Het messenverbod is iets waarover door de overheid ongetwijfeld goed is nagedacht, maar dat ontdoet het niet van haar schizofrene kanten.

Want de tekst waarmee de NOS het gisteren aankondigde lijkt eenduidig genoeg, maar is dat nu niet juist het probleem?

Het kabinet werkt aan een wet om de verkoop van messen aan minderjarigen, in winkels en online, te verbieden. Ook het voor handen hebben van een mes of steekwapen wordt voor minderjarigen nog duidelijker verboden.

En als de volgende reeks gewelddadigheden wordt uitgevochten met hamers, worden die dan ook verboden voor minderjarigen?

Als ik het goed begrijp moet je nu ook je rijbewijs ter leeftijdsidentificatie tonen als je een mes wilt kopen. Thuis moet het messenblok achter slot en grendel. Begin dit jaar schreef ik er in een langer betoog over:

Kortom, dit valt niet te handhaven.

Dat gaat met dit messenverbod dan ook niet lukken. Het is op zijn best goed bedoeld, maar het mist het beoogde doel aan alle kanten. Moet ik ook mijn identificatie tonen als ik een oud familiemes vervangen wil, dat na 70 jaar versleten is? Dat zou de consequentie moeten zijn. Of het al dan niet gebeurt doet er weinig toe. De volgende stap zal zijn dat nessen bezit geregistreerd wordt? Ik heb er nog een slordige 15 liggen – restanten van professioneel gebruik. Zou ik die moeten melden? Het aantal vrijwillig verminderen?? Het aantal als wapen bruikbare messen in ervaren handen hier in huis zal ongeveer 30 à 40 zijn, Stanleymessen inbegrepen. Tellen ga ik ze echt niet. Waar stopt deze waanzin???

Ik lees bij de NOS:

Vorige week vroeg ruim 70 procent van de burgemeesters al om een verbod.

Ook al zo’n non-argument. Burgemeesters kunnen zoveel willen. Dat verandert niets aan het criminaliseren van het bezit van een stuk gereedschap. En wie moeten er toezicht op houden? De winkeliers die die dingen verkopen.

Nu is het nog zo dat de verkoop van gebruiksmessen, zoals keukenmessen, is toegestaan aan jongeren onder de 18. De laatste tijd hebben veel winkels, zoals Ikea, Action en Xenos, al besloten dat ze geen messen meer verkopen aan jongeren. Het kabinet wil dat verder stimuleren, maar werkt dus ook aan een wetswijziging om een verbod mogelijk te maken. Internetwinkels moeten eerst, bijvoorbeeld via KopieID, vaststellen dat iemand meerderjarig is en dus een mes mag aanschaffen.

Nu komen we bij de kern van het probleem. Wie zouden er voor moeten zorgen dat de jeugd geen messen meer meedraagt? Dat zijn niet de winkeliers, zelfs niet de scholen. Het zijn de ouders. Dat het kabinet zulke omwegen neemt om te voorkomen dat het ouders op hun wettelijke taken zou moeten aanspreken laat zien waar weer de kneep zit: dan moet men allochtonen gaan uitleggen dat het neersteken van andere mensen in ons land als cultureel onwenselijk wordt gezien. Dat zou de discussie maar onwerkbaar maken, want zeker is dat links Nederland zich dan plotseling op haar achterste .hoeven zal verheffen om te strijden voor de rechten van allochtone ouders om hun kroost maar te keer te laten gaan.

Om dat allemaal te vermijden gaat het kabinet nu af op een verbod van het werktuig, in plaats van de gebruikers – en de voor hen verantwoordelijken!!! – om het gebruik tegen andere mensen te voorkomen. Zo ongeveer het meest voorkomende werktuig in Nederland. Dat is bedroevend, want totaal niet te handhaven. Of gaan we naar tonelen dat het doodsteken van een klasgenoot wordt bestraft met drie maanden voorwaardelijke jeugddetentie met aftrek, en het bezit van het moordwapen goed zal zijn voor minimaal vijf jaar TBS? Een moordwapen waarvan er een paar honderd miljoen beschikbaar zijn in Nederland? De ministers komen met slappe praatjes die om de zaak heen draaien:

Het dragen van messen, ook keukenmessen, is voor minderjarigen nu al in de meeste gevallen verboden, maar de wet daarover is niet erg duidelijk. Dat maakt het voor handhavers niet gemakkelijk om in te grijpen. Daarom wil het kabinet de wet verduidelijken en aanscherpen. Daardoor kan de politie sneller ingrijpen als een jongere over straat loopt met een mes of ander voorwerp dat gebruikt kan worden als steekwapen. Onder sommige omstandigheden kan zelfs een schroevendraaier een verboden bezit zijn, benadrukken de ministers.

Er is een geval bekend van iemand die met een kruisboog en een balpen een ander doodde – in hoger beroep werd moord als onbewijsbaar benoemd. Komen balpennen (en dus ook gepunte potloden) ook op de lijst van eventueel gevaarlijke wapens? Het is geen wonder dat t de wet niet duidelijk is – de wet gaat uit van de ratio van mensen. Èn het besef dat een ander doodsteken geen panacee voor gekwetste gevoelens is.

Het is deze ratio waaraan het schort, en van de weeromstuit zijn steeds meer mensen wapens gaan dragen. Hoewel iedereen die een kind van 12  met een groot keukenmes ziet zeulen en er niets van zegt van mij eveneens mag worden opgesloten.

De regering ziet wel een paar beren op de weg:

De plannen vereisen nog wel wat doordenken, schrijven de ministers aan de Tweede Kamer. Jongeren moeten vanwege hun opleiding of werk soms toch een bepaald mes aanschaffen of bij zich hebben.

Maar dat zijn teddyberen vergeleken met de vraar het echte probleem zit:

Niet een messenverbod, maar gebruiksverbod!!

Dat de ministers niet eens het lef hebben de Tweede Kamer onder de neus te wrijven dat men dom zeikt, is kenmerkend voor onze politieke cultuur van incompetente Kamerleden die maar wat roepen, zonder ooit de punt van een mes van dichterbij te hebben hoeven bekijken dan in een IKEA-vitrine.

Maar op ;één punt vertonen deze Kamerleden hetzelfde gebrek aan verantwoordelijkheid als de messentrekkers: beiden denken dat een wapen hebben betekent dat je het ook gebruiken moet. En het enige dat een Kamerlid kan doen is tegen ministers aan zeiken. Het gaat hen dan ook niet om het oplossen van dit probleem, maar om in de krant te komen.

Een andere verklaring voor de domheid die hierover wordt geëtaleerd is er niet. Maar het minsterie hoopt weer voor minstens anderhalf jaar te kunnen verwijzen naar de campagne die nu wordt gestart met de mededeling dat men bezig is.

Het actieplan dat vandaag gepresenteerd is, is tot stand gekomen na overleg met onder meer burgemeesters, scholen, het OM en de politie. Er staan verschillende maatregelen in, zowel preventief als repressief. Binnen twee jaar moeten alle plannen uitgevoerd worden.

Over de vraag hoe dat nu allemaal zo heeft kunnen komen hoor je niemand. Dàt wil men niet weten.

---

Meer over het messenverbod vindt u hier.