Het ziet er naar uit dat Trump toenadering gaat zoeken tot Rusland en tot Taiwan, wat een behoorlijke verschuiving zou betekenen in de machtsverhoudingen in de wereld.

Voor de toestand in Syrië is dat een godsend. Te verwachten is dat Trump Poetin gaat steunen bij het neerslaan van de opstand tegen Assad en een bijdrage zal leveren aan het uitroeien van Isis en al die andere soennitische terreurorganisaties in dat land en in Irak. Voor de minderheden is Syrië die als gevolg van de opstand voor hun voortbestaan moesten vrezen is dat erg goed nieuws. Het zal problemen gaan opleveren voor de VS met hun oude bondgenoten in de olielanden, maar die zijn, als het er op aankomt, meer afhankelijk van de VS dan andersom.

Voor Erdogan is het heel slecht nieuws. Die is voor zijn wapenleveranties afhankelijk van de VS en heeft nu niet het alternatief meer om bij Rusland steun te zoeken. Als het Turkse leger nog een nieuwe poging zou willen doen om van Erdogan af te raken zou die dit keer met steun van Amerika en Rusland kunnen plaats vinden en dan meteen meer kans op succes hebben.

Wat Clingendael daarvan zegt kunt U beter negeren. Men is daar in Wassenaar teveel vergroeid met het traditionele Washington om daar een objectief oordeel over te hebben.

Defensiespecialist De Wijk bijvoorbeeld waarschuwde dat zakenlieden te veel gewend zijn om besluiten te nemen die in hun bedrijven wel worden uitgevoerd, maar die in de politiek op allerlei onverwachte weerstanden stuiten. Dat is nu typisch iets waar Washington in uitblinkt en wat de politiek van Amerika en andere westerse landen zo zompig maakt. Een van de redenen waarom men Trump een kans wilde geven en Hillary niet wilde is de manier waarop in Washington politiek wordt bedreven.

Of het Trump gaat lukken het bestuur van het land naar zijn hand te zetten blijft de vraag, maar dat was toch waar deze verkiezingen over gingen. Dat de wereld er beter aan toe zal zijn als mensen als de Clintons van het toneel verdwijnen staat wel vast, maar of we met Trump beter af zijn moet nog blijken.

Uit wat er van zijn benoemingen bekend is geworden blijkt wel dat hij competente mensen om zich heen verzamelt. Veel militairen en zakenlui, die aan de ene kant voldoende ervaring hebben met het overheidsapparaat, maar daarnaast geen lange geschiedenis met zich meedragen van het een zeggen en het ander doen. Op dat punt maakt hij zijn toezeggingen waar, dat hij af wil van het gekonkel in Washington en van loze beloftes die prompt na de verkiezingen weer worden vergeten. Maar ook zijn eigen republikeinse partij bestaat voor een flink deel uit geroutineerde Washington politici, dus die strijd is nog lang niet gestreden.

We wachten af.

---

Dit artikel verscheen vandaag ook op het Blog van Toon Kasdorp