Uit de losse pols heb ik me wel eens afgevraagd hoe lang die eeuwige lukrake boutades over Donald Trump in de Amerikaanse MSM nog door zouden kunnen gaan. Na ruim een half jaar presidentschap voor Trump lijkt er nu toch een eerste mediaomslag in aantocht.

Curieus genoeg pikte ik dit op uit Villamedia, de site waar schrijvend Nederland de roddels en positiewisselingen uit het eigen vak haalt. En zoals dan onvermijdelijk is: Villamedia is niet zelden nog roomser dan de pausen die zij bedient; er verscheen vandaag een artikeltje over een conflict tussen de hoofdredacteur van de Washington Post en een deel van zijn schrijvende staf. Niets te vroeg, en misschien zelfs wel te laat, want dat een hoofdredactie zich eens achter de oren krabt als haar redacteuren volkomen losgeslagen kruistochten voeren is geeft aan dat bepaalde ontwikkelingen al verder gevorderd zijn dan verstandig is. De formulering is dan ook omineus:

Bij The Wall Street Journal (WSJ) liggen hoofdredacteur Gerard Baker en leden van zijn staf overhoop om berichtgeving rondom de Amerikaanse president Donald Trump. Volgens Baker zijn verslaggevers regelmatig te opiniërend in hun nieuwsberichten. Aan de andere kant vindt een deel van de redacteuren juist dat de krant Trump niet hard genoeg aanpakt.
Dat meldt The New York Times, mede op basis van een mail die Baker aan zijn personeel stuurde.

Dat dit juist door de Brothers in crime van de NYT wordt gemeld is een teken aan de wand: binnen de WaPo woedt een burgeroorlog in het klein, en de NYT-journalisten die hetzelfde doen zien een koersverandering binnen de WaPo met angst en beven aan.

Het bijzondere van de huidige situatie binnen de Amerikaanse MSM is dat het journaille min of meer één lijn trekt: met zijn allen tegen Trump. Dat is een andere dan de situatie in de jaren tachtig in Nederland was, waar de NRC bedaagd rechts was en de mening van linkse Volkskrantredacteuren hun artikelen uitspoot als je de krant opensloeg. Dat beide kranten sindsdien op een convergerende koers bewogen heeft er toe geleid dat de Volkskrant niet speciaal rechtser is geworden dan het NRC, maar als geheel wel degelijk een betere en meer diverse krant werd.

“Sorry, this is commentary dressed up as news reporting”, stuurde de hoofdredacteur woensdagmorgen aan een groep verslaggevers, als reactie op een conceptversie van een artikel over een Trump-bijeenkomst. Baker: “Could we please just stick to reporting what he said rather than packaging it in exegesis and selective criticism?”

De Amerikaanse hoofdredacteur in kwestie lijkt het er desalniettemin maar moeilijk mee te hebben zijn redactie te laten doen wat hun werk feitelijk is: het nieuws verslaan zoals het is.

Baker kreeg in februari al opmerkingen van zijn redactie over de in hun ogen matige aanpak van Trump. Zij verweten de hoofdredacteur toen te soft te zijn. Baker ontkende dat en stelde dat juist andere kranten hun objectiviteit rondom de president hebben laten varen. Hij moedigde redactieleden die niet blij zijn met de manier van verslaggeving bij de bijeenkomst aan ergens anders een baan te gaan zoeken.

Het geeft hoop dat er mensen zijn die nog steeds beseffen dat de media geen hobbykanaal zijn om hun media op een argeloos publiek los te laten. Het zal loslopende journalisten (in vaste dienst) ongetwijfeld een zorg zijn, maar dat hoofdredacties met zorg kijken naar hun geloofwaardigheid als medium is onvermijdelijk. Ze hebben op dat valk de afgelopen tien jaar niet alleen stevig ingeboet, maar de concurrentie van veel internetmedia laat zien dat de MSM hun positie als spin in het web van de nieuwsduiding al hebben verloren. Niet vreemd dat men die afkalving een halt wil toe roepen. en de beste koers is dan altijd nog eerst te werken aan de eigen geloofwaardigheid en objectiviteit. Wat dat betreft heeft de geschiedenis van de Volkskrant sinds eind jaren tachtig veel MSM een les te leren.