Libië, de zoveelste bankerbailout
Dit is de 3e column in een serie die Caroline Vonhoff in 2011 voor Artikel7.nu over de oorlog in Libië schreef.
De herkenbare vergelijkbaarheid met latere gebeurtenissen maakt deze stukken nog steeds lezenswaardig, en de lessen er uit staan recht overeind. Vandaag zei Caroline hierover:
Ik ben nog van een generatie die het adagium ‘regeren is vooruitzien’ als feit zag. Inmiddels is het dus omzien in verwondering, en met de wetenschap van nu.
Omzien naar dit:
Inmiddels zijn we al enige weken betrokken in een volledige oorlog met Libië, althans betrokken in iets wat een burgeroorlog zou zijn, als er burgers zouden bestaan in Libië. Maar hoe dan ook, mensen die in (geografisch) hetzelfde land wonen, maken elkaar af..
Gelukkig staan ze er daarbij niet alleen voor, één partij wordt immers geholpen door de NATO. En niet alleen door de NATO, blijkbaar ook door al dan niet home grown leden van Al Qaida. Wie of wat Al Qaida precies is, anders dan een club mannen met woeste baarden en een jurk aan, dat weten we niet. Wat we wel weten is dat er Nederlanders naar Afghanistan zijn gestuurd om de leden van het geheimzinnige genootschap op te sporen en te vangen of te doden. Bij de strijd tegen Al Qaida zijn Nederlanders gesneuveld, ook dat weten we. Maar weet iedereen hier eigenlijk wel dat we in de oorlog in Libië niet tegen het schimmig Al Qaida vechten, maar samen met Al Qaida? Laat dat eens goed tot je doordringen: we vechten (tanken van bombardementsvliegtuigen is ook vechten) als Nederland in NATO-verband in Libië samen met de mensen die we met VN-mandaat in Afghanistan bestreden en straks weer gaan bestrijden. Bij de VS springt de absurditeit nog sterker in het oog: daar vecht men nog steeds in Afghanistan tegen Al Qaida, terwijl men in Libië inmiddels bondgenoot is.
Nu kan je natuurlijk zeggen dat de ene Al Qaida de andere niet is, maar mij lijkt dat in het licht van eerdere mededelingen daarover (wereldwijd netwerk, één leider – de fotogenieke miljardair Osama – en één tweede man, El Zarkawi, graag gezien gast op het Pentagon en het Witte Huis) niet correct. Maar helaas, dat worden we toch wel geacht te geloven blijkbaar. En niet alleen dát moeten we geloven, maar ook nog eens dat we niet moeten uitsluiten die mensen wapens te gaan leveren. George Orwell heeft toen toekomstige tirannie en brainwashing goed voorzien, maar dat het zulke absurde vormen zou aannemen als inmiddels het geval is, waarschijnlijk voorzag hij dat zelfs in zijn meest sombere dromen niet.
Ter herinnering plak ik hier een link naar een speechje (speeches houdt deze geharde voorlezer van teksten van een ander niet) van Obama – the god that failed – over wie nu onze vijanden zijn, dat zijn niet de moslims (daarmee zijn we namelijk erg gelukkig, al is het maar omdat het zo prettig samenleven is met aanhangers van de islam), maar Al Qaida. Luister en kijk maar:
Inderdaad, we are at war with Al Qaida, maar dat ‘we’ daarbij aan dezelfde kant staan, dat komt in zijn verhaal van afgelopen september toch wat minder goed uit de verf.
Inmiddels weten we wel iets meer van de rebellen, of wat zeg ik, rebellen? Van de wakkere strijders voor de democratie in Libië. Dat het buitengewoon slechte vechters zijn bijvoorbeeld, je vrouw opsluiten en afrossen blijkt een stuk eenvoudiger voor deze helden dan het omverwerpen van een al 40 jaar gevestigd regime. Een regime met een dictator waar van alles op aan te merken is, maar dat er niet aan in de weg stond dat Libië (met Zuid Afrika) het welvarendste land van Afrika was. Van de rebellen weten we inmiddels ook dat zij gek zijn op het lynchen van mensen die wat minder blank zijn dan zij (de beelden die je kan vinden op YouTube zijn gruwelijk), en dat zij direct begonnen met het oprichten van een oliemaatschappij en het namens die maatschappij afsluiten van oliecontracten. En daarmee nog niet tevreden werd ook nog eens een nieuwe nationale bank opgericht, een die meer lijkt te passen bij de wensen van de internationale banken dan de bank die Gadaffi er op na houdt. En die Nederlandse helikopter, die was in Libië om een middleclass ingenieur op te halen, en verder niet. Je moet welhaast Kamerlid zijn of anderszins moreel en verstandelijk geperverteerd, om iets dergelijks te geloven. Vandaar ook dat het hele debat over die helikopter niet ging over ‘hoe zat het nu echt’, maar over het antwoord op de (uiterst irrelevante) vraag of Hillen nu al dan niet diep genoeg door het stof was gegaan.
