Ego, collectief systeemdenken en digitalisering: micromanagement is een recept voor een onmenselijke samenleving.

“Digitalisering verandert de economie en samenleving in snel tempo. Dit biedt kansen. Denk aan het gemak van online winkelen, internetbankieren en elektronisch belastingaangifte doen. In de toekomst hebben digitale technologieën steeds meer invloed op de manier van werken en leven. Het kabinet wil dat Nederland vooroploopt in deze ontwikkeling en er optimaal van profiteert”,

valt te lezen op de website van de Rijksoverheid.

Hoog tijd dan ook om te kijken hoe het ons leven zal beïnvloeden en er naast kansen ook bedreigingen zijn. Welke prijs betalen wij als individu en samenleving onder het mom van ‘online winkelen’?

Digitalisering als nieuwste heilige graal
In 2018 behoorde Nederland volgens de Digital Economy and Society Index (DESI) al tot de EU-koplopers op het gebied van ICT en digitalisering. Toen de coronapandemie werd uitgeroepen leek het alsof bedrijven en overheid alles en iedereen wat los en vast zat wilden digitaliseren. Alsof ze de heilige graal tot het ‘eeuwige leven’ hadden gevonden. Cybersecurity leek overschat, want een gemeenschappelijke virale vijand diende digitaal bestreden te worden. Waar hadden we dit utopisch denken eerder gezien?

Eind vorige eeuw ging het World Wide Web viraal. Het zou de productie verhogen en ons werk lichter maken. Nu meer dan dertig jaar later, nadat de eerste website online ging, is veel kantoorwerk verworden tot hersendodend lopendebandwerk van e-mailverkeer. Na- en doordenken is er veelal niet meer bij, want regels en procedures zijn leidend, evenals de carrière van de spreadsheetmanager, en wie dit ter discussie stelt wordt genegeerd onder het mom ‘dat deden wij altijd al zo’ of in het uiterste geval weggepest en/of ontslagen.

Het verklaart mogelijk deels de volgzaamheid waarmee wet- en regelgeving die mensenrechten schendt, zonder al te veel gemor ook in Nederland erdoorheen wordt gedrukt. Wat zouden de feministen van het eerste uur denken als ze dit zagen? Hun (klein)dochters gereduceerd tot volgzame kwezels, waarvan de meesten alsnog thuisgekomen achter het aanrecht verdwijnen waar ze geconfronteerd worden met hun ontheemde kinderen, die het merendeel van de tijd het zelf mogen uitzoeken, omdat beide ouders nu financieel van elkaar afhankelijk zijn gemaakt.

Academische destructie
Het meest merkwaardige is dat het destructieve collectieve ‘regel’ denken op kantoor vooral lijkt te worden beoefend en verdedigd door academici. Nadenken, analyseren, bevragen, creatief en innovatief denken lijkt door een grote groep academici ingeruild voor ideologie, pseudo-wetenschap en (fundamentalistisch) activisme. Een levensgevaarlijke realiteit, gezien velen van hen aan de knoppen draaien aan universiteiten, bij bedrijven, NGO’s en de overheid, maar niet voor rede vatbaar lijken. Ze tonen weinig blijk van inzicht in de realiteit waarin de meeste mensen leven, alsook menen ‘de slimsten’ te zijn, maar zijn ze dat ooit geweest?

In het huidige onderwijssysteem worden de meest intelligente kinderen al vanaf groep 1 achtergesteld op basis van het (CITO-)testsysteem. Reproductie wordt beloond en daarmee onnadenkend systemen en procedures volgen. Analytisch denken en creativiteit worden ontmoedigd. Ondertussen hebben wij dankzij het ophemelende hokje ‘hoogopgeleid’ en pejoratieve hokje ‘laagopgeleid’, onszelf laten geloven dat de eerste groep per definitie intelligent is en de tweede dom. De werkelijkheid is weerbarstiger.

