Van een vriend, die andere kranten leest dan ik, hoorde ik dat er ophef was geweest, omdat Australië een boot met migranten uit Birma teruggestuurd had en daar de mensensmokkelaar die ze gebracht had voor heeft betaald. Dat begrijp ik dan weer niet.

Australië heeft kennelijk het recht om de migranten niet toe te laten, als het geen oorlogsvluchtelingen zijn, dat was het punt niet. Maar wat zou er gebeuren als men er niet voor zou zorgen dat die mensen weer veilig thuis kwamen? De mensen die de ophef maken hopen kennelijk dat de Birmezen dan op een of andere manier illegaal in Australië zouden kunnen blijven, want het alternatief zou zijn dat ze terecht zouden komen bij de kannibalen in Nieuw Guinea of gewoon als onnutte lading de zee in zouden worden gekieperd.

Wie het recht van Australië erkent om geen migranten op te nemen zonder dat die eerst een vergunning hebben gekregen, impliceert daarmee dat ze weggestuurd kunnen worden en het lijkt me goed dat Australië dan een vorm van verantwoordelijkheid neemt om die mensen ook weer levend thuis te laten komen. Of menen de ophefmakers dat een ticket naar Rangoon vanaf het dichtstbijzijnde vliegveld tot de verplichte faciliteiten hoort?

Mij lijkt dat die migranten zelf voor dit soort vervoer hebben gekozen en dat het betalen van de smokkelaar en het zorgen voor voldoende proviand datgene is waar een humanitaire behandeling toe verplicht, maar meer niet.

Wilders heeft volgens mij gelijk dat de migratiestromen die de laatste jaren op gang komen de verkeerde oplossing zijn voor het probleem van de overbevolking. Wat ons hier in Europa betreft zullen we iets moeten verzinnen dat Arabieren en zwarte Afrikanen in staat stelt hun eigen overbevolkingsproblemen op te lossen zonder die te exporteren naar Europa.

Wilders zei in een interview in Het Parool dat hij onze Tweede Kamer een nepparlement vindt omdat het zich niets aantrekt van de mening van de mensen die het vertegenwoordigt.

Helemaal onzin is dat niet. Als de Kamer vindt dat de mening van het volk in ethisch opzicht niet deugt dan noemt ze die populistisch en negeert hem vervolgens. Ik vind dat niet onder alle omstandigheden verwerpelijk[1], maar het is wel iets waar een parlement goed over na hoort te denken en verantwoording over hoort af te leggen. Onze overheid stelt zich bij de immigratie uit moslimlanden op het standpunt dat vrijheid van godsdienst nu eenmaal tot de mensenrechten behoort. Brengt een godsdienst, of de cultuur die aan die godsdienst hangt, een verhoogde criminaliteit mee en andere sociale Unfug, dan moet dat op de koop toe worden genomen. Dat vond men in elk geval lange tijd. Maar zo’n standpunt met ernstige sociale consequenties kan een overheid niet innemen alleen omdat er godsdienstvrijheid aan te pas komt. Daarmee zijn ze behoorlijk de fout ingegaan, vooral ook omdat ze de immigranten niet gedwongen hebben van die cultuur afstand te nemen. Ik vind ook dat Wilders gelijk heeft dat Brussel nogal onnozel op de problematiek reageert en dat er daarom ingrijpende veranderingen nodig zijn in de Europese samenwerking.

Ik zou me goed kunnen voorstellen dat een beter georganiseerd Europa besluit dat moslimvluchtelingen in moslimlanden moeten worden opgenomen en dat de Europese verantwoordelijkheid ophoudt bij het financieel ondersteunen van moslimlanden die dat nodig hebben.

Natuurlijk zal zo’n majeure wijziging van beleid aanpassing van verdragen en wetgeving nodig maken. Maar dat is dan de plicht van deze overheid. Met de armen over elkaar wachten op sociale ontwrichting is niet iets dat op ideologische gronden hoort te gebeuren.

—————————————————————————————————————–

[1] Als het volk zou willen dat moslimcriminelen met duizend tegelijk op de Dam zouden moeten worden opgehangen, dan zou het parlement die wens terecht negeren. Niet alleen omdat verdragen dat verbieden, net als ons eigen strafrecht trouwens, maar ook omdat de samenleving, waarvoor onze volksvertegenwoordiging verantwoordelijk is, niet in stand zou blijven als aan dit soort woede-impulsen gevolg zou worden gegeven.

—————————————————————————————————————–

Eerder verschenen op het Blog van Toon Kasdorp