Zal er veel veranderen met de komst van Donald Trump als president van de USA? Of was USA2016 niet meer dan een rimpeling?

Instinctmatig – als de historicus die ik nog steeds ben – neig ik er toe abrupte veranderingen af te wijzen. Zo werkt de wereld niet, en de keuze van Trump als president zal daaraan niets veranderen. De grote veranderingen zullen de komende jaren langzaam steeds meer vorm moeten krijgen. Anderen zullen wellicht nooit meer blijken te zijn geweest dan verkiezingsbeloften, noodzakelijk om de laatste stemmen uit het potentieel te persen. De overwinning van Trump in het Kiescollege is onverwacht ruim, maar de marges waren welbeschouwd niet erg groot.

De voorafschaduwing van wat je van een president mag verwachten zie je terug in zijn kabinet, en de adviseurs die hij formeel aanstelt. Trump heeft op dat vlak al tijdens de campagne – ook volgens insiders – een gelukkige hand van kiezen gehad, en dat is veelbelovend voor de toekomst van zijn presidentschap. Reagan was nooit een groot president geworden als hij niet een uitstekende neus voor de goede adviseurs bezeten had. Mensen die zaken voor elkaar kregen, en begrepen wat van essentieel belang was voor de USA van hun tijd. Sommigen overtraden daarbij de wetten van hun land, en betaalden daarvoor een prijs. Maar van de personele keuzes die Reagan maakte heeft een opmerkelijk groot deel grote positieve bijdragen geleverd aan de USA. Trump zal moeten hopen het te evenaren.

Een politiek vlak waarop een verandering van politieke kleur direct groot belang gaat krijgen is dat van de buitenlandse politiek. De benoeming van Lt-generaal Michael Flynn als Veiligheidsadviseur is een signaal van een bijzonder abrupte koerswijziging zoals we die de afgelopen 35 jaar niet me hebben meegemaakt. Flynn noemde eerder dit jaar de islam een politieke ideologie die zichzelf maskeert als een religie. Als die overtuiging in het buitenlands beleid vorm krijgt zullen we een verandering te zien krijgen die schokkende resultaten hebben zal.

Niet voor niets is de onrust in Arabische hoofdsteden groot, maar spreekt men in Syrië vol vertrouwen van een nieuw tijdperk. Wellicht te vroeg, en wellicht niet terecht, maar het toont dat men het in het Midden Oosten beter begrijpt dan hier in West-Europa. Niet voor niets overigens, want er gaan zaken veranderen die de politiek-correcte pers in het westen met afschuw zal vervullen. Hoogst noodzakelijk, maar er was veel reden tot een jaar geleden om de hoop op verbetering te hebben opgegeven.

Het paradigma van de neocons, dat onder de Bushes uitgroeide tot een nationale eenstemmingheid is circa twintig jaar leidend geweest. Een ideologie, dat de USA macht en democratie niet mocht scheiden, en de hele wereld hieraan deelachtig dienden te maken. Omdat zij hand in hand ging met een Amerikaanse suprematie wereldwijd die tegelijkertijd een handvol prachtige maar immer als te hoog gegrepen idealen mogelijk maken moest, verenigde het twee normaal tegengestelde politieke overtuigingen binnen de USA: de goeddoeners en de machtspolitici. Oude bondgenoten kregen daarbij altijd uitzonderingsposities, maar het Irak van Saddam Hoessein moest er als eerste aan geloven. Meer nog dan tijdens de Reagan-jaren hield dat in dat de islamitische bondgenoten uit de strijd tegen de Russische bezetting van Afghanistan verder werden gecultiveerd.

De vèrgaande infiltratie van de Amerikaanse elite die hierop volgde – en tijdens het presidentschap van Obama een hoogtepunt zonder weerga beleefde – wordt nu in één keer afgekapt en afgedankt. De inner circle rond Trump is er vrij van. Flynn & Stephen Bannon, de nieuwe stafchef, laten zien dat de USA bereid zullen zijn het MO door een andere bril te bekijken. Waar GW Bush, verblind door de wens zijn vader te verbeteren het onvoltooide resultaat van de Eerste Golfoorlog aangreep om via een Tweede Golfoorlog de ‘balans’ te herstellen, lijkt de USA zich nu ten laatste te zullen keren tegen de wortels van wat haar op 11 september 2001 aanviel: de politieke kern van de islam.

Bush had de islamitische leiders nodig om Irak te kunnen attaqueren, Obama was cultureel te zeer verbonden met de islam om zich te ontdoen van de verblinding – Islam is vrede – die hij er in zijn jeugd van lijkt te hebben meegekregen. Trump en zijn adviseurs lijden aan al die zaken allemaal niet, en zijn bereid alsnog te corrigeren wat te ver doorgeschoten is. Dat zal neerkomen op een grote opruiming in het MO, hoogstwaarschijnlijk aan de zijde van Rusland, dat dezelfde belangen heeft en haar prioriteiten al eerder bijstelde.

Het adagium van GW Bush: “The face of terror is not the true face of Islam.” wordt door de nieuwe Amerikaanse nachthebbers afgewezen. “I think Islam hates us,” zei Trump in maart tegen CNN.

Both Flynn & Bnnon (..) have cast Muslim extremism as an existential threat in terms their critics say equates Islam with terrorism.
“President-elect Trump’s first appointments and nominations display a troubling Islamophobic trend that is of concern to American Muslims and should be of concern to all Americans,” Nihad Awad, executive director of the Council on American-Islamic Relations (CAIR) said in a statement.

De Cair ziet de bui hangen. En zij niet als enige. De Palestijnse activist Yousef Munayyer:

“Especially since the start of the so-called War on Terror, Islamophobia has been normalized in an aggressive way, He described Islamophobes as “people who believe that Islam is the problem, that the religion is the problem, that there is no coexistence with the religion.”

Al de mensen die hier in geloofden hebben zich onvoldoende in de islam verdiept. Het is het perspectief dat alle godsdiensten in essentie ongeveer hetzelfde zijn. Ze willen het eenvoudig niet weten, want het kwam slecht uit voor de realisatie van andere doelen (hierboven genoemd) die zij zich hadden gesteld. Flynn:

“[S]enior American policymakers, ever since 9/11, have shied away from any criticism of Islam, repeating, despite all manner of evidence to the contrary, that ‘Islam is a religion of peace,’”

Donald Trump lijkt een niet onaanzienlijk deel van zijn toekomstige regering te gaan vullen met mensen die de islam zien voor wat zij is. Dat maakt Trump de eerste jaren van zijn presidentschap met zekerheid een belangrijk doel van islamitisch terrorisme. Hoewel de reactie van de Amerikaanse bevolking op een geslaagde moordpoging op Trump niet mag worden onderschat. Het eindresultaat zou aardig in de buurt kunnen komen van het plaatje hierboven.

In tegenstelling van veel beloften van Donald Trump valt daarom te verwachten dat zijn islam/kritische agenda snel vorm zal krijgen, en al komend voorjaar consequenties zal hebben voor de Amerikaanse politiek in het MO. De manier waarop de leiders van de EU zich daar aan zullen aanpassen zal een interessante demonstratie vormen van de mate van vazalliteit van de EU aan de USA.

Hieronder Lt-generaal (d.i. 3 sterren) Flynn over de islam. Duur: 5:26