Terwijl het voor een significant deel van de hoogbegaafde kinderen de vraag is of ze ooit zelfs een middelbaar diploma zullen behalen, omdat hun analytische denkvermogen en creativiteit worden afgestraft, worden ‘hoge functies’ bekleed door ‘hoogopgeleiden’ die niet per definitie intelligent zijn, maar dat wel van zichzelf denken en niet vrijwillig hun felbegeerde baantje met comfortabel salaris achter zich zullen laten. Ook niet als ze zelf merken ongeschikt te zijn voor hun functie en onnodig veel schade berokkenen aan anderen en/of de samenleving. Zij die dit disfunctioneren benoemen, worden eerder de laan uitgestuurd.

‘Managen’ over leven en dood
De huidige samenleving waarin men bedacht heeft dat alles gedigitaliseerd dient te worden en wij in de toekomst vergaand gebruik willen maken van artificiële intelligentie (AI), vraagt om mensen op strategische functies die de mondiale complexiteit kunnen overzien, geopolitiek bewust zijn, in staat zijn het beste uit mensen te halen en de maturiteit bezitten om op verantwoorde ethische wijze en met inzicht om te gaan met vergaande digitalisering van de samenleving en het gebruik van AI.  De vierde industriële revolutie van robots, AI, ‘internet of things‘ en ‘internet of bodies’, die op dit moment over de wereld wordt uitgerold, zorgt ervoor dat zij die een strategische functie bekleden meer dan ooit zullen gaan over het leven en de dood van de mensen die zij ‘managen’, alsook leven en dood van de mensen die daarbuiten alsnog indirect onder hun invloedssfeer vallen.

Wens van totale digitalisering
Mensen waar ook ter wereld zullen op nog grotere schaal aan micromanagement onderworpen worden, met Nederland als een van de koplopers voor hoe dit mondiaal zal uitpakken. Om levens van mensen te digitaliseren moet je ze reduceren tot meetbare parameters, waarbij je per persoon een gigantische foutmarge accepteert. In een wereld waarin de ‘wens van totale digitalisering’ groter is dan de ‘wens om digitalisering te gebruiken tot nut van de mens en zijn leefmilieu’, is het systeem boven de mens leidend.

Daarvoor worden wij allen dwangmatig geschikt naar het beoogde systeem. Het huidige aantal mensen met psychische klachten zal nog niets blijken te zijn bij het ‘gestoorde toekomstbeeld’ waarin het u onmogelijk wordt gemaakt psychisch en daarmee ook lichamelijk gezond te blijven. Dit gitzwarte toekomstbeeld wordt versterkt doordat wij mensheid nog onvoldoende geëvolueerd zijn om ‘zuiver’ te functioneren in een digitale samenleving. Op social media laten wij duidelijk blijken dat ons ‘eigen gelijk’ en onze emoties leidend zijn. Behoede u van dergelijke ‘emo-manager’ in de digitale wereld waarop wij afstevenen.

Labels, modellen en meetbare parameters
Wie denkt dat het niet zo’n vaart zal lopen, kan beter nog een keer om zich heen kijken. Kinderen worden in het onderwijs al jaren gereduceerd tot meetbare parameters, waarbij aan de hand daarvan hun ontwikkeling wordt bijgehouden in een leerlingvolgsysteem. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat steeds meer kinderen ‘labels’ krijgen om hun recht te behouden deel te mogen nemen aan de samenleving.

Ook in de zorg zullen patiënten steeds meer gereduceerd worden tot parameters, wat ertoe kan leiden dat het systeem verklaart dat de patiënt kerngezond is, terwijl hij allang is overleden. Simpelweg omdat bepaalde parameters niet worden gemeten, alsook de algehele gezondheidstoestand van die patiënt niet meer wordt bestudeerd noch geanalyseerd. In naam van de bestrijding van corona werden wij ook allen gedwongen tot een one-size-fits-all medische behandeling: prikken of stikken. Wij kennen allen nog de beelden van ouders die hun kinderen buiten afdroogden na zwemles.

