De westerse MSM maken zich vaak druk om het Midden Oosten, maar het enthousiasme neemt zienderogen af, omdat niet gebeurt wat wij wensen.

Het enthousiasme van de Europese en Amerikaanse verslaggevers voor de gebeurtenissen in Syrië en de buurlanden neemt zienderogen af. Alle bombardementen van de NAVO en alle wapens die Engeland en Frankrijk de laatste jaren in het land gepompt hebben, hebben tot nu toe niet het resultaat gehad dat een Londense oogarts vervangen kon worden door een democratischer of alleen maar een meer competente machthebber.

In Egypte is intussen duidelijk dat het leger de teugels stevig in handen houdt en dat de hele opstand alleen maar werd toegelaten om een opvolgingskwestie te regelen. Moebarak was te oud en het leger wilde geen dynastieke opvolger, maar liever een competente. Intussen is wel de hele Arabische wereld in disarray. In Syrië zijn de Alawieten en andere minderheden bang voor een meerderheidsregering van Soennieten en terecht, denk ik. Te verwachten is dat, behoudens een buitenlandse inmenging die niemand wil, Assad aan het bewind zal blijven. Dat lijkt een kwestie van puur lijfsbehoud voor hem zelf en voor een belangrijke minderheid van de Syrische bevolking. Er is geen rechtsstaat in Syrië net zo min als in een van de andere Arabische landen en dat is nu eenmaal een noodzakelijke voorwaarde voor een levensvatbare democratie.

Een van de destabiliserende factoren is de enorme hoeveelheid wapens die de laatste tijd in privé handen is terecht gekomen. Alleen al in Gaza is sinds het wegvallen van de controle het aantal wapens dat binnen is gesmokkeld groot genoeg voor een fikse oorlog. Het lijkt erop dat een aantal subgroepen van Hamas bezig is die oorlog uit te lokken.

Op het nieuws kon U horen dat Israël een wapenstilstand had geschonden, maar dat bericht berustte op een misverstand. Israël heeft helemaal geen overeenkomst met Hamas gesloten maar alleen verklaard dat als Hamas de vijandelijkheden staakt zij dat ook zal doen. Het is nu wel duidelijk dat de NATO en Engeland en Frankrijk zich beter niet met de Arabische landen hadden kunnen bemoeien. Niet omdat de huidige regimes een zegen zijn voor de mensheid of voor de Arabieren zelf, integendeel, maar omdat ingrijpen alleen van kwaad tot erger leidt. Democratie in Arabië is een illusie en met chaos is niemand gebaat. Kies dus voor het minste kwaad en doe niets, of liever steun Israël, het enige fatsoenlijke land in de regio.

---

Dit artikel over het Midden Oosten verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp.