Het is geen pretje om Marokkaan te zijn in Nederland. Er is altijd wel weer een van onze hypes aan de gang waardoor de Marokkanen worden gezien als superallochtonen en de schuld krijgen van alles wat er verkeerd loopt in Nederland.De meerderheid van gewone Marokkanen moet het daar moeilijk mee hebben.

Dit lijkt een reactie te zijn op eerdere en even onzalige pogingen om de ogen te sluiten voor alles wat allochtonen misdeden. Een voorbeeld van dat merkwaardige psychische blindemansspel gaven indertijd mensen als Gerard Hamer en Eveline Groenendaal, twee advocaten in de doodslag op het Maria Heinekenplein in Amsterdam. Ik citeer uit het rechtbankverslag:

“Het is te bizar voor woorden dat zelfs de burgemeester de Marokkaanse jongens ten onrechte zo in een hoek heeft gezet. En dat terwijl hoofdofficier Leo de Wit en Cohen, de burgemeester, heel snel hadden kunnen weten dat belangrijke verdachten geen Marokkanen waren. Maar ja, zoals zo vaak hadden de Marokkanen het weer eens gedaan.”

Wat was het geval? Van de negen jongens die van de gezamenlijk gepleegde doodslag werden verdacht blijken er twee een niet Marokkaanse achtergrond te hebben. Een kwam uit het buurland Tunesië en de ander uit het Afrikaanse land Ghana. De zeven ander verdachten waren wel Marokkaan.

Acht Arabieren en een Ghanees, dat helpt niet echt om vooroordelen uit de weg te ruimen. Ieder normaal mens denkt dan toch, nou dat zijn dus in elk geval zeven Marokkanen dus wat bedoelen ze met “Marokkaanse jongens ten onrechte in een hoek gezet”?

Hamer en Groenendaal zijn advocaten en mogen in het belang van hun cliënten meer zeggen dan normale mensen, maar daar gaat het hier niet om. Is dit nu werkelijk het belang van hun cliënten en van de etnische groep waaruit die afkomstig zijn? Er is toch niemand die beweert dat alle Marokkanen crimineel zijn of dat criminaliteit het monopolie van Marokkanen is? Ook mensen die geen slachtoffer zijn van de lichte hysterie, die Nederland in zijn greep heeft zodra het onderwerp aan de orde komt, weten wel dat Marokkanen bovengemiddeld bij roof en geweldscriminaliteit zijn betrokken. Daar ligt niet eens het grootste probleem dat we met Marokkanen hebben.

Een tijdlang waren het de Surinamers die als groep in de criminele hoek zaten en dat lijkt nu al veel minder te zijn dan een generatie geleden. We mogen daarom misschien hopen dat andere immigranten een soortgelijke ontwikkeling doormaken. Wat wel een echt probleem is, is dat de verantwoordelijken in de Marokkaanse gemeenschap er weinig tot niets aan doen, maar er de voorkeur aan lijken geven om zich over discriminatie te beklagen. De Surinaamse gemeenschap heeft nooit een geheim gemaakt van haar eigen bezwaren tegen de probleemjongeren, maar de imams hoor je nooit over criminaliteit in eigen kring. Als het gaat om geweld tegen homo’s of joden lijken ze dat eerder aan te moedigen dan te remmen. Marcouch die voorzichtig probeerde vanuit de Marokkaanse gemeenschap wat aan de problemen in Amsterdam West te doen werd daarvoor afgestraft. Hij verloor zijn plaats als politieke leider in de deelraad. Het blijkt dat kritiek op mensen uit de eigen gemeenschap iets verkeerds is en dat ze daar liever wijzen op de splinter in het oog van een ander dan maatregelen te nemen om de balk uit het eigen oog te verwijderen.

Een ander onderdeel van hun en ons probleem is dat men derde en vierde generatie in Nederland wonende Noord Afrikanen, nog steeds als Marokkanen ziet. Nederlanders met Aziatische voorouders, zoals Katja Schuurmans zijn zo Nederlands als U en ik. Dat sommige van hun of onze voorouders dat niet waren valt niemand meer op. Bij etnische groeperingen die zich afzetten tegen de Nederlandse cultuur ligt dat anders. Het bewust in stand houden van de culturele gewoonten die ook in het land van herkomst al als verouderd gelden, houdt hier de integratie tegen. Veel Marokkanen stellen zich bewust als vreemden aan en worden daarom ook als vreemden behandeld.

—————————————————————————

Dit stuk verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp