De nasleep van het Amerikaanse debat tussen Clinton en Trump geeft veel reden tot bespiegelingen over de MSM. Want niet wat in het debat gebeurde was opmerkelijk of een interessante analyse waard, maar het circus er na en er om heen.

De afgelopen dagen is kristalhelder geworden dat de MSM bestaat uit een kudde papegaaien die naijverig kijken wat op de stok naast hen gebeurt om dat vervolgens vlijtig te kopiëren. Hoewel dat helaas al niet nieuwswaardig meer is. Maar ook het besef van wat de taak van de media is, lijkt men compleet uit het oog te hebben verloren. En dàt vind ik wel een analyse waard.

De inschatting van afgelopen jaar, dat binnen de media Donald Trump als een veel groter gevaar voor de toekomst van Amerika wordt beschouwd dan de vrouw die werkelijk alle regels aan haar laars lapte in haar drang om als eerste vrouw president van de USA te worden is intussen wel genoegzaam bewezen. Clintons ambitie lijkt in ieder geval minder te maken te hebben met wat ze in die positie bereiken wil dan met de drang an sich haar te bereiken. Maar verder is dat voor dit stuk irrelevant.

De manier waarop het onderwerp door media wordt aangepakt is wat me desondanks soms echt verbijstert, maar het kan dat ik te idealistisch over de rol van de pers denk – dat zal wel een fout in mijn opvoeding zijn. Neem nu de analyses direct na het debat: de experts die niet rechtstreeks door de Republikeinen worden betaald wezen vrijwel unaniem Clinton aan als winnaar.

OK.

Wat ik even vragen wilde: voor wie worden dergelijke debatten eigenlijk gehouden? Ouderwets misschien, maar mijn idee is dat het het electoraat een kans biedt de kandidaten aan het werk te zien. De peilingen na afloop zijn bedoeld om te kijken hoe dat optreden door de bevolking werd beoordeeld. NIET, om een stel over het paard getilde journalistieke eikels de kans te geven zichzelf op te blazen tot ongekende omvang teneinde iedereen uit te leggen wat zij – de kijkers, het electoraat – er van hadden gevonden. Het resultaat van wat die kijkers er van vonden was dan ook vernietigend. Het overgrote deel van de Amerikaanse polls die direct na afloop werden gehouden gaven Donald Trump een straatlengte voorsprong op zijn opponente.

Heeft dat electoraat wel hetzelfde debat gezien? Dat zal onze (en de Amerikaanse) MSM worst zijn. Wat zij er van vinden is kennelijk belangrijker om over te berichten (vandaag nog in Metro) of over door te zwetsen (gisteravond in Pauw) dan wat de Amerikaanse kiezer er van had meegekregen. 80 miljoen mensen hadden er naar gekeken, honderdduizenden hadden in internetpolls hun mening gegeven, maar alleen die enkele poll van CNN – met 521 mensen en een door henzelf erkend scheve politieke verhouding tussen de deelnemers – wordt geciteerd. Waarom? Omdat er niets anders is dat de ‘experts’ goed uitkomt.

Gisteren heb ik wat Amerikaanse media gecheckt waar ik niet dagelijks kom, en overal kon je hetzelfde constateren: polls die Trump aanwezen als winnaar van het debat met een voorsprong van tussen de 5 en 25 procentpunten, met daarnaast geschreven commentaren van ‘deskundige’ journalisten, die uitlegden waarom Trump verloren had. Maar om mijn punt nogmaals te benadrukken: bepalen wie de winnaar is doen de kiezers die keken. Daar is helemaal geen expert voor nodig. Experts zijn franje, die hun nut kunnen bewijzen als de kijkers zelf geen idee hebben. Maar net als bij verkiezingen is het de mening van het electoraat dat telt.

Dàt besef ontbreekt bij de moderne journalist volkomen.

Het is lang geleden dat ik een mooier voorbeeld heb gezien van journalisten die geen besef van hun plek en rol hebben. Maar wat is het deprimerend.