Zoals u wellicht weet probeert men ons sinds jaar en dag aan te praten dat menselijk handelen de loop der dingen verstoort. Nu is er bewijs.

Eindelijk, hoor je stilletjes de gelovigen in de klimaathoax verzuchten. Wat het ook is, het is bewijs. Jaha, zoiets. Maar ook niet helemaal:

De wereld leek even tot stilstand te komen tijdens de lockdown: minder vrachtwagens op de snelweg, de zware industrie draaide op lage toeren en vliegtuigen stonden geparkeerd op de landingsbaan. En daardoor was de bodem onder onze voeten een paar maanden veel rustiger dan normaal. Dat weten we dankzij een internationaal onderzoek naar trillingen in de aardbodem in het afgelopen halfjaar.

Het is het verhaal waarvan Winnetou en zijn maatjes al van op de hoogte waren. Oor tegen de grond, en je hoort ze komen. Of niet:

De ‘rust’ in de aardbodem begon in China, was vervolgens waar te nemen in Italië en verspreidde zich daarna over de hele wereld. Met meer dan 300 meetstations zag een onderzoeksteam dat de zogenaamde ‘seismische ruis’ met de helft afnam, is te lezen in het tijdschrift Science. Sinds het begin van de metingen is zo’n langdurige afname niet eerder voorgekomen.

Er klinkt verbazing door in het verslag

Door de lockdown was er nu een stuk minder ‘achtergrondruis’, legt KNMI-onderzoeker Bernard Dost uit, die zelf niet meewerkte aan het onderzoek. “Die achtergrondruis bestaat uit verschillende componenten”, zegt hij. “Je hebt bijvoorbeeld de zee, die veroorzaakt een beetje ruis in de meting. En als het hard waait op een plek met veel bomen, zie je dat ook terug.”
Menselijke activiteit veroorzaakt veel meer trillingen, zeker overdag en in stedelijk gebied. “Denk bijvoorbeeld aan verkeer, machines, industrie en windmolens”, zegt Dost. “Dankzij dit onderzoek weten we nu dat die ruis wereldwijd tijdens corona is gedaald. Op de ene plek meer dan de ander, maar gemiddeld zo’n 50 procent. In New York was er bijvoorbeeld een afname van 10 procent, maar in Sri Lanka stond de sensor in een druk centrum, daar was ruim de helft minder achtergrondruis.”

Waarom die verbazing? De mijne betrof de eerlijkheid over de ellende die windmolens geven:

Het onderzoek is nu dus vooral handig voor metingen in stedelijke gebieden, omdat daar de meeste achtergrondruis optreedt. Dost noemt een windmolen als voorbeeld. “Je weet op welke afstand van je meetstation die staat. De windmolen geeft zelf een al een trilling. Als de trillingen van het verkeer en de industrie afnemen, kun je het effect van de windmolen beter zien. Dat compenseer je in je seismogram, en dan ben je een stukje ruis kwijt.”

Willen de eerste mensen die hiervan last gaan krijgen zich binnenkort bij hun WAO-arts melden onder vermelding van “Don Quichotte”? Want tegen dat die tijd voor uw menselijk handelen heeft is de achtergrondruis ongetwijfeld weer in vol bedrijf.