Rondwarend in oppositionele kringen, kringen die de mainstream politiek afwijzen, ontmoet ik nogal eens libertariërs.

De oppositie is al niet erg goed georganiseerd. Het bleek al nodig dat er naast de PVV een FvD kwam die wel werk maakt van een serieuze organisatie en serieuze politiek bedrijft. Maar libertariërs, daar zullen we echt niet veel aan hebben. Zij zijn namelijk tegen organisatie. Om te beginnen tegen de staat, maar eigenlijk tegen elke vorm van organisatie en dat maakt ze al bij voorbaat machteloos.

Libertariërs staan niet alleen voor het individu, maar voor individualisme. Hun oppositie gaat niet verder dan roepen dat we, in het bijzonder de witte man, aan de kant gezet worden en dat de staat daaraan schuldig is. Oh ja, en privacy, dat is echt een hoofdprobleem, daar iets aan doen heeft hoge prioriteit.

De conclusie is dat (veel) minder overheid — sorry: roverheid — onze problemen zal oplossen, de opheffing van de EU — sorry: EUSSR — voorop. Er blijken nogal wat smaakjes libertarisme, maar de meeste aanhangers die ik ontmoet blijken rechts georiënteerd.  Zij verwachten bijna alles van de vrije markt. Hun inspiratie komt vaak uit de USA met helden als Hayek (Road to Serfdom) en Ayn Rand (Atlas Shrugged). Ik was altijd geneigd om ze rechtse anarchisten te noemen en dat komt aardig in de buurt zoals ik lees op wikipedia. De linkse libertariërs, de anarchisten dus, zijn niet alleen tegen de staat, maar ook tegen het (groot)kapitaal. Ze hechten wel aan organisatie, maar dat moet dan spontaan en met een minimum aan leiding. Denk: Occupy.

De schuldigen aan deze toestand, die de staat bezet hebben, zouden de uitvretende babyboomers van ’68 zijn. Tegenwoordig nogal eens aangeduid met cultuurmarxisten of neomarxisten. Alhoewel, inmiddels wordt dat cultuur- of neo- maar weggelaten. Dat was ook de bedoeling van de rechtse US denktank die dit frame gelanceerd heeft. Want Marx en sommige van zijn opvolgers hebben ons heden ten dage nog heel wat zinnigs te melden. Wat wij vooral niet mogen weten. Degenen die nu aan de macht zijn en hun ambtenaren weten ook verdomd weinig van marxisme. Zelfs niet van het niet-bestaande cultuurmarxisme. Ze “weten” “iets” van “diversiteit”, “uitsluiting”, “racisme”, “discriminatie”, “gender”. Allemaal zaken waar men bij Marx tevergeefs naar zal zoeken.

Libertariërs leiden aan de illusie dat iedereen is zoals zij: rationeel, geïnformeerd, individualistisch. En meestal ook redelijk geslaagd in deze maatschappij; in ieder geval zonder al te veel financiële problemen. Het is dezelfde illusie waar ook de politieke hoofdstromingen onder gebukt gaan, dat “iedereen een mens is als jij en ik”, maar dan nog een graadje erger. Maar stel dat dit onvoorstelbare toch waar zou zijn en dát iedereen een mens is zoals jij en ik. Dan nog onderschatten, ja, negeren zij de problemen die optreden als je met heel veel mensen moet samenwerken. Ze hebben een veel te optimistische kijk op de “vrijheid” als werknemer van het kapitaal. Eigenlijk voelen zij zich allemaal geslaagde ZZP-ers: met voldoende mogelijkheden om als het even niet bevalt elders te gaan. Maar voor veruit de meeste mensen is het bedrijfsleven wel degelijk een baas, die je leven sterker bepaalt dan de overheid.

Wat ook altijd bevreemdt is dat libertariërs niet schijnen te beseffen dat tegenover elk succes tientallen mislukkingen en heel veel passiviteit staat. Zij identificeren zich slechts met de winnende held.  Maar we kunnen niet allemaal een wereldhit scoren. En aan iedereen een “five-minutes-of fame” hebben we ook niets. Veel mensen weten dat en proberen er gegeven de omstandigheden en talenten het beste van te maken. Alleen al op dit vlak stelt de kennis van zaken van onze libertariërs niet zo veel voor. Naïviteit beschrijft deze positie nog het best. Dus, libertariërs, ontwaakt!! Neem kennis van de politieke werkelijkheid en bekijk dan nog eens de mogelijkheden. Lees bijvoorbeeld “Sociaal Humanisme“.

---

Dit artikel verscheen eerder ook op Harde woorden