Staatsbezoeken zijn immer een prima moment voor propaganda. Maar dat dat twee kanten op kan gaan, maakt Marokko mee nu de Franse president Hollande op het punt staat een paar dagen langs te komen.

Hollande gaat twee dagen naar Marokko, maar nu reeds komen allerhande belangenverenigingen met feiten aandragen over wat er mis is met het Noord-Afrikaanse koninkrijk. En dat is best een boel. Marokko is nog steeds bezig met een guerilla-oorlog tegen Polisario in de Westelijke Sahara. Veel horen we daar niet over, want de Marokkanen hebben dwars door: de woestijn een enorme zandwal aangelegd, en blijven daar achter. Wie er overheen wil moet zich melden bij een doorgang, of: pangpang, maar dan niet op de D66-manier. Ondertussen plundert Marokko de natuurlijke hulpbronnen van het land – voornamelijk fosfaat.

Ook omdat er weinig te melden valt, komt Western Sahara Resource Watch nu met de beschuldiging dat in Marokko EU-subsidies achterover zijn gedrukt die waren bestemd voor de bestrijding van het gebruik van drijfnetten. Dat kun je nauwelijks nieuwswaardig noemen, al lijkt het mede ingegeven door de gedachte dat het enige dat de EU wakker zou kunnen maken, iets met het milieu en de verduistering van hulpgelden is. Heerlijk, die naïviteit over de EU, dat zie en lees je niet veel meer.

Heel wat serieuzer berichtgeving komt van Reporters without borders. Deze organisatie snijdt de gebrekkige persvrijheid in het land aan, en komt met een serie duidelijke voorbeelden. Gaat dat helpen? Evenmin, vrees ik. Hoogstens kun je verwachten dat de meereizende EU-ambtenaren verlekkerd komen bekijken wat de Marokkaanse koning wel mag doen, en de EU (nog) niet.

Weinig kans op vooruitgang dus, al is Marokko niet ongevoelig voor wat cosmetische veranderingen.

Kunnen Willem-Alexander en Maxima daar niet eens op bezoek gaan? Wat meer kritische kanttekeningen kunnen helemaal geen kwaad, als je even snel over de genoemde sites surft.