance diversity.” Frans Timmermans is wars van de feiten hij heeft oogkleppen op van hier tot Tokio. Diversiteit móet, omvolking móet! Hoe dan ook. Timmermans heeft Europa en ons land in het bijzonder gigantische schade berokkend.

Multiculturaliteit is een fata morgana
Mensen van gelijke gezindte zoeken elkaar op, ‘soort zoekt soort’. Er ontstaat een ‘wij-zij’ maatschappij, soms uitmondend in getto’s. Dit is een natuurlijk proces, mondiaal waarneembaar. De multiculturele samenleving vertoont daardoor meer verdeeldheid en minder gemeenschapszin dan een monoculturele samenleving. Waar bevolkingsgroepen elkaar ontmoeten, kunnen zich immers botsingen voordoen en dat is aan de orde van de dag in Nederland.

Het is logischerwijze veel moeilijker een multicultureel model in goede banen te geleiden dan het monoculturele model, het is een ‘uitdaging’. Nederland is het voorbeeld van een multiculturele samenleving waar zulke samenwerking soms lukt, maar veelal ook niet. In een multiculturele samenleving met tegengestelde culturen vindt op onderdelen integratie plaats, maar in basis blijft het een ‘wij-zij’ samenleving, een ‘apartleving’.

Een multiculturele samenleving kan goed functioneren mits men gemotiveerd is zich in te zetten voor de samenleving omdat men begrijpt dat dit ten voordeel strekt van allen. Dat betekent dat men zich aan de regels houdt en aangepast gedrag vertoont. Er dient volkomen transparantie te zijn, zonder dat bijvoorbeeld criminaliteitscijfers verdoezeld worden. Maar multiculturaliteit is en blijft een illusie. Men kan beter spreken van multi-monoculturaliteit.

Nederland, failed state
Na decennia lange ervaring van multicultureel Nederland ben ik geneigd te stellen dat hoe multi-cultureler – multi-monocultureler – een land wordt, des te meer het welzijn afneemt. Het is dé grootste bron van ellende. Helaas zullen we er mee moeten leven en er het beste van maken…

Ik zeg Blok na: noem mij een voorbeeld van een multi-etnische of multiculturele samenleving, waar de oorspronkelijke bevolking nog woont. En waar een vreedzaam samenlevingsverband is. Ik ken hem niet. Nederland is een multiculturele puinhoop. Na tien jaar Mark Rutte durf ik met een gerust hart te stellen: Nederland is een failed state.

---

Frits Bosch is macro-econoom en socioloog, auteur van “In Holland staat een huis, onbehagen bij de elite” en “Schaft ook Holland zich af?”, “Wereld op een keerpunt” en “Feminisme op de werkvloer”.