De Midterms2018 zijn pas in november, maar president Trump is al op campagne. Niet al te duidelijk nog, maar onmiskenbaar.

Al sinds zijn verkiezing is president Trump trouw rallys blijven houden voor supporters die de president willen zien spreken. Hij trekt nog steeds volle stadions, maar daarover wordt buiten de USA weinig bericht. Desondanks levert het Trump extreem hoge waarderingscijfers op, Die des te opvallender afsteken tegen zijn behandeling in de MSM. Het is een wijze van campagnevoeren die voor experts ouderwets aandoet, maar desondanks heel modern gevonden wordt moet: de president is in voortdurend contact met zijn kiezers.

Trump spreekt altijd ietwat uit de losse pols, maar in  deze rallys is hij zeer ontspannen, en ga je beter begrijpen waar zijn populariteit op stoelt. Deze week was hij in Montana – geen staat waar electoraal veel hoeft te worden verandert vanuit republikeins oogpunt, maar als het er richting november om gaat spannen is er geen tijd meer voor thuiswedstrijden. Dus werkt Trump die nu alvast af. En dat Trump meer dan welkom zal zijn bij Republikeinen die strijden tegen een gevaarlijke Democratische uitdager staat nu al vast. Want waar de Democraten begin dit jaar nog uitgingen van een blauwe (kleur van de Dems) golf, is die aanvankelijke uitgangspositie al een paar maanden terug weggesmolten. Sindsdien zijn de Democraten wanhopig op zoek naar een beter campagne-uitgangspunt dan Verhoog de belastingen en Weg met Trump!

Naar het zich nu laat aanzien is een rode golf zelfs waarschijnlijker dan een blauwe. Dat kunnen de Republikeinen wel gebruiken: hun meerderheid in de Senaat is maar één zetel, in het Huis van Afgevaardigden is zij ruimer maar geenszins gegarandeerd. De voortdurend campagne-voerende president is daarom een godsgeschenk voor de Republikeinse Partij – iets wat nog wel eens wordt onderschat. Maar duidelijk is dat Trump beseft dat Midterms nog wel eens door de kiezers worden aangegrepen om meer evenwicht te brengen tussen president en volksvertegenwoordiging. Maar de keiharde Democratische oppositie tot nog toe lijkt de kiezers het idee te geven dat de president wel een steuntje extra kan gebruiken – zo werken de media tegen hun eigen agenda in.

in Montana dunde Trump alvast het veld van toekomstige uitdagers voor USA2020 ietwat uit. Een geliefd doelwit is de Democratische senator en ultra-liberal Elizabeth Warren, ook wel bekend door Trump’s dodelijke kwalificatie ‘Pocahontas’. Neem rustig de tijd voor dit filmpje. Het geeft een goede illustratie van mijn betoog hierboven:

Duur: 2:35
Publicatie 6 juli

Het verhaal zelf laat al zien dat Trump geen moment serieus denkt dat Pocahontas enige kans maakt. Maar het is een prachtige metafoor voor de leugens en onbetrouwbaarheid van de Democratische Partij. Naarmate we augustus naderen kunnen we verwachten de president vaker te zien opduiken in districten die zouden kunnen kantelen naar de Republikeinse Partij. Zeker nu er eerder een rode golf dan een blauwe golf wordt verwacht, is er een grote kans te oogsten. Het grootste deel van de Senaatszetels die moeten worden verdedigd kwam indertijd bij de Democraten binnen op de slippen van diens verkiezingsoverwinning in 2012. Veel bezetters daarvan zijn politiek of electoraal kwetsbaar. Als de Republikeinen er een aantal van kunnen veroveren zal de president een stuk rustiger zitten. De Democraten hebben hun campagne voor impeachment nog niet opgegeven.

Trump maakt daar gebruik van door zijn aanhangers naar de stembus te jagen. Of de Democraten in staat zijn de hunne te mobiliseren is een ernstige vraag. Vandaag zag ik dat men verwacht dat de aanhang onder de Afro-Amerikanen voor de Democratische Partij wordt verwacht dramatisch af te nemen de komende jaren. Als dat klopt is een ware aardverschuiving in Washington heel wel mogelijk.