Literaire prijzen
In Nederland vraagt men zich af hoe het kan dat we nog nooit een Nobelprijs voor Literatuur gekregen hebben.
Het antwoord op die vraag is simpel. We dragen consistent de verkeerde mensen voor. Wie jaar in jaar uit met schrijvers als Nooteboom en Mulisch aan komt zetten, moet niet verwachten dat men daar in het buitenland enthousiast van wordt. Mulisch was wel een literair talent maar daarnaast ook een uitgesproken domme en egocentrische man. Zijn boeken zijn voer voor middelbare scholieren en worden door de volwassen mensen massaal genegeerd. Nooteboom wordt wel veel vertaald en in het buitenland beschouwd men hem als het prototype van degelijke Nederlandse literatuur, maar dat heeft nog nooit een Duits uitgever ertoe gebracht om werkelijk goede Nederlandse schrijvers op de markt te brengen. Hij is dus kennelijk meer een rem dan een aanmoediging en ik kan goed begrijpen waarom. Ik lees Nooteboom uitsluitend voor het slapen gaan en heb daar altijd veel succes mee.
Dat Mulisch en Nooteboom nooit bekroond zijn vind ik prima maar waarom worden al die andere Nederlandstalige schrijvers in het buitenland genegeerd? Elsschot, die vanaf 1920 onze beste Nederlandstalige schrijver is geweest en die veel heeft gepubliceerd werd constant genegeerd. Toch zijn Lijmen en het Been beter dan alles wat Mulisch ooit geschreven heeft.
Pearl S. Buck, John Galsworthy, Sinclair Lewis, Sigrid Undset, Grazia Deledda, Jacinto Benavente en Knut Hamsun, ze kunnen geen van allen in Elsschots schoenen staan.
Maar misschien dat hij door de Nederlandstalige autoriteiten ook nooit is voorgedragen. Evenmin als Bernlef, Voskuil of Elisabeth Eybers. Die staan te ver van Nooteboom en Mulisch af en waarschijnlijk zijn ze te goed om in het buitenland voor Nederlands te kunnen doorgaan.
Hetzelfde soort mensen[1] dragen ook jaarlijks ons beste literaire talent voor voor de PC Hooftprijs. Dit jaar ging die naar een journalist van de NRC. Ik zou benieuwd zijn als er bij de NRC zelf moet worden uitgemaakt wie daar de beste schrijver is, of hij wel bij de eerste vijf zou eindigen
- Jacqueline Bel, Kees ’t Hart, Kristien Hemmerechts, David Van Reybrouck en Dirk van Weelden
Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp
Jammer dat Herman Brusselmans geen asiel in Nederland zoekt.
Als Roman-schrijver staat Willem Elsschot nog steeds eenzaam aan de top.
Als essayist is dat Karel van het Reve.
Herman Koch doet het wel goed.