Tja, en wij geloven het trouwhartig, dat we in Libië zijn om burgers te beschermen. Over de mensen die niet aan de strijd deelnemen, hoor je weinig. Maar dat er daaronder geen slachtoffers zouden zijn van bijvoorbeeld de NATO-bombardementen, dat weiger ik te geloven. Vrouwen zie je, anders dan in het land van Gadaffi, niet in beeld of betrokken. Dat belooft wat voor de islamistische staat die we daar aan het vestigen zijn. In Egypte heeft de westerse agitatie ook al tot geweldige resultaten geleid, en Tunesië, ach, ga eens op Lampedusa kijken.
Dat deze onverkwikkelijke (het is een understatement, maar dat gebruik ik vooral omdat ik er werkelijk geen woorden voor heb, voor deze smerige, ongeprovoceerde oorlog) oorlog nog jaren zal gaan duren (niet te veel jaren, er zijn per slot maar 6 miljoen Libiërs dus een eeuwigheid kan het niet duren), en dat we in een grondoorlog verzeild gaan raken (onzin, dat zijn we al, er waren al voor de ‘opstand’ begon tenminste Engelsen, Fransen en Amerikanen in Libië aan de gang), daar kunnen we op wachten.
En in onze naam, weer in onze naam. Alsof Nederland, jij en ik dus, graag wilden gaan vechten in Libië, en graag wilden dat de grens tussen Afrika en Europa wagenwijd opengezet zou worden met alle voorspelbare gevolgen van dien. Nee, er wordt niet gevochten door Nederland, of door Amerika, of door Frankrijk of door Engeland, en al helemaal niet om de belangen van de inwoners/burgers van die landen te dienen. Er wordt gevochten door een criminele bende die de olie en de bank van Libië in handen wil krijgen, en die zich meester heeft gemaakt van het machtsapparaat van de oorlogvoerende staten.
Blijkbaar wordt dat beseft, want anti-oorlogsdemonstraties zijn er niet. Inmiddels weten we wel beter dan Den Haag te vragen (wel ja, wat dachten we van eisen) onmiddellijk met deze immorele waanzin op te houden.Den Haag heeft niets te zeggen, en alleen maar de formele besluiten te nemen waar blijkbaar voor betaald is op een manier die zich aan mijn waarneming onttrekt.
We zijn met zijn allen doodziek dat we dit laten gebeuren, zelfs zonder ons af te vragen waarom. We hebben immers een volmacht afgegeven. Kijk, dat we ons laten belazeren met de zogenaamde garanties voor de Zuid-Europese schulden (het zijn bankenbailouts, de banken hebben dat geld uitgeleend, de banken hebben de boeken vervalst, het zijn de banken die onze garanties zullen opsouperen) dat zij dan maar zo. Daarbij vallen immers niet direct dodelijke slachtoffers (dat komt nog, als honger en giga-inflatie eindelijk hier zijn, en de rovers met de nu nog niet geheel als waardeloos erkende euro werkelijke zaken -huizen, infrastructuur- in handen hebben gekregen), dus dat is nog enigszins te verteren. Het loon van inerte domheid is misschien niet anders dan ellende, armoede en gebrek, dus daar moeten we met zijn allen maar niet te veel over zeuren (of de banken bestormen, de regering afzetten en onze vrijheid hernemen). Maar dat we ‘onze staat’ in onze inertie toestaan andere mensen vermoorden (oorlog is het vermoorden van andere mensen, niet meer en niet minder), mensen die ons nooit iets hebben gedaan dat is andere, onverteerbaarder koek.
Ik denk wel eens aan mijn geschiedenislessen van vroeger. Als je een oorlog moest verklaren, dan moest je altijd heel precies uitleggen hoe het tot die oorlog was gekomen, de samenhangen en betrokken belangen benoemen, kortom, aangeven wat het ‘complot’ was dat tot de oorlog leidde. Vreemd is dat als je dat doet, samenhangen zien, belangen begrijpen en kijken wie wat waaraan verdient, dat je kalt gestelt wordt door je een complotdenker te noemen, zoiets als een islamofoob, maar dan anders.
Nou, dan maar een complotdenker. Dus: Onze gestolen Nederlandse staat moordt in Libië voor de (eigenaren van) de banken, hun oliebelangen, de ondergang van de natiestaten (ook de onze dus) en uitroeiing van degenen zonder wie deze mensen best zonder kunnen. En dat zijn we eigenlijk allemaal, afgezien van de paar die er nodig zullen zijn om onze meesters het minder aangename werk uit handen te nemen. Onderwijl zal de oorlog hier nog wel even (niet lang meer, maar nog wel even) op zich laten wachten, want er is hier bij ons nog wel het een en ander te halen, de toekomstige belastingafdrachten bijvoorbeeld die nodig zijn om de komende bankerbailout voor de Zuid-Europese volkeren (die natuurlijk net zo weinig aan de staatsschulden hebben bijgedragen als wij dat hier in Nederland hebben gedaan) te financieren.
Wat moet een mens nog meer zeggen? Mon Dieu, ayez pitié de moi et de ton pauvre peuple” wellicht?
Dit artikel verscheen eerder op 12 april 2011 op Artikel7.nu