In naam van milieu en klimaat zit de Nederlandse samenleving op slot, dankzij overgesimplificeerde modellering van de werkelijkheid. Modellen steunen slechts op geselecteerde parameters waarvan gemeend wordt dat deze de realiteit representeren. Op basis van de toename van slechts één stof (stikstof of koolstofdioxide), wordt beweerd dat wij kunnen stellen dat de biodiversiteit in gevaar is. En deze absurditeit gaat er bij veel mensen in als zoete koek. Te veel woorden in media en politiek worden verspild hieraan en belastinggeld verkwist, zelfs als dat leidt tot armoede voor steeds meer mensen in Nederland.

Digitalisering, monetair beleidsinstrument
En toch zal de digitalisering voortschrijden. Ook al is kunstmatige ‘intelligentie’ slechts een ‘mindfuck’, omdat geldt ‘bullshit in, bullshit out’ en ‘bias in, bias out’. Wij kunnen er honderd procent zeker van zijn dat er vooral ‘bullshit’ en ‘bias’ ingestopt zal worden, omdat de huidige mens zo ‘immatuur’ en ‘gekleurd’ is als wat en het maar de vraag is of wij ooit als collectief intelligent genoeg worden om zoveel mogelijk ‘bullshit’ en ‘bias’ te voorkomen.

Helaas lijken wij geregeerd te worden door mensen met een God complex. Velen aan de top missen realiteitszin en reflectievermogen, alsook de bereidheid er toe en vinden ‘gezichtsverlies’ ondraaglijk. Dan is digitalisering bijvoorbeeld een mooi beleidsinstrument om het failliete mondiale monetaire systeem te resetten met behoud van de machtsverhoudingen in de wereld. Bedrijven en organisaties maken zich dankzij totale digitalisering van hun bedrijfsvoering compleet afhankelijk van hackers… en overheden, zodat afschakelen van de economie kinderspel wordt als dat monetair nodig mocht blijken.

Daarnaast kan met de invoering van een Central Bank Digital Currency (CBDC) geld gereduceerd worden tot ‘tegoedbon’. Dat heeft als voordeel dat je kan programmeren waaraan mensen het mogen besteden, alsook de geldigheidsduur ervan. Zo kan je elk risico dat CBDC (en daarmee het monetair systeem) dreigt te ondermijnen ‘managen’. Gekoppeld aan de aankomende Europese digitale identiteit, kun je met behulp van ‘social credits’ onder het mom van ‘klimaat’ mensen belonen of straffen. ‘Klimaat’, slechts een overredingsfactor die vol inspeelt op het gevoel van mensen, zodat ze onbewust meegaan in een voor mens en milieu destructief systeem. Feitelijk gaat het slechts om het overeind houden van het ‘monetaire klimaat’ en dus niet om het stimuleren van gedrag dat bijdraagt aan onze gezondheid, ons levensgeluk, de samenleving, het milieu noch het klimaat. ‘Voor de toekomstige generaties’ is eerder ‘voor het toekomstige GDP’! Is het dan ook niet erg naïef te denken dat degenen die aan de knoppen van het monetair systeem draaien plots groenere ambities hadden gekregen dan degenen die ze al decennia uitmaken voor ‘geitenwollensok’?

Is dat de prijs die u betalen wilt voor zogenaamd ‘online winkelen’? Als iedereen zijn potentie zou inzetten en daardoor kiest voor zijn levensgeluk alsook het beste van zichzelf bijdragen aan de samenleving, zou dat niet het mooiste cadeau zijn ‘voor de toekomstige generaties’? Beeld u in hoe anders de samenleving dan zou zijn. Want ook u bent zelf medeverantwoordelijk voor hoe de samenleving er op dit moment voorstaat.

---

Dit artikel verscheen eerder op de Groningerkrant.nl

Meer artikelen van Vicki Van Lommel vindt u hier.

U kunt Vicki Van Lommel financieel steunen via Free People Media.