Is manspreading een misdaad tegen de menselijkheid? Dat zou al de vraag op kunnen roepen of mannen mensen zijn. Dat zullen moderne feministen vast geen toegestane vraag vinden.

Manspreading
Twee weken geleden schreef ik het volgende: “Vroeger streden feministen voor algemeen stemrecht en zelfbeschikking. Tegenwoordig houden ze zich bezig met manspreading en andere non-issues.”  Daarmee heb ik niets te veel gezegd, en daarom lijkt het me nu tijd om uit te weiden over manspreading. Maar wat is het nu eigenlijk? Manspreading houdt in dat een man te ver met zijn benen uit elkaar zit waardoor hij feitelijk te veel ruimte in beslag neemt. In Japan, New York, en Madrid zetten de autoriteiten deze ongegronde klachten om in heuse regelgeving. Net zoals alle feministische dogma’s is ook manspreading over komen waaien uit Amerika. Dat maakt me heel verdrietig, want er wordt helemaal geen rekening gehouden met de enorme sloopkogels tussen onze benen. Hoe denk je anders dat boeren hun land omploegen? Die loopgraven komen er niet vanzelf.

Als student heb ik vele honderden trein- en busreizen achter de rug. Ik weet uit ervaring dat er veel problemen zijn in het openbaar vervoer, maar manspreading behoort daar niet bij. De structurele vertraging is verreweg het grootste probleem. Die structurele vertraging wordt op de voet gevolgd door de structurele drukte in de spits. Deze ellende speelt al jaren, maar tot een oplossing komt het nooit. In de trein word je vaak geconfronteerd met veel te hard pratende treinbellers. En wat te bedenken van al die mensen, met name vrouwen, die meerdere zitplaatsen claimen met hun tassen, het zogenoemde ‘shebagging’. Hoe vaak zie ik mannen die asociaal breed zitten waardoor andere reizigers in het gedrang komen? Zelden tot nooit. Deze herhaaldelijk aangevoerde non-issues leidden er toe dat slechts 7% van de Britse bevolking zich als feminist zou omschrijven. Heel verrassend.

Onrechtvaardig
Lisa Bouyere beschrijft hoe vrouwen altijd netjes met hun benen bij of over elkaar moeten zitten, terwijl dit niet de norm is voor mannen. Dit wordt door feministen zoals Lisa onrechtvaardig gevonden. In Trouw stond nagenoeg hetzelfde, op Lisa’s anekdotes na.

Deze artikelen dragen alleen maar bij aan de verwarring. Enerzijds zijn de feministen van mening dat dat de wijde zithouding van manspreaders onrechtvaardig is. Anderzijds vinden ze het onrechtvaardig dat vrouwen niet wijd mogen zitten, maar stijf met de benen tegen elkaar. En om die reden mogen mannen niet meer wijd zitten van feministen? Het komt er dus op neer dat mannen moeten stoppen met het aannemen van een onrechtvaardige zithouding (manspreading) om een andere onrechtvaardige houding (benen tegen elkaar) aan te nemen. Volgens het gezegde weten vrouwen niet wat ze willen. Aan de hand van dit voorbeeld ziet het er naar uit dat feministen er alles aan doen om dit beeld te bevestigen.

Kritiek vanuit onverwachte hoek
Jasmine Subrata schreef al hoe ze hoofdschuddend moet zuchten als ze de term ‘manspreading’ hoort. Volgens haar is het geen issue, maar gewoon een bezigheid voor verveelde vrouwen. Het is geen issue, het komt er niet eens bij in de buurt. Ze schrijft dat feministen van een mug een olifant maken, waar vervolgens niemand iets aan heeft. De halve populatie wordt afgerekend op basis van een minuscuul foutje van een enkeling.

Daarnaast toont deze soap aan hoe soft we zijn geworden. Hoe kan het zijn dat een kleine gedraging van een handvol mannen alle feministen op de kast jaagt? Nu hebben feministen het vaak ook white privilege, vervolgt Jasmine. Hoe zit het dan met hun, als zij voortdurend getriggerd worden door de zithouding van een man? Ze sluit af dat het hele gedoe niet met mannen te maken heeft, maar met asociale mensen. Shebagging onderstreept dat.

Julie-Winters gooit het over een andere boeg: volgens haar is het hypocriet. Feministen verzetten zich al jaren tegen elke vorm van fatshaming. Dikke mensen nemen meer ruimte in, maar dat mag geen naam hebben. Dat geldt niet voor een man die meer ruimte inneemt dan noodzakelijk. Zodra die man ruimer zit dan is toegestaan volgens de feministische standaard is het volkomen normaal om ongevraagd foto’s van hem te maken, en die te verspreiden op het internet. Het shaming-concept is in beide gevallen identiek, en dus hypocriet.

Verder draagt Julie anatomische argumenten aan waarom mannen meer ruimte nodig hebben. Zo zorgt (werk)kleding er vaak voor dat een man niet altijd comfortabel kan zitten. Verder is de mannelijke heupstructuur totaal anders dan bij vrouwen, omdat mannen niet kunnen baren. Dat beperkt de mannelijke mobiliteit. Daarnaast zijn mannen gemiddeld een stuk groter dan vrouwen. Iets meer ruimte is dan ook niet te veel gevraagd.

Shebagging
Shebagging is een veelvoorkomend ‘fenomeen’ in het openbaar vervoer. Vrouwen bezetten twee zitplaatsen: een voor zichzelf, de ander voor hun tas(sen). Dit wordt vaak als tegenargument tegen feministen gebruikt als ze weer over manspreading beginnen. Al zullen feministen altijd ontkennen dat shebagging een probleem is. Het is je misschien opgevallen dat er nauwelijks tot geen aandacht is voor shebagging. En dat is precies zoals ik het graag zie. Manspreading en shebagging zijn namelijk allebei non-issues. Feministen maken zich er druk om, terwijl andere mensen gewoon doorgaan met hun leven. Verschil moet er zijn.

Iedereen die met het openbaar vervoer reist, maakt het weleens mee dat er een tas op de stoel ligt waar je wilt gaan zitten. Of het nu een vrouw is van middelbare leeftijd of een mannelijke student. Het doet er niet toe. Je vraagt gewoon of je plaats mag nemen op die stoel. Die vraag heb ik tientallen malen gesteld, en het antwoord is altijd hetzelfde: ‘Ja, natuurlijk.’ Je hebt niet voor niets een mond gekregen.

Met manspreaders heb ik zelf geen ervaring, maar ik kan me niet voorstellen dat het daar anders bij verloopt. Je hoort de Asha’s van deze wereld al snel roepen dat ze dan overal voor worden uitgemaakt. Ja, dat heb ik ook gezien in de nieuwe aflevering van ‘Today, in things that never happened.’ Vreemd genoeg heb ik nog nooit soortgelijke geluiden gehoord van de vrouwen uit mijn omgeving.

---

Dit artikel verscheen eerder op SomeRandomFuck.nl

---

Source featured image: By Diario de Madrid [CC BY 4.0 (http://creativecommons.org/licenses/by/4.0)], via Wikimedia Commons